Już w niedzielę wielkanocną o godz. 5 rano rozpocznie się Wielkanocny Maraton Radiowy realizowany przez Studio Bejrut Radia WNET. W programie m.in.: transmisja na żywo rezurekcyjnej mszy świętej.
Już w niedzielę wielkanocną odbędzie się organizowany przez redaktora Studia Bejrut Radia WNET, Kazimierza Gajowego, Wielkanocny Maraton Radiowy. Audycja rozpocznie się o godz. 5 rano 4 kwietnia.
W programie wyjątkowej audycji realizowanej w sercu Libanu m.in. transmisja na żywo rezurekcyjnej mszy świętej, mającej miejsce niedaleko Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Następnie radiowcy oddadzą głos polskim żołnierzom, którzy złożą wielkanocne życzenia swoim rodzinom w kraju.
Od 9 do 11 prowadzący przybliży słuchaczom temat misji wojska polskiego w Libanie z udziałem zaproszonych gości: dowódcy, kapelana i kucharza wojska polskiego w Libanie.
Duchowny ze stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w potrzebie opowiada o działaniach mających na celu umożliwienie syryjskim chrześcijanom powrotu do kraju.
W niektórych częściach Syrii panuje względny spokój. Jednak do tych regionów, które są pogrążone w wojnie, chrześcijanie nadal nie wrócili.
[related id=”139846″] Ksiądz Paweł Antosiak mówi o sytuacji syryjskich chrześcijan po dziesięciu latach wojny w tym kraju. Większość z nich w ciągu ostatnich została przesiedlona, do kraju wróciło ok. 250 tys. osób. W obliczu skrajnie ciężkiej sytuacji humanitarnej, ogromne znaczenie ma pomoc, m.in. z Polski.
Miliony osób żyją w różnych obozach dla uchodźców, bo nie mają do czego wracać. Umiera wiele dzieci, osób starszych i słabszych.
Los wielu z tych ludzi pozostaje nieznany. Papieskie stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie od wielu lat pomaga w przetrwaniu uchodźcom mieszkających w obozach. Tylko w Libanie przebywa 1,5 mln Syryjczyków.
W niektórych regionach Syrii udaje się odbudować budynki, których funkcjonowanie jest konieczne dla umożliwienia powrotów mieszkańców.
Duchowny opisuje ponadto położenie syryjskich Kurdów. Zajęli oni niektóre opuszczone przez chrześcijan miejsca.
Paweł Rakowski o dekadzie wojny w Syrii: początku rządów Baszszara al-Asada, etapach konfliktu i obecnym impasie.
Paweł Rakowski podsumowuje dziesięć lat wojny domowej w Syrii. Przypomina, że w 2000 r. Baszszar al-Asad odziedziczył władzę pod swym ojcu Hafizie. Pierwotnie następcą miał być jego starszy brat Basil, jednak ten zginął w wypadku samochodowym.
On tak właściwie rozpoczął proces liberalizacji Syrii.
Po ojcu Hafizie młody Baszszar odziedziczył państwo zacofane pod względem technologii i edukacji, pozbawione de facto wsparcia międzynarodowego. Na dodatek
Skostniały aparat [władzy] nie życzył sobie żadnych zmian.
W 2003 r. miała miejsce inwazja amerykańska na Irak, która spowodowała konflikt szyicko-sunnicki. Trzy lata później Hezbollah pobił Izrael w Libanie.
W 2007 r. doszło do bardzo kompromitującego dla Asada wydarzenia, czyli Izrael zbombardowało reaktor atomowy syryjski.
Zastój ekonomiczny potęgował niezadowolenie społeczne, które wybuchło wraz z arabską wiosną. Rakowski zauważa, że pierwszą reakcją prezydenta Syrii na antyrządowe protesty było zniesienie stanu wojennego. W ten sposób, według komentatorów,
Asad pokazał, że jest słaby, bo jego ojciec kiedy miał kiedy była podobna sytuacja w mieście Hama w 82 roku, zrównał to miasto z ziemią- czterdzieści tysięcy ludzi zginęło od razu.
Obecnie w Syrii trwa polityczny impas. Dziennikarz przypomina etapy syryjskiego konfliktu. Na początku mówiono o tym, że Asada trzeba usunąć.
Później do całego konfliktu weszli islamiści okazało się że Asad nie jest taki zły, jak mogłoby się wydawać.
Następnie Rosjanie, Iran i Hezbollah wyzwalali razem z armią syryjską terytoria opanowane przez islamistów. Teraz zaś, jak mówi Rakowski, „po tych dwóch trzech latach ludzie zaczynają znowu się buntować”. Zaznacza, że Asad w ogóle nie myśli o reformie systemu, ponieważ albo nie może, albo nie umie. Zamiast liberalizacji systemu są kolejne czystki. Dochodzi do tego kryzys gospodarczy. Rozmówca Jasminy Nowak zauważa, że Baszszara mógłby zastąpić któryś z jego braci, gdyby tylko ten się na to zgodził. Wskazuje, iż
Jeżeli Asada nie będzie, to alawitów też nie będzie.
