Integracja latynoamerykańska: możliwości i przeszkody

Memorial da América Latina, São Paulo; Governo do Estado de São Paulo; flickr.com; CC BY 2.0

Czy mozliwa jest integracja krajów Ameryki Łacińskiej na wzór Unii Europejskiej? Jeśli tak, to pod jakimi warunkami? A jeśli nie, to dlaczego? O tym w dzisiejszym wydaniu República Latina.

Ameryka Łacińska wydaje się być bardzo wdzięcznym regionem świata, by stać się jednym organizmem na wzór Unii Europejskiej. Kraje latynoamerykańskie mają podobne korzenie historyczne, bardzo podobne korzenie kulturowe, zaś większość ich mieszkańców mówi niemal tym samym językiem. Diabeł jednak tkwi w szczegółach.

Zjednoczona Ameryka Łacińska była snem Ojców Wyzwolicieli, wolnomularzy i obecnie wspomina o niej wielu filozofów. Rzeczywistość jednak daleka jest od marzeń. Na przeszkodzie pogłębionej integracji krajów regionu z pewnością stoją współczesne problemy polityczne, społeczne i ekonomiczne, które pojawiają się w poszczególnych państwach. W zasadzie można by sobie zadać pytanie, czy Ameryka Łacińska gotowa jest na pogłębioną integrację.

W dzisiejszym pytaniu postaramy się odpowiedzieć na to pytanie. Przedstawimy historyczny zarys integracji regionu oraz współczesne organizacje panlatynomerykańskie. Postaramy się również przedstawić warunki pod jakimi integracja latynoamerykańska byłaby możliwa. Które kraje mogłyby stanowić trzon zjednoczonej Ameryki Łacińskiej? Czy możliwa jest wspólna waluta Ameryki Łacińskiej, jak chcieliby tego niektórzy politycy? Wreszcie jaką siłę stanowiłaby zjednoczona Ameryka Łacińska w świecie?

O tym wszystkim już dziś o godz. 22H00!

Honduras: co dalej? / Cómo seguirá Honduras?

W ubiegłą niedzielę Hondureńczycy wybrali nową prezydent kraju: Xiomarę Castro. W República Latina opowiemy o tym, co oznacza ten wybor dla Hondurasu w perspektywie najbliżśzych miesięcy i lat.

W niedzielę 28-go listopada Hondureńczycy wybrali nowego prezydenta.

Według wszelkich znaków na niebie i ziemi po kilkunastu latach rządów z władzą pożegna się prawicowa Partia Narodowa, do wladzy zaś dojdzie lewicowa partia Libre. Jak bowiem wskazują rezultaty wyborów nową prezydent kraju zostanie Xiomara Castro de Zelaya. Dodajmy, polityk o mocno populitycznych poglądach, naznaczonych między innymi sympatią do chavizmu.  Prywatnie zaś jest ona żoną obalonego  w zamachu wojskowym byłego prezydenta kraju Manuela Zelayi.

Dlaczego Hondureńczycy zdecydowali się na wybór Xiomary Castro i co oznacza ta decyzja? Jak ewentualnie może zmienić się polityka rządu? Jaką drogą pójdzie lewicowy rząd? W kierunku państwa opiekuńczego promowanego przez europejską socjaldemokrację, czy w kierunku twardego chavistowskiego populizmu? Czy na Xiomarze Castro również ciążą zarzuty o powiązania z narkobiznesem, jak to ma miejsce w przypadku obecnego prezydenta kraju Juana Orlando Hernándeza, ale i jej małzonka? Czy polityka rządu Xiomary Castro sprawi, że Hondureńczycy zdecydują się przestać emigrować w poszukiwaniu lepszego życia? I wreszcie jak wyglądać będzie polityka międzynarodowa jednego z dotychczas największych sprzymierzeńców USA na terenie Ameryki Łacińskiej pod rządami nowej prezydent?

Na te i inne pytania spróbujemy odpowiedzieć w rozmowie z naszymi dzisiejszymi gośćmi, pochodzącymi z Hondurasu Paolą Morales oraz Allanem Zelayą.

Zapraszamy już dziś na godzinę 22H00! Będziemy rozmawiać po polsku i hiszpańsku!

Resumen en castellano:

El domingo 28 de noviembre los hondureños han elegido la nueva presidente – Xiomara Castro de Zelaya. La elección significa que el Partido Nacional, que desde muchos años ha gobernado el país se vuelve la oposición. La nueva presidente del partido izquierdista „Libre” es conocida también por ser la esposa del ex-presidente del país, Manuel Zelaya y por su simpatía hacia el chavismo.

