Annegret Kramp-Karrenbauer została wybrana na szefową CDU w drugiej turze wygrywając w głosowaniu z konserwatywnym Friedrichem Merzem – uzyskała 517 głosów na 999 delegatów na zjazd partii.
Angela Merkel nie ukrywała przed zjazdem swojego zmęczenia i przyznała, że zdaje sobie sprawę z rozczarowania Niemców prowadzoną przez siebie polityką. W 2011 roku została wskazana przez „Forbsa” jako najbardziej wpływowa kobieta ŝwiata. Cztery lata później tygodnik „Time” mianował ją człowiekiem roku.
Merkel rozwinęła swoją polityczną karierę 20 lat temu. W 1998, kiedy Helmut Kohl przegrał wybory, Merkel zajmowała stanowisko sekretarza generalnego CDU. W wyniku skandalu finansowego, który wybuchł wewnątrz partii, wielu prominentnych polityków CDU zostało skompromitowanych, w tym również Helmut Kohl oraz ówczesny przewodniczący CDU Wolfgang Schäuble. Merkel oficjalnie skrytykowała swojego byłego szefa i zastąpiła Schäublego na stanowisku lidera CDU, zostając jednocześnie w 2000 pierwszą kobietą na tym stanowisku. 30 maja 2005 została kandydatką CDU i CSU na stanowisko kanclerza Niemiec.
We wrześniu 2005 CDU pod jej przewodnictwem wraz z CSU wygrała wybory parlamentarne w Niemczech. Po długich negocjacjach z socjaldemokratyczną SPD 9 października 2005 uzgodniono utworzenie wielkiej koalicji partii CDU/CSU-SPD. Stanowisko kanclerza Niemiec przypadło Angeli Merkel, która została pierwszą w Niemczech kobietą na tym stanowisku. 22 listopada 2005 Bundestag zatwierdził Merkel na stanowisku kanclerza Niemiec. W 2009 roku ponownie wygrała wybory parlamentarne. W 2013 po raz trzeci wygrała wybory parlamentarne. Jednak wskutek porażki w wyborach jej partnera koalicyjnego (FDP) ponownie zawiązała koalicję z SPD (tzw. wielką koalicję).
Angela Merkel po zaprzysiężeniu na kanclerza, wstawiła do swego gabinetu portret carycy Katarzyny II.
W 2007 poparła inicjatywę Nicolasa Sarkozy’ego polegającą na powołaniu „rady starszych” Unii Europejskiej Przemawiając podczas obchodów 50. rocznicy powstania Związku Wypędzonych poparła ideę budowy Centrum przeciwko Wypędzeniom.
Odpowiada również za wpuszczenie milionów uchodźców do południowych i zachodnich krajów Unii Europejskiej.
