Wanda Zwinogrodzka, podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, mówiła w poranku Radia WNET o problemach z jakimi zmaga się branża artystyczna w Polsce.
Wanda Zwinogrodzka mówiła o trudnej sytuacji branży artystycznej, która boryka się z różnymi problemami.
Ogromna część środowiska artystycznego jest w bardzo trudnej sytuacji materialnej. (…) Ten rynek jest rynkiem dzikim – wskazywała.
Wanda #Zwinogrodzka w #PoranekWNET: ogromna część środowiska artystycznego jest w bardzo trudnej sytuacji materialnej. (…) Ten rynek jest rynkiem dzikim. #RadioWNET
Znaczna część artystów nie może liczyć na godne wynagrodzenie.
Z badań prof. Ilczuk wynika, że 60 proc. tej grupy zawodowej jest w trudnej sytuacji, bo osiąga zarobki poniżej średniej krajowej, a 30 proc. jest w bardzo trudnej sytuacji, bo osiąga zarobki poniżej płacy minimalnej.
Dla wielu praca w zawodzie oznacza brak stabilizacji oraz dostępu do świadczeń z uwagi na rodzaj umów, jakie dominują w tym środowisku.
Zaledwie 14 proc. artystów może liczyć na umowę o pracę. Ok. 50 proc. pracuje na umowy „śmieciowe”, a ok. 30 proc. deklaruje, że nie ma żadnej umowy.
Wanda #Zwinogrodzka w #PoranekWNET: zaledwie 14 proc. artystów może liczyć na umowę o pracę. Ok. 50 proc. pracuje na umowy „śmieciowe”, a ok. 30 proc. deklaruje, że nie ma żadnej umowy. #RadioWNET
W ministerstwie prowadzone są prace, które mają rozwiązać część tych problemów.
Opracowujemy projekt ustawy o uprawnieniach artysty zawodowego. (…) Ogólnopolska Konferencja Kultury opracowała zręby systemu wsparcia dla artystów zawodowych – powiedziała Zwinogrodzka.
Wanda #Zwinogrodzka w #PoranekWNET: w @MKiDN_GOV_PL pracujemy nad próbą rozwiązania tych problemów. Opracowujemy projekt ustawy o uprawnieniach artysty zawodowego. (…) Ogólnopolska Konferencja Kultury opracowała zręby systemu wsparcia dla artystów zawodowych. #RadioWNET
W pierwszym rzędzie chodzi o wsparcie w zakresie możliwości płacenia składek a zatem osiągania ubezpieczenia. To jest pomysł, który powołuje także Polską Izbę Artystów – rodzaj hybrydy między instytucją państwową a NGO.
Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy już teraz!
Poseł PiS mówi o „aferze szczepionkowej”, hipokryzji części ludzi kultury i kwestii bezpieczeństwa szczepionki na koronawirusa,
Czesław Hoc zapowiada intensyfikację akcji zachęcającej Polaków do szczepień. Na posiedzeniu Komisji Zdrowia będzie możliwe zadawanie szczegółowych pytań na ten temat.
Parlamentarzysta odnosi się do szczepień niektórych przedstawicieli świata kultury „poza kolejnością”. Ubolewa nad tym, że ludzie ci nie uszanowali obowiązujących kolejności.
Wygląda na to, że celebryci są głęboko osadzeni w PRL, cały czas myślą że mogą otrzymać coś spod lady.
Wytyka im hipokryzję; wiosną nawoływali do szacunku względem medyków, dzisiaj zaś utrudniają im dostęp do szczepionki. Zdaniem Czesława Hoca:
Należy uświadamiać Polaków, że szczepienie na koronawirusa to kwestia patriotyzmu. W ten sposób chronimy nie tylko siebie, ale i innych.
Gość „Poranka WNET” zapewnia, że szczepionka przeciw SARS-COv-2 jest wielkim osiągnięciem medycyny. Stanowi kluczowe narzędzie zwalczania pandemii.