Sunniccy radykałowie nie ukrywają, że zamierzają oczyścić Syrię z szyitów. Gra się toczy więc o życie dwóch milionów ludzi.
Kazimierz Gajowy o tragicznej sytuacji w Libanie: emigracji, koncepcji rządu przejściowego, galopującej inflacji i odebraniu ludziom ich oszczędności przez banki.
Jedynym pragnieniem, zwłaszcza ludzi młodych, jest szukanie sobie miejsca gdzieś poza Libanem, bo nie ma najmniejszych nadziei.
[related id=132801 side=right]Kazimierz Gajowy stwierdza, że nikt się nie przejmuje sytuacją w Libanie. Ten bliskowschodni kraj jest w kryzysie politycznym i gospodarczym. W celu rozwiązania tego pierwszego proponuje się mieszany rząd cywilno-wojskowy i rozwiązanie obecnego parlamentu. Nowy parlament wybrałby nowego prezydenta.
Rząd przejściowy natychmiast powinien rozpocząć drastyczne reformy, bo to pozwoli na jakiekolwiek rozmowy ze światowymi instytucjami finansowymi, jak Bank Światowy.
Trwa galopująca inflacja. Stosunek liry libańskiej do dolara to już 15 tys. do jednego. Od ponad roku oszczędności zgromadzone przez Libańczyków w bankach są zgromadzone. Możne je wypłacić jedynie po oficjalnej wartości, zaniżonej względem realnej.
Paweł Rakowski o zmianach na Bliskim Wschodzie wobec napięć na linii Waszyngton-Rijad: propozycji tzw. bliskowschodniego NATO i wizycie szefa rosyjskiej MSZ w Arabii Saudyjskiej.
Paweł Rakowski komentuje odwołanie przez premiera Izraela wizyty w Emiratach Arabskich. Tam miał spotkać się z następcą tronu Arabii Saudyjskiej Mohammadem ibn Salmanem, co mogłoby oznaczać sformalizowanie traktatu pokojowego między oboma państwami. Netanjahu ostatecznie odwołał wizytę. Według jednej wersji zrobił to ze względu na chorobę żony. Inna wersja głosi, że Jordania odmówiła przelotu izraelskiego samolotu. Z wizyty w Jerozolimie wycofał się jordański następca tronu Husajn ibn al-Abdullah. Jak zauważa Rakowski,
[Mohammad ibn Salman i Binjamin Netanjahu] to w obecnej konfiguracji politycznej, po zmianie lokatora w Białym Domu, ludzie spaleni, których tak właściwie obecna administracja amerykańska chciałaby wyeliminować z polityki.
Wyjaśnia koncepcję tzw. bliskowschodniego NATO, które złośliwi nazywają Wielkim Izraelem. Saudowie są zawiedzeni USA. Arabię Saudyjską zasypują rakiety z Jemenu. W rezultacie polityki Waszyngtonu ibn Salman kieruje swój wzrok ku Tel-Awiwowi.
Panowie chcą stworzyć układ sojuszy militarnych wymierzonych bezpośrednio w Irak i Turcję.
Czemu nowa amerykańska administracja dystansuje się od Rijadu? Wynikać to może z jej ideologicznego zacietrzewienia. Możliwe też, iż ropa nie jest już tak istotna dla Amerykanów.
Mamy reset amerykańsko irański, który tak właściwie wygląda jak wygląda, czyli w ogóle nie wygląda. Jest to jeden wielki chaos.
Nasz korespondent przypomina, że do rewolucji irańskiej dwoma filarami amerykańskiej polityki na Bliskim Wschodzie byli szaf Iranu i król Arabii Saudyjskiej. Po 1979 r. pozostali Amerykanom Saudowie, a obecnie także z nimi zepsuła się współpraca.
Rozmówca Jaśminy Nowak komentuje wizytę Siergieja Ławrowa w Arabii Saudyjskiej. Stwierdza, że jest ona naturalną reakcją na spór między Rihadem a Waszyngtonem. Przypomina, że Związek Sowiecki był wrogiem Królestwa Arabii Saudyjskiej. Obecnie Kreml oferuje Saudom mediację ws. Jemenu i Iranu oraz wsparcie w kwestii Syrii. W kontekście tej ostatniej dziennikarz przypomina, że w Syrii muszą się odbyć w tym roku wybory prezydenckie. Para prezydencka jest obecnie chora na koronawirusa.
Pojawiła się propozycja żeby do czasu wyborów władzę przejął rząd wojskowy.
Przeprowadzone pod nadzorem wojskowych wybory prezydenckie miałyby być bardziej obiektywne.
Ekspert ds. bliskowschodnich omawia arabskie echa ostatniej wizyty apostolskiej papieża Franciszka. Porusza również temat kryzysu społecznego i politycznego pogrążającego Liban.
Paweł Rakowski mówi o arabskich echach pielgrzymki papieża Franciszka do Iraku. Podkreśla się, że przebiegła ona bez żadnych zakłóceń.
Trzeba pamiętać, że organizacja takiego wydarzenia to wielkie przedsięwzięcie logistyczne. […] Irak pokazał całemu światu, że mocno stoi na nogach.
