Agencja zamieściła analizę danych pochodzących z Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Wynika z nich, że zamożne kraje udzielają biednym dobrze oprocentowanych pożyczek na niskoemisyjne źródła energii.
W ten sposób pożyczono co najmniej 18 miliardów dolarów. Kolejne 11 miliardów dolarów – prawie wszystkie z Japonii – wymagało od krajów otrzymujących pożyczki kupowania materiałów w kraju udzielającego pożyczki.
Reuters zidentyfikował co najmniej 10,6 miliarda dolarów w dotacjach z 24 krajów i Unii Europejskiej, które podobnie wymagały od odbiorców zatrudniania firm, organizacji non-profit lub agencji publicznych z określonych krajów do wykonania pracy lub dostarczenia materiałów.
Oferowanie pożyczek klimatycznych po stawkach rynkowych lub uzależnianie finansowania od zatrudniania określonych firm oznacza, że pieniądze przeznaczone dla krajów rozwijających się trafiają z powrotem do krajów bogatych.
