Abgarowicz: Mówiąc o integralności granic zatwierdzamy coś, co zatwierdził Stalin. Nie ma Armenii bez Karabachu

Jan Tomasz Abgarowicz o konflikcie między Azerami a Ormianami, nienawiści pierwszych do ostatnich, udziale Turcji, postawie Rosji i reakcji Polski.

Sytuacja w Górskim Karabachu, a w tej chwili Armenii nie napawa optymizmem, a nas zasmuca. Reakcja świata jest przerażająca.

Jan Tomasz Abgarowicz przeciwstawia międzynarodowe uznawanie integralności granic Azerbejdżanu zasadzie samostanowienia narodów, przywołując przykład Kosowa. Zostało ono powołane „by chronić ludność Kosowarów przed Serbami”. Podkreśla, że Ormianie wskutek zaszłości historycznych nie mogą żyć w jednym kraju z Azerami, co potwierdzają obecne zdarzenia. Porównuje to do sytuacji między Polakami a Ukraińcami.

Była różna władza ormiańska, perska, turecka, a ludzie żyli obok siebie w wioskach. Jakieś współżycie było.

W maju 1918 r. powstała Demokratyczna Republika Armenii i zanim uległa bolszewikom w 1920 r. walczyła z Azerbejdżanem. Echa tych walk zostały uchwycone w opisie Baku zawartego na kartach „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego.

Jeśli mówimy o integralności granic to zatwierdzamy coś, co zatwierdził Stalin.

Przypomina, że w należący do Azerbejdżanu Nachiczewan był przed I wojną światową zamieszkany w 80 proc. przez Ormian. Obecnie prawie ich już tam nie ma. W czasie trwającego w latach 1918-1920 konfliktu miały miejsce pogromy miały miejsca pogromy mniejszości narodowych.

My Ormianie stoimy na stanowisku samostanowienia. […] Nie ma Armenii bez Karabachu, to jeden z trzech głównych ośrodków, kiedy powstał naród ormiański, grubo przed Chrystusem.

Prezes Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich podkreśla, że Azerowie czują wielką nienawiść do Ormian. Przywołuje zbrodnię z lutego 2004 r., kiedy to azerski oficer Ramil Səfərov, w czasie natowskiego kursu języka angielskiego w Budapeszcie zamordował siekierą oficera ormiańskiego Gurgena Margaryana. W 2006 r. Səfərov został skazany na dożywocie i przesiedział w węgierskim więzieniu 6 lat. Następnie miała miejsce jego ekstradycja do Azerbejdżanu. Tam, zamiast kontynuować odsiadywanie wyroku

Na lotnisku został w przyjęty na lotnisku z honorami, jak bohatera. Awansowano go na majora i dostał żołd oficerski.

Zwraca uwagę, że Turcja zawsze była po stronie Azerbejdżanu, co jest zrozumiałe, wobec bliskości tych narodów. Podkreśla przy tym, że nie powinno być tak, że „członek NATO napada na inny kraj”. Polska powinna  zareagować w związku z działaniami swego sojusznika z Sojuszu.

Turecki F-16 zestrzelił armeński samolot na terenie Armenii, nie Górskiego Karabachu.

Azerowie korzystają ze wsparcia Turcji, natomiast Rosja takiego wsparcia Armenii nie zapewnia. Stwierdza, że Kreml być może „powtarza strategię Stalina” tzn.

Niech jedni i drudzy się wyniszczą, a my będziemy tym zarządzać.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

K.T./A.P.

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Armenia została zdradzona przez USA. W Polskim Radiu jest zapis przeciwko mnie

Duszpasterz polskich Ormian mówi o trudnym położeniu Armenii między globalnymi mocarstwami, o błędach polityki wschodniej RP oraz o cenzurze w Polskim Radiu.


Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski mówi o konflikcie azersko-ormiańskim. Wskazuje, że jest on elementem tureckich działań przeciw chrześcijanom:

Armenia jest wciśnięta między trzy mocarstwa: Rosję, Turcję i Iran. Takie położenie ściąga na nią ciągłe niebezpieczeństwo.

Duchowny ubolewa nad faktem braku zainteresowania Zachodu losem Ormian:

Wczorajsza manifestacja w Warszawie była głosem rozpaczy.

Gość „Poranka WNET” kreśli analogię między Kosowem a Górskim Karabachem. Tłumaczy, że Armenia nie miała wyjścia, została zmuszona do sojuszu z Rosją:

Z kim Ormianie mieli się sprzymierzyć, kiedy zostali zdradzeni przez USA? Związki z Rosją nie wynikają z miłości Ormian do tego kraju.

