Olivier Bault o kryzysie migracyjnym, tym, jak zdaniem europejskich mediów Turcy pomagają nielegalnym imigrantom, a Grecy bronią się przed ich zalewem.
Olivier Bault pokazuje, jak europejska prasa komentuje kryzys migracyjny na granicy turecko-greckiej. Portal Euractiv przywołuje wypowiedź prezydenta Turcji ,który ogłosił, że „turecka granica pozostanie otwarta dopóki Unia nie przystąpi do negocjacji”. Jak komentuje dziennikarz:
Jeśli to nie jest szantaż, to nie wiem, co to jest.
Przywołuje informacje podawane przez greckie media podkreślające udział w Turcji w obecnym kryzysie granicznym. Opisują one, jak przedstawiciele tureckich sił porządkowych pomagają nielegalnym imigrantom sforsować granicę m.in. zaopatrując ich w nożyce do cięcia drutu kolczastego. Tymczasem, jak zauważa Bault:
Hiszpański El Pais oskarżył greckie siły porządkowe, że się zachowują jak naziści wobec migrantów.
Tymczasem kancelrz Austrii Sebastian Kurz mówi o „ataku tureckim”. Językiem militarnym posługuje się także premier Grecji Kiriakos Mitsotakis, który stwierdził, że mamy do czynienia z zagrożeniem asymetrycznym.
Przyjście uchodźców do Grecji stało się sprawą bezpieczeństwa narodowego […] Bułgaria otworzyła śluzy tamy nad rzeką Evros, żeby podnosić poziom wody i utrudnić przejście nielegalnych imigrantom.
W obronę swych granic angażują się także zwykli Grecy, o czym reportaż zrobiła szwajcarska gazeta. Uzbrojone grupy myśliwych i rolników patrolują plaże łapiąc nielegalnych przybyszy i przekazując ich w ręce policji.
Olivier Bault o problemach Niemców i Francuzów z lewacką przemocą, kwestii nielegalnej imigracji nad Sekwaną i w Ceucie i o sądzie nad Salvinim.
Niemcy nie mogły się otrząsnąć po ubiegłotygodniowym głosowaniu w parlamencie Turyngii.
Olivier Bault z przeglądem prasy. U naszych zachodnich sąsiadów emocje wzbudza głosowanie w którym Thomasa Kemmericha z liberalnej FDP poparli przedstawiciele AfD, stygmatyzowanej jako „skrajna prawica”. Choć sam Kemmerich zrezygnował to emocje pozostają.
Niemcy są ogarnięte bezprecedensową falą przemocy politycznej.
We Francji pisze się o przemocy lewicowych aktywistów w Niemczech. We Francji problemy są podobne- w Tuluzie Antifa zaatakowała polityków Zjednoczenia [dawniej Frontu-przyp. red.] Narodowego. Dodatkowo nad Sekwaną w 2019 r. wzrosły statystyki morderstw, napadów, gwałtów. Czy to ma związek z masową imigracją? Rzadko kiedy francuska prasa porusza ten temat. Niektórzy mówią, iż to zagadnienie się przemilcza. Tymczasem padł rekord wniosków o azyl- 154 620.
Włochy żyją zaś sprawą wicepremiera Mattea Salviniego, któremu włoski senat odebrał immunitet. Związane jest to z jego decyzją jaką podjął w lipcu zeszłego roku jako szef włoskiego MSW. Nie chciał on bowiem pozwolić , by uratowani na Morzu Śródziemnym przez włoską Straż Przybrzeżna imigranci z Afryki zeszli na włoski ląd, dopóki inne kraje UE nie zgodziły się ich przyjąć. Część mediów twierdzi, że „Salvini próbuje z siebie robić męczennika”, zaś prawicowy „Il Giornale” stwierdza, że „sytuacja jest absurdalna”.
Bault zauważa, że otwieranie portów na nielegalną imigracje zachęca tylko ludzi do szerszego przybywania i sprawia, że jest więcej ofiar. Problem nielegalnej imigracji dotyka także w Hiszpanię, której rządowi udało się przekonać Europejski Trybunał Praw Człowieka, że praktykowane przez Madryt „wydalenia na gorąco są dozwolone”, wbrew wcześniejszej opinii ETPC w tej sprawie.
