Ostatni prawdziwy romantyk – Krzysztof Kamil Baczyński. Dzień poety w Radiu WNET w 103. rocznicę Jego urodzin

Krzysztof Kamil Baczyński był ostatnim z wielkim poetyckich romantyków. Fechtował metaforami i poetyckimi strofami tak jak jeden z wieszczów. Wielu krytyków wciąż porównuje do Juliusza Słowackiego.

Był jednym z wielu przedstawicieli pokolenia Kolumbów? Dlaczego Kolumbów? – ktoś raczy zapytać. Ponieważ to oni, urodzeni po roku 1918 i odzyskaniu przez Polskę niepodległości mieli zbadać ową wolność i bronić jej, ledwie po 21 latach…

Tomasz Wybranowski

Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu przyszło żyć, tworzyć i kochać w naprawdę bardziej niż trudnych czasach. Ale to właśnie ta apoteoza miłości, autentyczne tytaniczne uczucie, autentyczny żar namiętności uchroniła Go i ukochaną Basię od desperacji i beznadziejności.

Tutaj do wysłuchania program Tomasza Wybranowskiego poświęcony Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu:

 

 

Nie było to jednak spojrzenie przez pastelowe okulary i zerwanie kontaktu z rzeczywistością. Krzysztof Kamil Baczyński od pierwszych dni był częścią Polskiego Państwa Podziemnego, bo przecież walczył i poszedł z bronią w ręku walczyć z Niemcami w Postaniu Warszawskim.

Jak Tristan i Izolda, jak romantyczni rozbitkowie w sztormie dziejów ofiarowali sobie miłość i jej żar. Krzysztof Kamil Baczyński w hołdzie swojej ukochanej kobiecie zespolił w jednym miłość do niej i potwierdzenie czynem metafor zapisywanych zielonym atramentem w małym, szarym notesie.

Krzysztof Kamil Baczyński pierwsze próby poetyckie dodam, że udane , miał za sobą już jako piętnastolatek. W 1938 roku, mając niewiele ponad siedemnaście lat napisał „Piosenkę”, którą rozsławił na swoim debiutanckim albumie Grzegorz Turnau:

Znów wędrujemy ciepłym krajem,

malachitową łąką morza.

(Ptaki powrotne umierają

wśród pomarańczy na rozdrożach.)

Na fioletowoszarych łąkach

niebo rozpina płynność arkad.

Pejzaż w powieki miękko wsiąka,

zakrzepła sól na nagich wargach.

A wieczorami w prądach zatok

noc liże morze słodką grzywą.

Jak miękkie gruszki brzmieje lato

wiatrem sparzone jak pokrzywą.

Przed fontannami perłowymi

noc winogrona gwiazd rozdaje.

Znów wędrujemy ciepłą ziemią,

znów wędrujemy ciepłym krajem.

Wiersz jest niespotykany w historii polskiej literatury ze względu na metafory w nim użyte. To one sprawiają przez kunsztowne zestawienie, że dokonuje się nieco arkadyjska wizualizacja świata przedstawionego.

Ów wykreowany przez poetę świat jest do wyobrażenia przez zaangażowanie absolutnie wszystkich zmysłów, w tym także smaku (/…/ jak miękkie gruszki brzmieje lato /…/) i dotyku, nie mówiąc już o wzroku, słuchu a nawet węchu.

Dla mnie to arkadyjski hymn ucieczki przez burzą, która zbierała się na Polską i Europą na rok przed wybuchem II Wojny Światowej.

 

W okresie okupacji niemieckiej opublikował pięć zbiorków poezji: ”Zamknięty echem” (lato 1940), „Dwie miłości” (jesień 1940), „Wiersze wybrane” (maj 1942) i „Arkusz poetycki nr 1” (1944).

Jego metafory i kunsztowne porównania wyrażały uczucia targane niepokojem i wieszczyły późniejszy los roczników Kolumbów.

Bez wątpienia czuł na sobie ciężar odpowiedzialności, że jest wyrazicielem i głosem tego pokolenia. W swoich wierszach co rusz używał liczby mnogiej, rozprawiając o świecie i uczuciach w imieniu wszystkich Kolumbów.

Mimo, że pisał wiersze kasandryczne, pełne ciemnych barw by stawić czoła swojej posępnej epoce i szczerze opisać stan wojny i człowieka w niej zanurzonego, to na dnie tychże obrazów była i tkliwość, i miłość, i delikatność.

Wieszcz pokolenia Kolumbów zginął w Pałacu Blanka 4 sierpnia około godziny 16. Jego głowę dosięgła kula niemiecki (a nie nazistowskiego czy faszystowskiego!!!) snajpera. 1 września zginęła jego ukochana żona – Barbara.