Porqué los Hondureños se decidieron a elegir por Xiomara Castro y que significa su decisión? Cómo se va a cambiar la política del gobierno? Qué camino va elegir el gobierno izquierdista? Un estado social de tipo de los países europeos gobernados por los socialdemocratas o un país populista de tipo de los regimenes latinoamericanos de Venezuela o Nicaragua? Tiene también Xiomara Castro conecciones con el narcobusiness, como se le sospecha al presente presidente de Honduras, Juan Orlando Hernández y el esposo de la presidente-electa? Puede ser la política de ella sufcientemente eficazz para que los Hondureños dejen de emigrar del país? Y finalmente, podemos contar con unos cambios de la política internacional de Honduras, que sigue siendo uno de los mejores aliados de los EU en América Latina?

A estas y otras preguntas vamos a probar contestar con nuestros ivitadoos, los Hondureños Paola Morales y Allan Zelaya.

Les invitamos para escucharnos hoy a las 10PM UTC+1! Vamos a hablar polaco y español!

 

 

Prof. Zybertowicz: Zdolności inwigilacyjne Facebooka i Google’a znacznie przewyższają te najbardziej rozwiniętych służb

Dr hab. Andrzej Zybertowicz o polaryzacji politycznej społeczeństwa, algorytmach serwisów społecznościowych, inwigilacji oraz skutkami zalewu informacji.

Dopiero w ostatnich miesiącach eksperci na całym świecie zaczynają przyznawać, że polaryzacja społeczeństwa nie wynika […] z tendencji populistycznych, nacjonalistycznych, tylko ma podglebie technologiczno-biznesowe.

Dr hab. Andrzej Zybertowicz wskazuje, że algorytmy serwisów i portali społecznościowych takich jak YouTube i Facebook opierają się na polaryzacji. Algorytmy podpowiadają ludziom materiały, jakie mogłyby ich zainteresować. Według badań człowiek ukierunkowuje swe poglądy wedle algorytmów, które sugerują dane materiały.

Facebookowi zarzucano, że jego algorytmy świadomie premiowały treści, które wcale nie były prawdziwe, były przerysowane, gdyż w ten sposób […] zapewniały większą liczbę odsłon i przez to większe wpływy od reklamodawców.

Nasz gość podkreśla, że największe media społecznościowe mają znacznie większe możliwości inwigilacyjne aniżeli służby państwowe. Prof. Zybertowicz wskazuje, że nawet jeśli ktoś sam nie ma konta na Facebooku, a nawet w ogóle nie korzysta z Internetu, to wystarczy, że robią to jego znajomi, a „informacje na jego temat i tak wchodzi do sieci”. Przywołuje książkę Shoshany Zuboff The Age of Surveillance Capitalism. Media dążą do jak największej ekspansji w Internecie. A to wyłącza możliwość weryfikacji przedstawianych faktów.

Żyjemy w świecie informatycznego przebodźcowania […]. Siła memów bierze się stąd, że ludzie chcą skróconych, skompresowanych informacji.

Socjolog wskazuje, że informacje dotyczące rekonstrukcji rządy mają znaczenie tak naprawdę dla ograniczonej liczby osób. Jednak osób, które się nimi interesują jest więcej, gdyż ludzi interesują plotki, nawet jeśli nie mają one wpływu na ich życie.

Media obecnie prowadzą taką nadprodukcję informacji, że przesłaniają życie, zamiast odsłaniać je.

Rozmówca Katarzyny Adamiak-Sroczyńskiej sądzi, że obecnie mówienie nt. ustawy o ochronie zwierząt futerkowych to właśnie plotki i przykład przebodźcowania informacjami. Przyznaje, że sam odkrył u siebie objawy uzależnienia od Twittera. Robi sobie w związku z tym okresy abstynencji od serwisów społecznościowych i poleca to innym.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

K.T./A.P.

Argentyna: głos rozsądku, czy populizm? / Argentina: ¿razones o populismo?

Już niedługo wybory prezydenckie w Argentynie. Czy wygrają je głosiciele populistycznego rozdawnictwa? Czy przeżywająca kryzys Argentyna może być ostrzeżeniem dla Polski i innych krajów świata?

Nie tylko Polska staje przed perspektywą wyborów. Również w Argentynie odbędą się wybory być może jedne z najważniejszych w historii tego kraju. 27 października Argentyńczycy będą wybierać nowego prezydenta i parlament. Wybory, które pokażą światu, czy w Argentynie wygra głos rozsądku, czy populizm.