Rozmówca Magdaleny Uchaniuk krytykuje prof. Przemysława Żurawskiego vel Grajewskiego, który stwierdził, że wspieranie Armenii jest „antypolskie”:

Jestem przerażony, że tacy ludzie szepczą do ucha prezydentowi i premierowi, współtworząc polską politykę wschodnią.

Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski odnosi się do sprawy odwołania rozmowy z nim w Polskim Radiu:

Pół godziny przed rozmową dowiedziałem się, że jest na mnie zapis. Za sprawą stoi pani poseł od środkowego palca, która obrońców życia poczętego nazywa rosyjskimi agentami.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

K.T. / A.W.K.

20-latka była więziona, bita i gwałcona przez 3 godziny. Rzekomy sprawca nie może być deportowany

Aresztowany ws. gwałtu na 20-letniej studentce Erjan I. miał wcześniej wyroki ws. napaści seksualnych. Nie może jednak zostać wydalony z Francji, bo żadne państwo nie przyznaje się do niego.

W Angers (Maine-et-Loire) w poniedziałek 31 sierpnia ok. 19.30 do mieszkania 20-letniej studentki wdarł się mężczyzna, który przez kolejne trzy godziny bił ją, dusił i gwałcił. Po opuszczeniu mieszkania przez napastnika kobieta udała się na komisariat policji. Następnego dnia zatrzymany został Erjan I. Pomocą w identyfikacji był tatuaż, jaki według zeznań ofiary posiadał sprawca. Zatrzymany trzydziestokilkulatek, jak informuje Le Figaro, był wcześniej co najmniej sześciokrotnie skazywany na kary od trzech do sześciu miesięcy więzienia za włamania, napaści, ekshibicjonizm i napaści seksualne, w tym na osobę niepełnosprawną w Szpitalu Uniwersyteckim w Angers. W 2018 i w 2019 r. otrzymał on po zakazie pobytu na francuskim terytorium.

[related id=123095 side=right] Władze francuskie nie mogą jednak deportować deklarującego się jako obywatela Kosowa imigranta. Kosowo bowiem nie uznaje go za swojego obywatela. Nieposiadający oficjalnych dokumentów Erjan I. twierdzi, że urodził się w 1987 r. w Jugosławii. Za swego obywatela nie uznają go także Serbia i Macedonia.

A.P.

Kosowo: Koalicja radykalnych wojskowych pod przywództwem Demokratycznej Partii Kosowa wygrała wybory parlamentarne

Przedterminowe wybory parlamentarne w Kosowie wygrała według sondaży exit poll koalicja trzech radykalnych partii pod przywództwem Demokratycznej Partii Kosowa, na którą głosowało 40 procent wyborców.

Przedterminowe wybory parlamentarne w Kosowie wygrała – według sondaży exit poll – koalicja trzech radykalnych partii pod przywództwem Demokratycznej Partii Kosowa (PDK), na którą głosowało 40 procent wyborców – podała telewizja po zamknięciu lokali wyborczych.

Według telewizji Klan Kosova, nacjonalistyczny ruch Vetevendosje (Samostanowienie), dotychczas najsilniejsze ugrupowanie opozycyjne, może według sondaży powyborczych liczyć na 30 procent głosów, a umiarkowany sojusz wokół Demokratycznej Ligi Kosowa (LDK), której przewodzi premier Isa Mustafa – na 27 procent. Uprawnionych do głosowania było blisko 1,9 mln mieszkańców Kosowa, uznanego za niepodległe państwo przez 114 krajów na całym świecie.

Wokół PDK skupiło się tak zwane wojenne skrzydło sceny politycznej, obejmujące również Sojusz na Rzecz Przyszłości (AAK) i Inicjatywę na Rzecz Kosowa (NISMA); na czele wszystkich trzech partii tego sojuszu stoją dawni dowódcy Wyzwoleńczej Armii Kosowa (UCK) z czasów wojny z lat 1998-99.

W związku z oskarżeniami o zbrodnie wojenne, Haradinaj i Limaj (szefowie dwóch ostatnich partii) musieli stanąć przed międzynarodowym trybunałem do spraw zbrodni w byłej Jugosławii, ale obaj zostali uniewinnieni. Wokół LDK uformowało się tak zwane skrzydło umiarkowane z Sojuszem Nowego Kosowa (AKR), którym kieruje Behgjet Pacolli, i utworzonym niedawno ugrupowaniem Alternatywa (Alternativa), którego przewodniczącą jest Mimoza Kusari-Lisa.

Będący dotąd najsilniejszym ugrupowaniem opozycyjnym nacjonalistyczny ruch Vetevendosje występuje w wyborach samodzielnie. 20 z łącznie 120 miejsc w parlamencie zarezerwowanych jest dla mniejszości etnicznych, reprezentowanych przez szereg własnych partii i sojuszy.

