Pod koniec sierpnia brytyjski premier Boris Johnson złożył wniosek do królowej Elżbiety II o zawieszenie obrad parlamentu. Tłumacząc jego zasadność Johnoson wskazywał, że to właśnie ostatnia sesja parlamentu była wyjątkowo długa, a zawieszenie ma umożliwić rządowi przeformułowanie planów legislacyjnych. 28 sierpnia królowa zaakceptowała rządowy wniosek. Wszedł w życie 10 września i miał obowiązywać do 14 października, a więc do czasu otwarcia nowej sesji Izby Gmin.
Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, gdyż sądy niższej instancji wydały sprzeczne orzeczenia w sprawie prorogacji. Wysoki Trybunał w Londynie odrzucił 6 września pozew jej przeciwników, wyjaśniając, że sprawa ma charakter polityczny, a nie prawny, zatem nie jest ona w kompetencji sędziów. Skarżący tę decyzję i krytycy rządu argumentowali, że premier Wielkiej Brytanii chciał uniemożliwić parlamentowi przeszkodzenie mu w doprowadzeniu do brexitu. Zarzucili również Borisowi, że wprowadził w błąd Elżbietę II, której zgoda jest formalnie potrzebna do zawieszenia parlamentu. Wyrok zapadł przy jednomyślności wszystkich 11 sędziów Sądu Najwyższego. Został ogłoszony po trzydniowej rozprawie w trybie pilnym.
M.N.