Co należałoby poprawić w mechanizmie pomocy ludziom kultury? Paweł Kukiz o sytuacji artystów w czasie zamknięcia, rządowej pomocy dla nich i niedostatkach tejże.
Apelowałem o choć chwilowe odwieszenie koncertów.
Paweł Kukiz zauważa, że wobec chaosu i przekładania koncertów z wyprzedzeniem niewielu artystów skorzystało z poluzowania obostrzeń w czerwcu i lipcu. Zauważa, że część artystów nie ma założonej własnej działalności gospodarczej.
Ja zawsze zwracałem uwagę na muzyków z drugiej linii, czyli tych, którzy stoją za celebrytami i dostają wielokrotnie niższe stawki niż artyści z pierwszych stron gazet.
Tymczasem pierwotne założenie rządowej pomocy było takie, że tylko firmy dostaną odszkodowanie. Wskazuje, że te posiadają celebryci. Wielu zaś gitarzystów, czy innych muzyków gra na umowę-zlecenie lub umowę o dzieło. Ludzie tacy także powinni być uwzględnieni we wsparciu. Powinni oni otrzymywać rekompensata na okazanie PIT-u za rok poprzedni.
Sam nie byłbym w stanie osiągnąć tego, co osiągnąłem.
Były lider zespołu Piersi zaznacza, iż sam korzystał z pracy innych w swej karierze muzycznej. Wskazuje, że oferował pomoc wicepremierowi Piotrowi Glińskiego w ocenie wiarygodności wniosków o rekompensaty.
Kwestia tej pomocy powinna być wypracowywana wspólnie. Istnieje coś takiego jak Związek Zawodowy Muzyków RP.
Poseł Koalicji Polskiej stwierdził, że mógłby sam prosić o pieniądze, ale nie chciał. Stwierdza, że są też inni artyści, którzy nie ubiegają się o pomoc, wiedząc, iż są ludzie, którzy bardziej jej potrzebują. Deklaruje, że będzie starać się, aby przynajmniej media publicznej, wzorem ustawy francuskiej, puszczały minimum 60 proc. polskiej [polskojęzycznej] muzyki.
U współczesnych wiedza religijna nie nadąża za świecką: świecka to wiedza człowieka wykształconego; religijna pozostała na poziomie dziecka. Za tę dysproporcję płaci się często porzuceniem wiary.
Sławomir Zatwardnicki
Celebryt infantylizmu religijnego
Gdyby w podparyskim Sèvres znalazła się miara infantylizmu religijnego, zapewne nosiłaby nazwę „celebryt”. Wiadomo, że celebryci znają się niemal na wszystkim, od medycyny przez politykę, aż do kwestii religijnych. Na pewno stanowią ostateczną wyrocznię w tych właśnie sprawach. Przynajmniej dla swoich małoletnich dzieci.
Pojawiły się w czasie wakacji informacje o rodzimych gwiazdach, które nie ochrzciły swoich dzieci. Swoją drogą, wciąż jeszcze żyjemy w kraju siłą bezwładności katolickim, skoro plotkuje się nie o tych, którzy poprosili Kościół o chrzest, lecz o tych, którzy propozycję sakramentu odrzucili. Mogłoby to napawać jakąś nadzieją, ale nie napawa, gdy się człek zapozna z powodami, jakie podaje się dla uzasadnienia decyzji odroczenia chrztu na „święty nigdy”. Chodzi o to, żeby mała gwiazdka mogła w przyszłości na rynku przekonań wybrać sama. Ten argument o nienarzucaniu „Zosi samosi” nie jest wyjątkiem od reguły, raczej regułą, od której coraz mniej wyjątków.
Śp. Maciej Rybiński napisał kiedyś: „Wstydzę się tego, że byłem dzieckiem, i dziękuję Bogu, że mi to jakoś przeszło”. Niestety nasi rodacy nie wstydzą się tego, że religijny infantylizm im nie przeszedł.