[related id=138869 side=left]Ponadto, ostatnie dni przyniosły wiele otuchy dla irackich chrześcijan, zarówno tych mieszkających w kraju, jak i tych, którzy chcieliby wrócić. Publicysta zwraca uwagę, że liczne ich posiadłości zostały w ostatnich latach zagrabione. Wyraża również zdumienie krytyką skierowaną w stronę Ojca Świętego za spotkanie z przywódcą szyickim, ajatollahem Al-Sistanim.
Kto uratował wielu irackich chrześcijan przed zagładą w czasie najazdu Państwa Islamskiego? Byli to szyici.
Paweł Rakowski mówi też o konieczności znalezienia przez Irak alternatywy dla wzmocnionych relacji z Iranem.
W dalszej części rozmowy omówiona zostaje skrajnie trudna sytuacja Libanu, gdzie kryzys humanitarny nakłada się na ostre zawirowania polityczne.
Papież zadeklarował, że chce przyjechać do Libanu. To bardzo dobry sygnał.
Ekspert ds. bliskowschodnich mówi o ostatnim ataku rakietowym w irackim Kurdystanie,m planowanej wizycie apostolskiej papieża Franciszka w Iraku oraz o rozmowie telefonicznej przywódców USA i Izraela.
Paweł Rakowski mówi o ostatnim ataku rakietowym w irackim Kurdystanie., w wyniku którego zginęła jedna osoba a kolejna odniosła rany. Zwraca uwagę, że ten region w ostatnim czasie był względnie bezpieczny.
Do tej pory Kurdystan znajdował się na uboczu zawirowań w Iraku.
Nikt nie przyznał się do dokonania zamachu. Powściągliwie zareagowały Stany Zjednoczone. Nie chcą one komplikować planów resetu z Iranem.
Poruszony zostaje również temat rozmowy Benjamina Netanjahu z Joe Bidenem, na którą ten pierwszy musiał dość długo oczekiwać.
Izraelski premier był przeszczęśliwy, pomimo iż rozmowa była całkowicie kurtuazyjna.
Gość „Kuriera w samo południe” odnosi się również do perspektyw polityki bliskowschodniej USA w nowej kadencji prezydenckiej. Zwraca uwagę na niepokojące, z punktu widzenia Izraela, wypowiedzi nowego sekretarza stanu Anthony’ego Blinkena. Wyraża obawę, żę chaos w regionie wyraźnie się powiększy.
Widzimy już, że Izrael skłania się ku opcji B, jaką jest Władimir Putin.
Paweł Rakowski zapowiada również rozpoczynającą się za półtora tygodnia pielgrzymkę papieża do Iraku, którą będzie obserwował na miejscu.
Kazimierz Gajowy o dotarciu polskiej pomocy do Libanu i swym zarażeniu koronawirusem.
Kazimierz Gajowy informuje od dotarciu pomocy z Polski do Libanu. Dziękuje Adamowi Rosłońcowi za zorganizowanie kontenera z 15 tonami produktów od polskich przedsiębiorców. Związana z patriarchatem fundacja Młodzież Nadziei nadziei zajmuje się pakowaniem paczek, które będą rozsyłane do libańskich rodzin.
Rozmówca Jaśminy Nowak informuje, że będą paczki małe, średnie i duże- w zależności od wielkości obdarowanej rodziny. Zawierają one przede wszystkim środki czystości, gdyż ich obecnie najbardziej brakuje. Kazimierz Gajowy zdradza, że jest razem z Adamem Rosłońcem zarażony koronawirusem:
Co prawda złapaliśmy tą koronę, ale naprawdę ją znosimy dzielnie i wiemy, że ona nas bardzo umocni.
Dyrektor biura stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie opowiada o działaniach podejmowanych przez organizację na rzecz bliskowschodnich chrześcijan.
Realizujemy projekty w 150 krajach świata. Przeciwdziałamy krzywdom, wyrządzanym chrześcijanom w różnych regionach.
Ks. dr Mariusz Boguszewski mówi o działalności organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Jej celem jest przeciwdziałanie dyskryminacji chrześcijan i pomoc materialna dla nich.
Niestety, chrześcijanie są najbardziej prześladowaną grupą religijną na całym świecie. Naszą odpowiedzialnością jest to, by ten temat wykrzyczeć.
Obszarami, gdzie Pomoc Kościołowi w Potrzebie prowadzi najszerzej zakrojone działania, są Daleki i Bliski Wschód, oraz Afryka Północna. Obecnie, stowarzyszenie pomaga oczywiście w zwalczaniu pandemii:
W Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie wirus spotęgował problemy, które występowały tam już wcześniej. Mieszkający tam ludzie stali się jeszcze biedniejsi.
Gość „Kuriera w samo południe” wskazuje, że bliskowschodni chrześcijanie są „żywymi kamieniami”, przypominającymi o tym, że chrześcijaństwo narodziło się właśnie tam, nie można więc dopuścić do tego, by ich tam w przyszłości zabrakło.