Basia nie wiedziała, że Krzysztof zginął. Po wojnie jej matka Feliksa Drapczyńska opowiadała, że

Chciała znaleźć Krzysztofa i powiedzieć mu, że będą mieli dziecko…

W pierwszym wydaniu „Tygodnika Powszechnego”, z dnia 24 marca 1945 roku, wydrukowano wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Z wiatrem”. Metafory opatrzono wyjaśnieniem:

Największą może rewelacją życia literackiego okresu niewoli była poezja Krzysztofa Baczyńskiego. Ten nieznany i nie drukujący przed wojną (w chwili wybuchu której miał chyba nie więcej jak 17 lat) objawił się nagle jako gotowa i zdumiewająco dojrzała organizacja poetycka. […] Wybuch powstania zastał Baczyńskiego w Warszawie. Poeta z bronią w ręku wziął udział w nierównej walce z okupantem. Dalsze losy Baczyńskiego są zupełnie nieznane, na pytanie, czy poeta żyje, dziś jeszcze odpowiedzieć nie można.

Nie wykluczone, że też i z tego powodu Stefania Baczyńska nie wierzyła w śmierć syna? Twierdziła pragmatycznie, że skoro nie ma ciała, to jasnym jest, iż Krzysztof musi żyć. Regularnie uczestniczyła w publicznych kolejnych ekshumacjach masowych mogił powstańczych. Ale oto w styczniu 1947 roku ruszyły w ekshumacje przed ruinami warszawskiego Ratusza.

Napisałem, że był ostatnim romantykiem przynależnym do epoki Mickiewicza, Słowackiego i Norwida. Potwierdza to jeszcze jedno zdarzenie, które zakrawa na cud. A przecież to romantycy wierzyli bardziej „w czucie” niż racjonalistyczne „szkiełko i oko”.

Zmarzniętą ziemię trzeba było rozbić kilofami. W odsłoniętych mogiłach ani Stefania Baczyńska, ani Feliksa Drapczyńska nie rozpoznały jednak szczątków Krzysztofa. Ale w nocy matce Basi przyśnił się Krzyś, mówiący: „Mamo, ja leżę drugi od brzegu”. Drapczyńscy natychmiast pobiegli zawiadomić matkę poety, która nie mogła zrozumieć, dlaczego syn przyśnił się obcej kobiecie, teściowej. Rano jednak znów byli pod Ratuszem.

Otworzyli drugą trumnę i wtedy przy szyi zmarłego uwagę patrzących przykuła dziwna grudka ziemi. Ktoś ją wziął w palce, rozgniótł. Wypadł złoty medalik ze świętym Krzysztofem i inicjałami KKB. Nabożeństwo żałobne odbyło się kilka dni później w kościele Kapucynów.

14 stycznia 1947 roku Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pochowano na Powązkach, na Cmentarzu Wojskowym. Barbarę pochowaną w czasie Powstania Warszawskiego pod płytami chodnika przy ulicy Siennej złożono obok niego kilka miesięcy później.

Ich grób jest między kwaterami poległych bohaterów – powstańców z batalionów „Zośka” i „Parasol”.

A gdyby przeżył, to jaki los szykowała dla niego komunistyczna władza ludowa? Najprawdopodobniej katownia,  śmierć i pochówek na łączce bez tabliczki ni imienia – jak pisał inny wielki poeta

… Oto styczniu 1949 roku szukali go szpicle z UB ponad wszelką wątpliwość nie posiadający informacji, że dwa lata wcześniej Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pochowano na Powązkach…

Tomasz Wybranowski

 

Dr Jabłonka: warto pamiętać, że Warszawa po Powstaniu nie skapitulowała. AK tylko zgodziła się na przerwanie walk

Powstanie Warszawskie / CC 2.0

Należy przyznać Niemcom, że 99% porozumienia z Polakami po zakończeniu Powstania zostało dotrzymanych – mówi historyk.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Prof. Wiesław Wysocki: W sensie moralnym Powstanie trwa nadal

 

O. Stachowiak OFM: klasztor franciszkanów na Nowym Mieście był ważnym źródłem sił duchowych dla Powstańców

O. Robert Stachowiak

W kościele przy ul. Zakroczymskiej ludzie nie tylko się modlili; świątynia była też ważnym szpitalem polowym – mówi rzecznik Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Rafał Porzeziński: Mocna reprezentacja Polaków na Światowych Dniach Młodzieży

Gursztyn: Niemcy wciąż nie dokonali rozliczenia z własną historią. Ich pamięć jest wybiórcza