Spróbujmy wyobrazić sobie przyszłe wydarzenia, do których zresztą w ogóle nie dojdzie. Celebrytek, gdy dorośnie, wejdzie do hipermarketu światopoglądowego i sam sobie wybierze. Załóżmy na chwilę optymistycznie, że półka uginająca się od krzykliwych propozycji ateistycznych nie przykuje jego uwagi. Że minie następnie sto kolejnych regałów z towarami rzekomo neutralnymi światopoglądowo, a mocno reklamowanymi w dobie sekularyzmu, i w końcu dojdzie do tej jednej, znajdującej się na szarym końcu, z produktami religijnymi. Tam w oparciu o swoje kryterium dokona wyboru, sięgnie ręką i ściągnie z półki kieszonkowego bożka, by ten odtąd mu się kłaniał. Uczyni go na swoją miarę, a przede wszystkim zabroni wtrącania się w życie, boć przecież od berbecia wychowywany był na samowystarczalnego. Jego życie jest jego, czyż nie?
Dlaczego ta, w gruncie rzeczy surrealistyczna, sytuacja się nie wydarzy? Po pierwsze, dorastający wychowanek ominie światopoglądowy hipermarket z daleka – wybór już się dokonał za jego plecami, gdy on sam był jeszcze niezdolny do samodzielnych wyborów. Całe późniejsze życie przeszedł w butach rodziców, zupełnie tego nieświadomy. Dlaczego miałby teraz dokonywać trudnego wyboru, od którego rodzice uciekli? Po drugie, po co komu bożek wybierany jak towar marketingowy, krojony na ludzki obraz i oczekiwania? Po trzecie w końcu i najważniejsze, młodemu człowiekowi jedynie wydaje się, że ma wolność wyboru. W istocie, jeśli poważnie potraktować Objawienie, naukę Kościoła i doświadczenie chrześcijan, rzeczywista wolność jest możliwa dopiero dzięki Bogu. W tym cały szkopuł, że to nie co innego jak chrzest gładzący skutki grzechu pierworodnego – przywraca człowiekowi wolną wolę, bo przywraca człowieka Bogu.
Jak się okazuje, neutralność rodziców lekce sobie ważących wagę sakramentu jest jedynie pozorna. W istocie ich poglądy budują się na fundamencie tej postawy duchowej, w której się znajdują: co w sercu, to na języku, co w duchu, to projektowane na pudelkowe poglądy.
Jako potomkowie Adama i Ewy Rajskich – żyją poza Bogiem, który jest źródłem prawdziwej wolności. Wydają się sobie sami sterem, żeglarzem i okrętem, ale w istocie płyną miotani falami, a okrętem porusza sternik o kosmatych łapach. To dlatego wszelkie poddanie się Bogu jawi im się w opozycji do wolności człowieka. Nie ma bardziej oczywistego dowodu na zniewolenie człowieka niż właśnie ta śmiertelnie poważna zabawa w przeciąganie liny: im więcej mnie, tym mniej ciebie. Im mniej Boga, tym więcej człowieka, im więcej rodzica, tym mniej dziecka. Sequel wydarzeń z raju, z tym samym, wcale nie happy, endem.
Jako alternatywę dla tego kłamstwa Kościół wskazuje na Chrystusa – Drugiego Adama: Jego życie nie jest Jego. Nikt bardziej wolny jako człowiek, a zarazem nikt bardziej poddany Bogu niż On. Jedno idzie w parze z drugim, także w naszym życiu: wolność stworzenia jest wprost proporcjonalna do uległości Stwórcy. Posłuszeństwo Bogu to drugie imię synostwa, czyli dziecięctwa Bożego. Właśnie to przybrane synostwo zostaje zaaplikowane człowiekowi w sakramencie chrztu. Dopiero sakrament jest otwarciem drzwi do właściwych wyborów. Można by zaryzykować stwierdzenie, że również opowiedzenie się za Bogiem jest możliwe jedynie dzięki Bogu; paradoksalnie – kto chce dobrowolnego wyboru piekła na ziemi i po śmierci, nie może tego dokonać nie odnosząc się do Boga.
