Jeszcze wczoraj różni „eksperci” mówili o nic nieznaczącym incydencie, niektórzy o „strzelaninie”, a niektórzy stawiali tezę, że „mała wojenka jest korzystna dla Putina i Poroszenki”. Byli też tacy, co uznawali, że dla Polski też może być korzystna. Pamiętam wypowiedzi ekspertów i uznanych ośrodków analitycznych dosłownie na godziny przed rosyjską aneksją Krymu w 2014 roku. Główna teza: Putinowi się to nie opłaca. Putin tych analiz nie czyta i robi swoje. Potem wyrażamy zaniepokojenie i organizujemy akcje solidarności.
Nikt nie chce wojny. I ostatecznie jak nie dochodzi do realizacji najgorszych scenariuszy, to można się tylko cieszyć. Ale doświadczenie podpowiada, że do nich trzeba się przygotowywać, trzeba upubliczniać fakty, które przecież zatrważają.
Nikt poważny nie ma wątpliwości, że Rosja w każdej chwili może dokonać potężnego uderzenia i jest do niego gotowa. Nikt poważny nie ma też wątpliwości, że my nie jesteśmy jeszcze przygotowani do obrony.
Nie usypiajmy się marzeniami o pokoju. Jego nie ma od czasu objęcia władzy przez Putina: Czeczenia, Gruzja, Ukraina. Cybernetyczna wojna każdego dnia, próby przewrotów państwowych, morderstwa dokonywane poza granicami Rosji, przy użyciu broni chemicznej i substancji radioaktywnych. Taka jest rzeczywistość. Wojna trwa, a właśnie teraz zaczyna się jej kolejny etap.
Co do zachowania części polskich polityków, publicystów – wystarczy poczytać prasę z 1920 roku, Nic nowego. Trzeba też pamiętać, że wtedy za oddziałami sowieckiej armii jechał rząd „polskich” komunistów. Wtedy nie dojechał, ale w 1944 roku się to udało. Dzisiaj mógłbym nawet wskazać chętnych na stanowisko premiera takiego rządu.
Paweł Bobołowicz
