Zastępca prokuratora generalnego dyskutuje na temat sporu między prezydentem a premierem w związku z decyzjami ministra Bodnara.
Posłuchaj całej audycji już teraz!
Robert Hernand uważa, że usunięcie prokuratora Barskiego jest nielegalne, a działania ministra Bodnara mają poważne konsekwencje dla systemu sądowego i bezpieczeństwa kraju.
Przyszłość tej sprawy zostanie rozstrzygnięta przez Trybunał Konstytucyjny 7 lutego – podaje rozmówca Krzysztofa Skowrońskiego.
Vladimir Petrilák o możliwości wycofania czeskiej skargi z Trybunału Sprawiedliwości ws. kopani Turów, oraz o genezie polsko-czeskiego sporu.
W ubiegłym tygodniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – w związku ze skargą Czech – nakazał Polsce natychmiastowe wstrzymanie wydobycia w kopalni węgla brunatnego Turów do czasu rozstrzygnięcia sporu.
[related id=145676 side=left]W nocy z poniedziałku na wtorek premier Mateusz Morawiecki powiedział, że rozmawiał z premierem Czech Andrejem Babiszem w tej sprawi. Jak zaznaczył „wydaje się, że jesteśmy bardzo bliscy porozumienia”. – Republika Czeska zgodziła się wycofać wniosek do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – mówił Morawiecki. Vladimir Petrilák w rozmowie z Krzysztofem Skowrońskim podkreślił jednak, że zaprzecza temu strona czeska.
Premier Babisz prostował informacje, którą podał premier Morawicki. Wskazał, że nic takiego nie miało miejsca, ale rozmowy będą trwały.
Korespondent zwraca uwagę, że pojawiają się doniesienia o tym, że za tę sytuację odpowiada czeski rząd. Już w zeszłym roku wskazywał na to czeski serwis, który sie zajmuje się energetyką. Sprawa miałaby być powiązana z Europejskim Funduszem Sprawiedliwości, który mial pomagać tym regionom, które wycofują się z wydobycia węgla.
Jest podejrzenie, że w tej sprawie było aktywne lobby Andrieja Babisza, który jak wiadomo jest właścicielem jednego z największych koncernów Agrofert, zajmujących się rolnictwem. To lobby ponoć wpływało, by ten fundusz (…) został przeznaczony na dotacje rolnicze.
Zachęcamy do wysłuchania całej rozmowy!
A.N.
W Niemczech wydano książkę, która traktuje o potrzebie wypłaty reparacji wojennych Polsce i Grecji. Autorzy stwierdzają, że Polska nigdy nie zrzekła się odszkodowań od Niemiec, a jedynie od NRD.
Jan Bogatko, korespondent Radia WNET w Niemczech mówi o wydanej niedawno w Berlinie książce Karla Heinza Rotha i Hartmuta Ruebnera, która traktuje o niemieckich winach reparacyjnych na przykładzie Polski i Grecji:
Ta książka jest granatem rzuconym w uczestników dyskusji o tym, czy Polsce należą się odszkodowania wojenne […]
Clou książki jest ogrom strat, które Polska i Grecja poniosły w wyniku Niemieckich działań wojennych oraz fakt, iż należałoby za owe straty zapłacić:
Trzeba by w reszcie Niemcy zdały sobie sprawę z tego, że mają niezapłacony i to bardzo wysoki rachunek wobec dwóch państw, które tak bardzo ucierpiały podczas drugiej wojny światowej, a z tych dwóch państw najbardziej ucierpiała Polska i o tym piszą Karl Heinz Roth i Hartmut Ruebner.
Pytanie, które stawiają autorzy książki, to jaki rachunek za zniszczenia wystawią Polacy. Przypominają, iż o odszkodowaniach mówiono przy okazji rocznicy Powstania Warszawskiego i wybuchu II wojny światowej oraz o fakcie, iż od 2017 roku pracuje w Polskim sejmie komisja, która ma ostatecznie obliczyć wysokość strat:
Spekulacje sięgają od 800 miliardów Euro do 2 bilionów euro. […] Aby przywołać straty i zniszczenia, które dokonały się podczas wojny, wystarczy przejść z przedwojennymi zdjęciami po Warszawie.
W Niemczech uważa się, że kwestia żądań jest w Polsce tematem ściśle wewnętrzno-politycznym. Wychodzą oni z założenia, iż nie ma prawnych podstaw do żadnych roszczeń Polskich czy Greckich pod adresem Niemiec:
Karl Heinz Roth i Hartmut Ruebner uważają, iż jest to zarówno prawnie, jak i pod względem polityki historycznej całkowicie nieodpowiedzialne. […] Autorzy Polski stwierdzają, że wprawdzie PRL w 1953 roku zrezygnowła z reparacji, ale tylko wobec NRD i absolutnie nie wobec Niemiec.
Autorzy przypominają także, iż niemieckie rządy nigdy nie były chętne do wypłacania żadnych roszczeń dla ofiar III Rzeszy. Dopiero gdy dochodziło do bardzo ostrych dyskusji, sporów i dywagacji udawało się uzyskać pieniądze od naszego zachodniego sąsiada:
Dopiero w 1995 roku […] ponad milion, dokładnie 1060689 poszkodowanych z Polski, byłych więźniów, robotników przymusowych i innych prześladowanych po raz pierwszy otrzymało odszkodowanie w wysokości 405 marek na głowę. To jest oczywiście wstyd. Autorzy piszą, że ten wstyd jest w ostrym kontraście do olbrzymiej liczby ofiar.
A.M.K.