Jakie wspólne interesy mają Polska i Francja? Jakie problemy ma ta ostania? Jaki błąd popełnia ws. Francji PiS? Co Polska mogłaby zyskać przez udział w misjach wojskowych w regionie Sahelu?
Prawie wszystkie [dzienniki-przyp. red.] pisały głównie o tym, że prezydent Macron chce naprawić stosunki z Polską, bo jest to mu potrzebne po brexicie by posunąć do przodu jego postulaty.
Olivier Bault i Piotr Jegliński opowiadają o wizycie Emmanuela Macrona w Polsce, którą komentują francuskie media. Zwracają one uwagę, że prezydent Francji chce zostawić kwestię praworządności w Polsce Brukseli, tak by nie była ona zagadnieniem stosunków obydwu krajów. Jedynie komunistyczny dziennik „L’Humanite”, który „wspierał w latach 80. reżim komunistyczny w Polsce” napisał, że Macron jedzie do Polski by bronić praworządności. Jegliński stwierdza, że:
Kością niezgody jest nierówne traktowanie różnych krajów Unii.
Zwraca uwagę na wejście policji francuskiej do Trybunału podkreślając, że „gdyby nasza policja weszła do sądu wyobrażam sobie jakie byłyby tytuły światowej prasy”. Francji jednak się to wybacza, podobnie jak przekroczenie dopuszczalnego przez UE poziomu zadłużenia. Kiedy o to ostatnie „spytano się komisarza europejskiego, powiedział c’est la France, to jest Francja”.
Albo wszystkie kraje obowiązują podobne reguły albo to wszystko zacznie się rozsypywać.
Prezes wydawnictwa Edition Spotkania zauważa, że „Francja znajduje się w uścisku Niemiec”. Bault podkreśla, że tę sprawę coraz częściej zauważa francuska prasa. Pałac Elizejski zaczyna dostrzegać, że układ Unii Europejskiej opartej na dominacji Paryża i Berlina się nie sprawdza. Przypomina słowa Macrona, który mówił, że są „szalone umysły, które rządzą na Węgrzech i w Polsce i które okłamują swoje narody”. Jak mówi:
Taka polityka, gdzie się obraża partnerów europejskich do niczego nie prowadzi.
Tymczasem jak zaznacza dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy” „są tematy, gdzie są wspólne interesy w ramach Unii, np. obrona”. Macron promuje „projekt budowy wspólnej obrony europejskiej w ramach NATO”, w którym nasz kraj musiałby odgrywać istotne znaczenie. Dziennikarz stwierdza, że w interesie Polski mogłoby być zaoferowanie Francji wsparcia wojskowego w prowadzonych przez nią operacjom przeciw islamistom na Sahelu. Stanowiłoby to jego zdaniem argument przeciwko uczestnictwu naszego kraju w relokacji uchodźców. Zgadza się z nim Jegliński, który podkreśla, że:
Afryka to klucz do bezpieczeństwa Europy.
Obszar od Syrii po Libię jest terenem, gdzie mają swe źródła konflikty powodujące przepływy ludności z którymi musi się mierzyć Europa. Problem Afryki Płn. trzeba rozwiązać, a potrzebującym najlepiej pomagać na miejscu. Tymczasem we Francji ludzie protestują, gdyż pracujący Francuz na prowincji zarabia średnio 1800 euro, gdy:
Uchodźca, który przyjeżdża dostaje od razu 1600 euro pomocy, nie płaci za mieszkanie, dostaje bezpłatne szkoły.
Bault dodaje, że polski rząd popełnia duży błąd rozmawiając jedynie ze swym francuskim odpowiednikiem. Powinien bowiem rozmawiać także z francuską opozycją, czyli ze Zjednoczeniem Narodowym (do 2018 r. Frontem Narodowym).
Olivier Bault o tym, jak europejska prasa komentuje ostatni dzień Zjednoczonego Królestwa w Unii Europejskiej: o przemówieniu Nigela Farage’a, potrzebach zmian w UE i sposobie ułożenia stosunków z UK.
Olivier Bault przegląda prasę europejską. Głównym tematem tytułów jest brexit, który przypada na piątek. Dziennikarz przedstawia artykuły głównie z prasy angielskiej, niemieckiej i francuskiej.
Antybrexitowy „The Guardian” miał brexit jako trzeci tytuł i to tylko w kontekście rozmów brytyjsko-amerykańskich.