Mimo wzrostu gospodarczego na poziomie około 4 procent rocznie Kosowo pozostaje jednym z najuboższych państw w Europie, a bezrobocie obejmuje tam jedną trzecią ludności w wieku produkcyjnym. W kampanii wyborczej mnożono obietnice zdynamizowania gospodarki, polepszenia sytuacji w ochronie zdrowia i oświacie, podwyżek emerytur i płac w sektorze publicznym, jak też rychłego zliberalizowania reżimu wizowego z Unią Europejską – jednak w tym ostatnim przypadku bez poruszania kwestii realizacji stawianych przez Brukselę warunków.

Niedzielne wybory, w których startowało 19 partii politycznych, pięć koalicji i dwa komitety obywatelskie, były trzecimi od czasu ogłoszenia niepodległości Kosowa w lutym 2008 r., której nie uznała Serbia. Zaniepokojenie Serbii budzi przed wszystkim całkiem realna możliwość objęcia przez Haradinaja urzędu premiera. Wypowiedział się on ostatnio przeciwko planowanemu od dawna utworzeniu wspólnoty serbskich gmin Kosowa, co nie byłoby jego zdaniem całkowicie zgodne z kosowską konstytucją. Reagując na to, rzeczniczka szefowej unijnej dyplomacji Federiki Mogherini oświadczyła, że oczekuje się szybkiego sformowania takiej wspólnoty.

MoRo/PAP

Przed Wielkanocą zaostrzono środki bezpieczeństwa na Bałkanach Południowych w obawie przed zagrożeniem terrorystycznym

Macedońskie MSW „powzięło szereg działań”, „biorąc po uwagę globalne zagrożenia terrorystyczne wobec obiektów sakralnych”, takie jak niedawne zamachy na koptyjskie świątynie (prawosławne) w Egipcie.

W Kosowie Rada Bezpieczeństwa Narodowego ogłosiła, że występuje zagrożenie ze strony indywidualnych osób i grup powiązanych z organizacjami terrorystycznymi z krajów trzecich. Mieli oni „planować akcje przeciwko osobistościom politycznym”. Nie podano szczegółów tych akcji.

„Terroryści już próbowali w regionie przeprowadzać ataki na różne cele, w tym na świątynie i inne miejsca kultu, promenady, obiekty sportowe, sale koncertowe lub miejsca zgromadzeń publicznych” – głosi komunikat Rady.

Kosowskie źródła policyjne potwierdziły, że aresztowano jedną osobę, a trzy inne są poszukiwane. Są one powiązane z Lavdrimem Muhakserim – 28-latkiem, jedną z głównych osób rekrutujących na Bałkanach ludzi do walk w Syrii i Iraku w szeregach Dżabhat Fatah al-Szam (dawnego Frontu Al-Nusra). Określany był jako „samozwańczy dowódca Albańczyków w Syrii i Iraku”. W 2014 roku USA umieściły Muhakseriego na liście najbardziej poszukiwanych terrorystów na świecie. Miał on wrócić do Kosowa na początku tego roku.

Według mediów, w Kosowie władze wzmocniły środki bezpieczeństwa i zwiększyły patrole policyjne w katolickich i prawosławnych miejscach kultu.

W Albanii policja również zwiększyła swoje zaangażowanie, aby „udaremnić przypadki kryminalne i także akty terrorystyczne”.

Macedońskie ministerstwo spraw wewnętrznych ogłosiło, że „powzięło szereg działań”, „biorąc po uwagę globalne zagrożenia terrorystyczne wobec obiektów sakralnych”, takie jak niedawne zamachy na koptyjskie świątynie (prawosławne) w Egipcie.

Ambasady USA w Prisztinie, Skopje i Tiranie zaapelowały do swych obywateli, aby „zachowali wzmożoną ostrożność”.

Około 600 obywateli z Kosowa, Albanii i Macedonii wyjechało od 2012 roku do Syrii i Iraku, by walczyć po stronie islamistycznych organizacji terrorystycznych. Po powrocie zostali poddani dozorowi służb.

W listopadzie 2016 roku udaremniono zamach na stadionie w Szkodrze w północnej Albanii. Ofiarą ataku miała paść izraelska drużyna piłki nożnej i jej kibice podczas meczu z gospodarzami.

Dwie trzecie mieszkańców Macedonii to chrześcijanie, głównie prawosławni, jedna trzecia to muzułmanie. Ludność Kosowa to w przeważającej większości muzułmanie. Z kolei wśród Albańczyków ponad połowa to muzułmanie. Chrześcijanie – katolicy i prawosławni – stanowią mniej niż 20 procent mieszkańców tego kraju.

źródło/pap

Czytaj więcej:Rosja i USA potwierdziły zaangażowanie na rzecz walki z terroryzmem i wspólne stanowisko w sprawie porozumień mińskich