Przykład ekonomii Argentyny może być przestrogą zarówno dla innych krajów Ameryki Łacińskiej, jaki dla świata. Z pewnością Argentyna należy do najważniejszych politycznie i ekonomicznie państw tego regionu. Problem jest jednak gospodarka tego kraju, która  od wielu dziesiątek lat dostaje mocnej zadyszki. Co więcej zadyszka ta coraz częściej zamienia się w poważny kryzys. Kryzys, który niestety jest skutkiem dylematu, co powinno wygrać: czy głos rozsądku, czy populizm. W przypadku Argentyny najczęściej niestety wygrywał ten drugi.

Argentyna jeszcze kilkadziesiąt lat temu należała do najzamożniejszych krajów na świecie. Bogactwo nie było jednak równomierne: nierówności społeczne były ogromne. Dlatego też wszelkie populistyczne obietnice zyskiwały poklask. W tym przypadku nie było dylematu o to, co powinno wziąć górę: czy głos rozsądku, czy populizm. Osobą, która po raz pierwszy dostrzegła tę zależność był być może najsłynniejszy przywódca Argentyny Juan Domingo Perón. Zbudował on swój kapitał polityczny na rzekomym wyrównywaniu szans ludności Argentyny. Tę politykę z powodzeniem kontynuowali jego następcy. O ile jednak początkowo gospodarka Argentyny była w stanie udźwignąć populistyczne rozdawnictwo, o tyle w kolejnych latach stawało się to już coraz trudniejsze.

Wydawać by się mogło, że po ciężkim kryzysie, jaki miał miejsce w 2001 roku w programach gospodarczo – społecznych nie powinno się pojawić pytanie, jaką politykę kontynuować: czy postawić na głos rozsądku, czy populizm. Ówczesny przywódca kraju – Néstor Kirchner postawił na głos rozsądku starając się doprowadzić gospodarkę Argentyny do porządku. Jednak rządząca po nim krajem jego małżonka – Cristina Fernández de Kirchner ukazała wyjątkowo populistyczne oblicze. Będąc politycznym sprzymierzeńcem wenezuelskich przywódców: Hugo Cháveza i Nicolása Maduro z powodzeniem wprowadzała ich idee ekonomiczno – polityczne. Rozdawnictwo oraz masowe upaństwawianie wielkich firm (w tym producenta naftowego YPF) doprowadziły do kolejnego kryzysu ekonomicznego. Jego skutkiem była m.in. utrata władzy przez peronistów.

Następca Cristiny Fenández de Kircher – Manuel Macrí postawił na zdroworozsądkowe ratowanie gospodarki Argentyny. Jednak jego reformy, w tym bolesne, lecz konieczne zaciskanie pasa znacząco wpłynęły na spadek jego notowań. Najprawdopodobniej zaowocuje to zwycięstwem peronistów powiązanych z byłą Prezydent. Jednym słowem w pytaniu o to wybór, czy ma to być zdrowy rozsądek, czy populizm, najprawdopodobniej wygra ten drugi.

O ekonomicznej i populistycznej historii Argentyny opowie nam nasz gość – Federico N. Fernández, prezes argentyńskiej fundacji Bases oraz współpracownik Austriackiego Centrum Ekonomicznego. W rozmowie ze Zbyszkiem Dąbrowskim nasz gość przedstawi również rozmaite możliwe scenariusze dla Argentyny po najbliższych wyborach. Wspólnie z naszym gościem zastanowimy się również, czy przypadek Argentyny może być ostrzeżeniem dla Świata, Europy i Polski, gdzie rozdawnicze obietnice wręcz pączkują w programach przedwyborczych najważniejszych partii politycznych.

Na ekonomiczno – polityczne rozważania o historii, współczesności i perspektywach populizmu w Argentynie i nie tylko zapraszamy w najbliższy poniedziałek, 7 października. UWAGA! Po kilku miesiącach powracamy do starej godziny República Latina, czyli do 21H00! Będziemy rozmawiać po polsku i hiszpańsku.

¡República Latina – niewątpliwie zdroworozsądkowo!

Resumen en castellano: este lunes en República Latina vamos a hablar sobre la situación económica y política de Argentina. Vamos a tocar el tema del populismo en este país: cuándo y por qué nació? Cómo fueron sus siguientes pasos? Porque unos de los frutas del populismo argentino fueron unas ondas muy grandes de crisis en este país?

Vamos también a hablar sobre la sitación actual de Argentina, especialmente en el aspecto de las elecciones presidenciales AD 2019. Vamos a probar a la pregunta, porque el presidente actual del país – Manuel Macrí está perdiendo en los sondeos con el candidato de peronistas?

