Samorząd rejonu Wileńskiego jest jednym z największych z 60 samorządów na Litwie, a rejon wileński bogaty etnograficzną wyłącznością kraju.Przed jakimi wyzwaniami stoi i w jakim kierunku się rozwija?
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Tadeusz Andrzejewski – Radny Rejonu Wileńskiego, Przewodniczący Komitetu ds. Wsi, Gospodarki Lokalnej i Planowania Terytorium
O polsko-litewskim kalendarzu wileńskim, który ukazuje, jak Wilno wyglądało 100 lat temu i jak to samo miejsce wygląda w dniu dzisiejszym.
„Pierwszy raz przyjechałem na Litwę tuż przed pielgrzymką Jana Pawła II i już wtedy poczułem się jak w domu. Sprowadziła mnie na Litwę, jak się okazało w późniejszym czasie, pierwsza miłość, moja żona. Połączyło nas wszystko mieliśmy wspólne tematy niemalże we wszystkim: jeżeli chodzi o miasto, literaturę, muzykę, styl bycia, styl mówienia.” „W dużej mierze te tradycje się powielają, jeżeli chodzi o Polskę i Litwę. Natomiast są elementy tradycji, które nie są kultywowane w Polsce np.: toczenie jajek (kaczanie jajek) – to się spotkałem z czymś takim dopiero tutaj na Wileńszczyźnie. Oczywiście jest też ten element przy śniadaniu wielkanocnym, gdzie tłuczemy się jajkami które jajko, które zbije. Natomiast też tu spędzając święta kultywujemy tradycje śmigusa dyngusa, który jest tutaj w Wilnie tak mało widoczny.” „Wszystkich kapłanów, których tu spotkałem to wyjątkowi kapłani każdy inny w swojej wyjątkowości, za których szczerze gorąco się modlę, bo dla kapłanów jest trudny czas, kiedy wiara katolicka jest niepopularna. Mówienie o Panu Bogu jest trudne. Przyszło im dzierżyć trudną posługę. Życzę im w tym szczególnym święcie kapłanów, aby wytrwali w swojej posłudze nie ulegali pokusom.”
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Piotr Szymański – twórca kalendarza Wileńskiego, wolontariusz hospicjum, Inżynier elektroniki i telekomunikacji
Wilnianie, z których możemy być dumni, których życiorysy postawy, wybory życiowe i dzieła zasługują na szczególna uwagę: Stanisław Świaniewicz i Józef Mackiewicz – świadkowie Katynia, Emigranci.
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Rafał Michliński – Instytut Pamięci Narodowej;
Leonardas Vilkas – Działacz Ligi Wolności Litwy, tłumacz;
O znaczeniu Wielkiego Postu, gdy się w sercu rodzi pytanie: co to mi daje? O zagadnieniu wolności w odniesieniu do państwa, narodu, człowieka.
„Ja na Wielki Post patrzę jako wyjście na pustynię. Współczesny człowiek jest tak mocno zabiegany, żyje w ciągłym stresie, ciągle dokądś dąży, ciągle nie nadążymy jest o kilka kroków zawsze do tyłu, bo wydaje mu się, że mógłby zrobić więcej. Jest to taki dobry czas, kiedy ja mogę się zatrzymać. Kiedy mogę wybrać życie chociaż o jakąś dole sekundy wolniejszą niż dotychczas. „ „Jest to czas, kiedy ja w swoim wolnym wyborze mogę zdecydować co dla mnie jest w życiu ważne, a co tak naprawdę nie ma znaczenia.” „Ja bym się bał łączyć wolność narodową, wolność państwa konkretnego z wolnością człowieka. Bo państwa, które toczą w tej chwili wojny, ci którzy się bronią chcą wyzwolić z agresora. Ci którzy napadają, próbują narzucić swoją własną wolę. Wolność w pojęciu religijnym, w pojęciu, które Bóg nam podaje to jest wzięcie odpowiedzialności z własne czyny, za to czym żyję i jak żyję i jaką filozofię nawet wyznaję w swoim życiu.”