Featured Video Play Icon

Ludobójstwo dokonane w tak wielkim mieście jak Warszawa to coś bezprecedensowego – mówi dziennikarz, autor książek poświęconych Powstaniu Warszawskiemu.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Łatwo oceniać przeszłość, mając o niej dzisiejszą wiedzę. Powstanie warszawskie / Mariusz Patey, „Kurier WNET” 75/2020

Dmitrowicz: mam wrażenie, że krytycy Powstania Warszawskiego ucichli po wybuchu pełnoskalowej wojny na Ukrainie

Piotr Dmitrowicz / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio WNET

W Powstaniu mamy wszystko: sen o wolności, piękną walkę Polaków, okrucieństwo Niemców i bierność Zachodu. Ten zryw jest świetną lekcją dla zrozumienia naszej historii – mówi dyrektor muzeum Mt 5,14.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Powstanie warszawskie. Co oznaczało w praktyce być towarzyszem tow. Stalina?/ Swietłana Fiłonowa, „Kurier WNET” 86/2021

Prezes PGE: Zdobycie Elektrowni Powiśle w pierwszych godzinach Powstania było szalenie ważne dla walczącej Warszawy

„Warszawa mogła dzięki temu walczyć. Elektrownia do piątego września produkowała energię elektryczną”

Wysłuchaj całość tutaj:

Wojciech Dąbrowski przybliża historię zdobycia elektrowni na Powiślu przez Powstańców:

„Oddział Armii Krajowej noszący nazwę „Elektrownia” pod dowództwem Stanisława Skibniewskiego pseudonim „Cubryna” został upamiętniony dwoma kamieniami przy wejściu do metra. Akcja została bardzo sprawnie przeprowadzona, z racji, że w oddziale brali udział pracownicy elektrowni a dowodził nim jej dyrektor. Oddział bardzo szybko rozbroił niemieckie umocnienia. Podczas przejęcia zginęło dwudziestu powstańców oddziału” – mówi Wojciech Dąbrowski.

Prof. Wiesław Wysocki: W sensie moralnym Powstanie trwa nadal

 

Prof. Wiesław Wysocki: W sensie moralnym Powstanie trwa nadal

Prof. Wiesław Wysocki / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio WNET

„Wciąż nie dobiliśmy się pełnej, wolnej, suwerennej, niepodległej ojcowizny. Musimy jeszcze to zdobyć. My jeszcze nie zerwaliśmy pępowiny z PRL-em”

Wysłuchaj całość tutaj:

Skąd bierze się żywiołowa pamięć o powstaniu sprzed blisko osiemdziesięciu lat?

Te pięć lat okupacji, czekania na możliwość odwetu i wreszcie okazja do tego odwetu spowodowała odpowiedni nastrój do Powstania. Gdyby nie wywołało go dowództwo Armii Krajowej byłoby spontaniczne, byłoby o wiele bardziej krwawe bo niekierowane. Myślę, że to jest to główny argument, że Powstanie musiało być – odpowiada  prof. Wiesław Wysocki.

„Powstanie wciąż odradza się w nas, rzuca nowe światło w przyszłość”. Jakie światło w przyszłość rzuca Powstanie Warszawskie?

W sensie moralnym ono jeszcze trwa. Wciąż nie dobiliśmy się pełnej, wolnej, suwerennej, niepodległej ojcowizny. Musimy jeszcze to zdobyć. My jeszcze nie zerwaliśmy pępowiny z PRL-em. I to jest dzisiaj zadanie, które nas motywuje, żeby z tej przelanej krwi, z tej wielkiej ofiary doprowadzić do finału. Żeby oni mogli być wreszcie w niebie szczęśliwi – dodaje historyk.

Dr Paweł Ukielski: „Miłość istnieje zawsze” jest więzią międzypokoleniową

Ryszard Czarnecki: Polska od dawna ostrzega przed konsekwencjami paktu migracyjnego

Do stanowiska Polski i Węgier blokującego paktu migracyjnego dołączyły Austria, Czechy, Holandia, Niemcy i Słowacja.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Dr Surdel: ostatnia próba zbliżenia się z państwami afrykańskimi skończyła się dla Władimira Putina klapą wizerunkową

Dr Paweł Ukielski: „Miłość istnieje zawsze” jest więzią międzypokoleniową

Dr Paweł Ukielski/Fot. Mikołaj Murkociński/Radio Wnet

„To są tacy sami ludzie jak my tylko 79 lat wcześniej”- mówi zastępca dyrektora Muzeum Powstania Warszawskiego podkreślając, że bohaterzy Powstania Warszawskiego nie są tylko pomnikami ze spiżu

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Zobacz także:

Katarzyna Utracka, Ewa Jaxa-Chamiec: Niezwykły życiorys Ewy Faryaszewskiej, poległej w Powstaniu Warszawskim