Najwięcej uwagi brexitowi poświęcają te brytyjskiego gazety, które go popierają. Dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy” mówi o ostatnim przemówieniu Nigela Farage’a w Parlamencie Europejskim, w którym zagorzały zwolennik wyjścia Wielkiej Brytanii z UE z radością żegnał się z tą ostatnią.
Farage powiedział, że następne wyjdą Włochy, Dania i Polska. Polska dlatego, że jest ciągle obrażana przez Unię.
Tymczasem Guy Verhofstadt wyraził nadzieję, że Wielka Brytania kiedyś wróci do Unii Europejskiej”. Jak komentuje Bault nie zrozumiał on najwyraźniej czemu Brytyjczycy wychodzą z Unii skoro:
Powiedział, iż Brexit to także nasza porażka […] i że trzeba głębiej reformować Unię, by zrobić z niej prawdziwą unię.
Autorzy artykułów dotykają tematu reformy Unii Europejskiej w kontekście wyjścia z niej Wielkiej Brytanii. Niemieckie gazety jak „Frankfurter Algemeine Zeitung” przestrzegają przed nieuczciwą konkurencją jaka może wynikać z dopuszczenia Wielkiej Brytanii po brexicie do rynku europejskiego. Francuscki „Liberation” wskazywał na obecny w UE „dumping socjalny, podatkowy i ekologiczny” podkreślając, że trzeba dążyć do harmonizacji. W gazetach włoskich zaś niewiele o brexicie. Piszą one o możliwości wzmocnienia się Ligii Północnej Mattea Salviniego.
Komentator tygodnika „Do Rzeczy” Olivier Bault mówi o zadziwiającej zbieżności opinii prasy europejskiej nt. działań polskiego rządu. Zwraca uwagę na jej powiązania z „Gazetą Wyborczą”.
Olivier Bault omawia komentarze dotyczące Polski w prasie zachodnioeuropejskiej. Temat praworządności w Polsce pojawia się głownie w dziennikach lewicowych, jak „The Guardian” ( Wielka Brytania), „Libération” i „Le Monde” (Francja), „El Pais” (Hiszpania), „La Stampa” i „La Repubblica” (Włochy). Stąd właśnie bierze się przewaga negatywnych głosów docierających do naszego kraju na temat reformy sądownictwa. Jak dodaje Olivier Bault, dzienniki te ściśle współpracują ze zwalczającą obecny polski rząd „Gazetą Wyborczą”. Wspomniane media sugerują swoim czytelnikom, że polski rząd chce wyeliminować sędziów mających sprzeczne z linią partii rządzącej poglądy. „The Guardian” mówi o zbliżającym się końcu niezależności polskiego Sądu Najwyższego i nieważności utworzenia w nim Izby Dyscyplinarnej. Cytuje słowa I prezes SN prof. Małgorzaty Gersdorf, która stwierdziła:
Ustawa dyscyplinująca sędziów doprowadzi do wyjścia Polski z UE.
Brytyjski dziennik przytacza również wypowiedź przewodniczącego europejskiej sieci rad sądowniczych, zgodnie z którą ingerencja sądów w proces legislacyjny w krajach, gdzie niezależność sądownictwa jest zagrożona, nie jest niczym niewłaściwym.
Również we Francji dominuje przekaz krytyczny wobec polskiego rządu. „Le Monde” zamieścił słowa komisarza ds. praw człowieka Rady Europy o blokowaniu przez rząd opinii sędzóqw negatywnie nastawionych do reform Zjednoczonej Prawicy.
Włoska „La Repubblica” tłumaczy uchwalenie przez Parlament Europejski rezolucji postulującej „zamrożenie” Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, pisząc, że demokracja w Polsce jest zagrożona.
Hiszpański „El Pais” pisze z kolei o końcu zawieszenia broni między Komisją Europejską Ursuli von der Leyen a polskim rządem. Hiszpanie nie dopuszczają możliwości porównywania sytuacji w Polsce i na Węgrzech ze sprawą Oriola Jonquerasa, katalońskiego separatysty, który mimo orzeczenia TSUE nie mógł objąć funkcji eurodeputowanego.
Publicyści Grzegorz Górny i Olivier Bault mówią o kryzysie społecznym we Francji. Komentują również bieżące problemy Kościoła.
Dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy” Olivier Bault mówi o kryzysie społecznym we Francji i rządowych planach reformy emerytalnej:
Do tej pory próby reformy sytemu emerytalnego kończyły się tak, że rząd musiał sie wycofać. […] Tym razem premier zapewnił że jest bardzo zdcydowany, że się nie cofnie. Również dla Emmanuela Macrona to kwestia być albo nie być. Ta reforma jest centralnym punktem jego programu prezydenckiego.
Gość „Poranka WNET” zwraca uwagę,że protestują głównie pracownicy sektora publicznego. Stwierdza również, że strajki są popierane również przez zwolenników reformy emerytalnej. Odnotowuje pewne odrodzenie związków zawodowych.
Olivier Bault nakreśla szerszy kontekst francuskich protestów; mówi o głębszym kryzysie tożsamości społeczeństwa francuskiego oraz o jego pauperyzacji. Wskazuje na negatywny wpływ imigracji na sytuację w kraju:
Kwestia emerytur jest, być może, najmniejszym problemem Francji
Francuski dziennikarz krótko porusza również temat sytuacji w Hiszpanii. Mówi o uzależnieniu rządu Pedro Sancheza od separatystów baskijskich i katalońskich.
Publicysta tygodnika „Sieci” Grzegorz Górny mówi o wpływie masonerii na Kościół katolicki i politykę w Ameryce Południowej. Wspomina o wprowadzeniu w święto Matki Bożej z Gaudelupe w Argentynie, Kostaryce i Meksyku prawa rozszerzającego dostępność aborcji.
Gość „Poranka WNET” chwali wczorajsze zniesienie tajemnicy papieskiej z dokumentów dotyczących skandali pedofilskich:
To dobra decyzja, jeżeli chodzi o oczyszczenie Kościoła […] Miejmy nadzieję, ze dzięki temu uda się wyjaśnić wiele spraw, które do dzisiaj budzą wiele wątpliwości, pozostają w strefie półcienia. […] Najwyższy czas, aby skandale, jakie wstrząsały Kościołem w ostatnich latach, dotyczące molestowania nieletnich, zostały raz na zawsze wyjaśnione.
Grzegorz Górny mówi o lobby gejowskim w Watykanie. Wśród karier zbudowanych dzięki temu lobby wymienia m.in. zmarłego niedawno emerytowanego metropolitę poznańskiego, abp. Juliusza Paetza:
Kryzys w Kościele się pogłębia. Jest pytanie, czy Franciszek jest źródłem tego kryzysu, czy on zaczął sie znacznie wcześniej […] Sprawdzianem będzie to, jak Watykan odniesie się do drogi synodalnej w Niemczech.
Jak mówi Grzegorz Górny, niemieccy biskupi rozważaja wprowadzenie małżeństw homoseksualnych i wyswięcanie kobiet na kapłanów. Publicysta wyraża obawę ,że decentralizacja Kościołą spowoduje jego fragmentaryzację i zaprzeczy jego powszechności. Osdnotowuje zakłopotanie wielu biskupów, nie tylko polskich, w związku z tą sytuacją:
Poczucie niestabilności towarzyszy nie tylko hierarchom – można powiedzieć szerzej – duchowieństwu, na całym świecie.
Grzegorz Górny wspomina postać kard. Carlo Marii Martiniego, który był wielkim propagatorem idei decentralizacji Kościoła.
Olivier Bault mówi o sytuacji Kościoła francuskiego:
Ogólne rozluźnienie trwa już wiele lat.
Dziennikarz stwierdza, że młode pokolenie jest pewną nadzieją na powstrzymanie kryzysu Kościoła we Francji.
Grzegorz Górny mowi o swoim „śledztwie” na temat rodowodu Jezusa. Zwraca uwagę na obecność w nim kobiet, pogan, i wielkich grzeszników:
To jest właśnie ta dobra nowina dla nas, że mamy szanse na zbawienie.
Publicysta zapowiada również książkę na temat tajemnic Archiwum Watykańskiego.
Olivier Bault opowiada o sobotnich manifestacjach w Paryżu, gdzie policja zatrzymała wówczas tysiące osób, oraz o scenie politycznej we Francji, w której jego zdaniem bardzo wpływową grupą są masoni.