Junto con nuestro invitado: Federico N. Fernández el presidente de la Fundación Intenacional Bases y el colaborador de Austrian economics Center vamos también a pensar, si el caso de Argentina puede ser una advertencia para otros países del mundo, incluyendo Polonia.

Les invitamos para escucharnos este lunes, 7 de octubre. OJO! Volvemos a nuestro “horario viejo” hace uns meses, o sea para las 21H00UTC+2! Vamos a hablar polaco y castellano!

Andrés Manuel López Obrador: prezydent – populista? / Andrés Manuel López Obrador: el presidente – populista?

1 grudnia tego roku Andrés Manuell López Obrador objął urząd prezydenta Meksyku. W swojej ojczyźnie znany jest ze swoich populistycznych poglądów. Jaka przyszłość czeka Meksyk pod jego rządami?

Andrés Manuel López Obrador (AMLO) z pewnością należy do jednych z najbarwniejszych postaci meksykańskiej polityki. Obecny prezydent Meksyku jest zarazem jednym z polityków meksykańskich o najdłuższym stażu. Swoją przygodę z polityką rozpoczął w 1976 roku jako urzędnik z ramienia Partii Rewolucyjno – Instytucjonalnej (PRI). Pozostał w niej do 1988 roku. Swoją dalszą karierę polityczną związał z Partią Rewolucyjno – Demokratyczną (PRD), by w 2012 roku założyć Partię Odrodzenia Narodowego.

A jednak Andrés Manuel López Obrador nie miał szczęścia do „wielkiej” polityki. Choć na początku obecnego stulecia pełnił urząd gubernatora stołecznego Dystryktu Federalnego (DF), w wielu wyborach udawało mu się zdobyć zaledwie zaszczytne drugie miejsce. Taka sytuacja miała miejsce przede wszystkim w wyborach prezydenckich, gdzie przegrywał z kandydatami zgłoszonymi przez Partię Akcji Narodowej (PAN) oraz PRI. I choć za każdym razem uważał on, że wybory zostały sfałszowane, to jego zarzutów nie potwierdził nigdy żaden sąd.

Tymczasem Andrés Manuel López Obrador od wielu lat nosi łatkę lewicowego populisty. Wielokrotnie uważany był za zwolennika polityki wenezuelskiego przywódcy – Hugo Cháveza. Wiele z jego wypowiedzi było mocno kontrowersyjnych Wiele z nich zraziło przeciętnych Meksykanów do kandydatury AMLO. A jednak Andrés Manuel López Obrador wygrał tegoroczne wybory prezydenckie.

Jak to się zatem stało, że tak kontrowersyjny polityk objął najważniejszy urząd w państwie? Co obiecał swoim wyborcom Andrés Manuel López Obrador? Czy nadal głosi swoje populistyczne tezy? Jak zamierza rządzić państwem? Czy zamierza kontynuować politykę swoich poprzedników wobec takich problemów, jak narkobiznes, czy przemoc, które od wielu lat trapią Meksyk? Jaką politykę zamierza stosować wobec swojego równie populistycznego „kolegi po fachu”, prezydenta USA Donalda Trumpa? Na te i inne pytania spróbują odpowiedzieć nasi dzisiejsi goście: Héctor Franco oraz Atenea González. W rozmowie ze Zbyszkiem Dąbrowskim nasi goście spróbują też odpowiedzi na pytanie, co wybór takiego mocno kontrowersyjnego polityka, jak Andrés Manuel López Obrador oznacza dla Meksyku, Ameryki Łacińskiej i reszty świata.

Na polityczne rozmowy o ostatnich wyborach zapraszamy w najbliższy poniedziałek, 10-go grudnia, jak zwykle o 20H00!

¡República Latina – czasami kontrowersyjni!

Resumen en castellano: Andrés Manuel López Obrador es uno de los políticos mexicanos con la experiencia más larga. Él es también uno de los políticos latinos más controvertidos. Llamado como la versión mexicana de Hugo Chávez muchas veces perdía varias elecciones.

Sin embargo este año los Mexicanos se decidieron para darle a Andrés Manuel López Obrador una chance y lo eligieron para el presidente de México. Porqué lo hicieron? Que les prometió Andrés Manuel López Obrador? Cómo va él a governar el país? Qué va a hacer con los problemas graves de México como el narcotráfico y la violencia? Qué política va a tener hacia el vecino norteño de México – los EU y su presidente Donald Trump? A esta y otras preguntas van a responder nuestros invitados: Héctor Franco y Andrea González.

Les invitamos a escucharnos el lunes 10 de diciembre, como siempre a las 20H00!