Henri de Lubac w książce Najnowsze paradoksy wskazywał na występujący u współczesnych ludzi kontrast między ich wiedzą świecką a religijną; ten ceniony teolog przestrzegał: „ta pierwsza to wiedza człowieka dojrzałego, który długo studiował, który wyspecjalizował się w jakiejś profesjonalnej technice, który zna życie, który się wykształcił; ta druga natomiast pozostała wykształceniem dziecka, zupełnie podstawowym, rudymentarnym, mozaiką dziecięcych wyobrażeń, źle przyswojonych abstrakcyjnych pojęć, strzępów mętnych i wyrywkowych informacji uzbieranych przypadkowo z biegiem czasu. Dysproporcja jest tak wielka, że często płaci się za nią porzuceniem wiary”.
Być może celebrytom brakuje wiary; na pewno zaś szwankuje u nich podstawowa wiedza religijna.
Co w takim razie stanie się z naszą małą nieochrzczoną gwiazdką i jej rodzicami? Czy drzwi zamknęły się dla nich ostatecznie? Na szczęście „Bozia” nie mieszka w hipermarkecie; a ponieważ w odróżnieniu od bożków lepionych na modłę człowieka, Bóg naprawdę ma coś do powiedzenia, jest i dla naszych antybohaterów jeszcze szansa nawrócenia, prawdziwej wolności, no i wyzwolenia z infantylizmu religijnego, którego miarą jest, przypomnijmy, celebryt.
Artykuł Sławomira Zatwardnickiego pt. „Celebryt infantylizmu religijnego” znajduje się na s. 6 wrześniowego „Kuriera WNET” nr 75/2020.
Od lipca 2020 r. cena wydania papierowego „Kuriera WNET” wynosi 9 zł.
Ten numer „Kuriera WNET” można nabyć również w wersji elektronicznej (wydanie ogólnopolskie, śląskie i wielkopolskie wspólnie) w cenie 7,9 zł pod adresem: e-kiosk.pl, egazety.pl lub nexto.pl.
Czytelnicy gazety za granicą mogą zapłacić za nią PayPalem lub kartą kredytową na serwisie gumroad.com.
Prenumerata 12-miesięczna wersji elektronicznej: 87,8 zł.
Przed wprowadzonymi przez nas zmianami w prokuraturze sprawy związane z pedofilią były zamiatane pod dywan – mówi wiceminister sprawiedliwości Marcin Warchoł.
Marcin Warchoł mówi o utworzeniu specjalnego zespołu do wyjaśnienia afery w Zatoce Sztuki.
Zespół zbada wszystkie wątki pokazane w filmie Sylwestra Latkowskiego.
Zapewnia, że w przypadku każdego podejrzenia pedofilii zostaną podjęte odpowiednie czynności. Wiceszef resortu sprawiedliwości potwierdza, że przed 2015 rokiem postępowanie ws. Zatoki Sztuki było zaniedbane. Jak przypomina:
Kiedy prokuratorem generalnym został Zbigniew Ziobro nakazał podjęcie umorzonych postępowań w związku z pedofilią. Dzięki temu oskarżony Krystek ma teraz 40 zarzutów seksualnych. Przed zmianą w prokuraturze te sprawy były zamiatane pod dywan.
Gość „Popołudnia WNET” zapewnia:
Wszystkie te sprawy zostaną dokładnie zbadane. Kluczem będą pracowitość, rzeczowość i fachowość.
Rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gad0wskiej mówi o oderwaniu opisywanych w filmie celebrytów od wszelkich norm etycznych:
To poczucie bezkarności i lekceważenie zasad moralnych, nie mówiąc już o normach prawnych.
Cała sprawa jest dla wiceministra Warchoła dowodem na to, że konieczne było ponowne połączenie funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości w 2016 r.