„Trudno przewidzieć, czy strajk żółtych kamizelek się zatrzyma. Rząd stara się załagodzić nastroje. Powody niezadowolenia są wielorakie, łącznie z socjalnymi. Dodatkowo społeczeństwo francuskie przeżywa kryzys tożsamości. Chodzi głównie o masową migracje, wycofanie rządów prawa w niektórych dzielnicach oraz rewolucje przeprowadzoną przez lewicowo liberalny obóz Macrona – homo-małżeństwa, eutanazje, in vitro dla lesbijek itd.”
Dziennikarz zauważa, że społeczeństwo francuskie na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci stało się o wiele bardziej agresywne i radykalne. Spowodowane jest to m.in. kłamstwami Emmanuela Macrona. Do tej pory każda partia rządząca robiła to samo, zwiększała dług publiczny i podwyższała podatki. Macron obiecał to zmienić ale tak się nie stało:
Olivier Bault zastanawia się, dlaczego policja francuska potrafi sobie poradzić z dużymi strajkami, a nie robi tego na przedmieściach, gdzie dochodzi do zachowań przestępczych od wielu lat. Redaktor zauważa, że gdyby policja się tak obchodziła z obywatelami w Polsce, to reakcja Zachodu byłaby na wskroś inna.
Publicysta zwrócił uwagę na fakt istnienia we Francji masonerii oraz na jej szerokie wpływy polityczne:
„Francuska masoneria jest we Francji bardzo wpływowa. Kilku czołowych polityków przyznaje otwarcie, że zasiada w lożach masońskich (…) Wielcy mistrzowie masońscy sami przyznawali po latach, że część najważniejszych ustaw m.in. ustawy rewolucyjne były procedowane najpierw wewnątrz ich grupy”.
Jest również gro polityków, którzy nie chcą ujawniać swojej przynależności do grób masońskich i zachowują tajemnicy o spotkaniach.
Na to jednak nie zgodzą się inne państwa UE – twierdzi gość Poranka WNET. We Francji pojawiają się głosy, że powinna podjąć współpracę z Polską przeciw dominacji Niemiec w UE. Co z tego może wyniknąć?
Społeczeństwo otwarte według George’a Sorosa to takie, w którym między innymi zrealizowane będą postulaty LGBT, zwycięży ideologia gender, a dostęp do aborcji i eutanazji będzie bardzo swobodny.
W Poranku Gościł francuski publicysta Olivier Bault, współpracujący między innymi z „Do Rzeczy”. W poprzednim numerze tego tygodnika ukazał się jego artykuł pt. „18 miliardów Sorosa”, opisujący działalność George’a Sorosa w związku z głośnym niedawno zasileniem przez niego fundacji Open Society Foundations kwotą 18 mld dolarów.
Olivier Bault przyznał, że był kiedyś zwolennikiem federacji państw europejskich. Teraz jednak sądzi, że demokracja nie może działać na poziomie europejskim. Panuje tam zbyt duża niewiedza, a instytucje europejskie zdominowane są przez nurt lewicowo-liberalny, który próbuje narzucać ideologię daleko wykraczającą poza traktaty unijne. Niedawne głosy na temat faszyzmu czy nawet nazizmu w Polsce, obecne w debacie w Parlamencie Europejskim na temat Polski, częściowo są wynikiem ignorancji, a częściowo ideologicznej propagandy.
Ideologia lewicowo-liberalna z jednej strony twierdzi, ze nie ma granic w wolności człowieka, a z drugiej nie umie przyjmować, że ktoś może mieć inne poglądy. Ideologia ta staje się coraz bardziej totalitarna, czego przykładem jest kwestia aborcji. Można mordować własne dziecko, czy też jak mówią jej zwolennicy dysponować swoim ciałem. W krajach takich jak Francja czy Belgia nie można już nawet tego krytykować, gdyż za bardzo stresuje to osoby w tym uczestniczące.
We Francji niedawno miały miejsce liczne demonstracje w obronie tradycyjnego rozumienia rodziny. Czy coś z tego zostało? Olivier Bault twierdzi, że na pewno uczestnicy i zwolennicy tych demonstracji reprezentują ważną część opinii publicznej. Jednak problem polega na tym, że we Francji nie ma takiej partii politycznej, która by reprezentowała ich poglądy. Opinia konserwatywna nie ma bowiem przedstawicieli ani we Froncie Narodowym, ani w centroprawicy. Trzeba obserwować, co się będzie działo na francuskiej prawicy, bo na pewno zajdą tam zmiany. Prawicowa część opinii publicznej we Francji oczekuje sojuszu konserwatywnej części Frontu Narodowego z konserwatywną częścią centroprawicy. Chodzi o tę część, która jest np. przeciwna dostępności in vitro dla lesbijek i matek surogatek dla gejów. [related id=36515 side=left]
Czy postulaty lewicowo-liberalne mają jakąś granicę? Gość Poranka, na przykładzie Wielkiej Brytanii i USA, twierdzi, że środowiska LGBT są niespokojne wewnętrznie i nigdy nie mają dosyć. Podał przykład ze szkoły koło Oxfordu. Nauczyciel matematyki pochwalił dwie uczennice za naukę słowami „Dobra robota, dziewczyny”. Na to jedna z nich zwróciła uwagę, że uważa się za chłopca. Nauczyciel ją przeprosił, a pomimo tego został zawieszony. To już jest totalitaryzm – uważa Olivier Bault.
W drugiej części rozmowy publicysta „Do Rzeczy” opowiedział o działalności George’a Sorosa, brytyjskiego miliardera pochodzenia żydowskiego, który za pomocą założonej przez siebie fundacji Open Society Foundations finansuje różnego rodzaju działalność na rzecz tego, co nazywa społeczeństwem otwartym.
Społeczeństwo otwarte według George’a Sorosa to takie, w którym między innymi zrealizowane będą postulaty LGBT, zwycięży ideologia gender, a dostęp do aborcji i eutanazji będzie bardzo swobodny. Według tej wizji nie będzie też narodów – przez masową imigrację narody będą tak wymieszane, że znikną różnice między nimi. Jest to marzenie nie tylko jednego Sorosa. Takie postulaty omawiane są na spotkaniach Komisji Trójstronnej i Grupy Bilderberg. Sam George Soros szczególnie zwraca uwagę w swej działalności na USA i na Europę Środkowo-Wschodnią.
Dlaczego teraz, i to tak spektakularnie Soros wsparł Open Society Foundations? Olivier Bault uważa, że obecnie jest dość istotny moment walki między ideologią lewicowo-liberalną a naturalnym oporem społeczeństw. W USA prezydentem został Donald Trump, a w Polsce i na Węgrzech rządzą partie o celach i poglądach odmiennych niż elity dominujące w krajach Zachodu. We Francji z kolei niedawno miał miejsce wielki strach elit, że wygra Front Narodowy.
George Soros – World Economic Forum Annual Meeting 2011. Copyright by World Economic Forum swiss-image.ch/Photo by Michael Wuertenberg
Przejawem tego jest też to, co się działo w europejskich mediach po Marszu Niepodległości. Gość Poranka twierdzi, że takiej skali kłamstw i manipulacji na temat Polski, chociaż do tej pory i tak była już duża, jeszcze nie widział. Świadczy to o tym, że stawka w toczącej się grze, według tych mediów, musi być bardzo duża. Każda tego rodzaju akcja propagandowa ma przecież swój koszt w postaci utraty przez nie wiarygodności.
Ciekawe jest to, że George’a Sorosa, Żyda ocalonego z Holocaustu, nie lubi państwo Izrael. Przyczyna tkwi w tym, że próbuje on niedemokratycznymi sposobami obalać demokratycznie wybrany rząd. Wspiera też Palestyńczyków, zresztą tak jak i cała lewica.
Źródła działań lewicy oraz jej stosunku do islamu Olivier Bault upatruje po prostu w głupocie oraz w niechęci do chrześcijaństwa. W wielu przypadkach pobłażliwość wobec islamu, w tym islamu radykalnego, jest spowodowana właśnie dążeniem do osłabienia chrześcijaństwa. Wyjaśnieniem tego może być też przyjaźń między systemami totalitarnymi, tak jak między komunizmem i nazizmem przed II wojną światową.
Jak się okazuje, George Soros miał też wpływać na Kościół katolicki. Z ujawnionych dokumentów Open Society Foundations wynika, że organizacja ta lobbowała u biskupów amerykańskich na rzecz tego, żeby Kościół stawał się coraz bardziej „otwarty”.
JS
Rozmowa miała miejsce w części czwartej Poranka WNET.