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
ks. dr Eduardas Kirstukas – proboszcz parafii Matki Bożej Królowej Pokoju w Nowej Wilejce
„Nie jest dobrze by człowiek był sam, leczyć chorego trzeba przez leczenie relacji”
W odniesieniu do Tłustego Czwartku:
„Pączki są symbolem tego co przeżywamy – bliskości, jedności i pulchności, która jest potrzebna by się przytulić”. „Tradycje są jak najbardziej pielęgnowane tu w hospicjum w ten tłusty czwartek, żeby każdy mógł, i też nasi pacjenci na miarę sił i możliwości, poczuć ten smak wspaniałych pączków z nadzieniem różanym”. „Łączymy tradycje. Polska i Litwa są bardzo blisko i są razem właśnie tutaj w hospicjum.” „Właśnie to jest nasza codzienność hospicyjna, żeby znajdować coś co nas łączy, ale przede wszystkim znajdować drogi ku sobie nawzajem, żeby być razem”.
O zbliżającym się Dniu Chorego”:
„Światowy Dzień Chorego jest dniem dla nas bardzo symbolicznym, ale to nie jest tylko symbol. (…) Tu w naszym hospicjum znowu się pochylimy nad wielkością człowieczeństwa i nad wartością bliskości człowieka z człowiekiem”. „Św. Jan Paweł II postawił w centrum, że najważniejszy jest człowiek i że człowiek dla człowieka ma być właśnie w 100 % pełnym miłości człowiekiem, bo to jest obraz naszej wiary, obraz naszej nadziei, obraz naszej miłości i relacja moja z drugim człowiekiem tak naprawę przekłada się na relację moją z Panem Bogiem i Boga ze mną. Na ile ja się otworzę, na ile siebie dam, na tyle otrzymam w odpowiedzi wzajemność od Boga i od człowieka.” „Światowy dzień chorego jest takim uderzeniem w takiego: zatrzymaj się i zadaj sobie pytanie, jakie masz relacje ze swoją mamą, ze swoim tatą, z bliską osobą, z mężem, z żoną, z dzieckiem z sąsiadem? Czy w ogóle są te relacje, czy jest samotność?”.
O nowotworze:
„Jeżeli mówimy w ogóle o chorobach nowotworowych, to przede wszystkim: stres, to przede wszystkim samotność, to przede wszystkim poczucie bezsilności tworzy w nas powiedziałabym taki impuls do rozwoju naszej komórki nowotworowej. Mówiąc o nowotworze trzeba uderzyć w przestrzeń profilaktyki. Zróbmy coś, żeby tych nowotworów było mniej. A to co możemy już teraz, dzisiaj zrobić – to przytulić, uśmiechnąć się, powiedzieć: jestem, zrobimy to razem i wtedy ten człowiek, który doświadczył już może diagnozy, on w sobie wytworzy taką przestrzeń, że może pokonać tą chorobę i łączone to jeszcze będzie z wiedzą i medycyną – jest to do przezwyciężenia. (…) I pierwszym takim lekarstwem powiedziałabym stuprocentowo działającym: nie pozwolić na samotność i na odrzucenie.”
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Siostra Michaela Rak – założycielka i dyrektor Hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki w Wilnie;
Aneta Górniewicz – wicedyrektor Hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki w Wilnie;
Czy „solidarne wsparcie wolnych narodów dla białoruskiej opozycji demokratycznej” to hasło czy fakt?
„Deklaracje to są oczywiście ważne dla walczącej Ukrainy, być może dla narodu białoruskiego w globalnym planie, nie jak to się ma w mojej obecnej sytuacji, w której się znalazłem”. „Perspektywa opuszczenia Polski, która jest moim domem od 20 lat, jest dla mnie przerażająca, a przyczyny tej decyzji są mi nieznane.” „Bardzo na to liczę i jedynie proszę o sprawiedliwe i rzetelne zbadanie sprawy na nowo.” „Polskę, uważam za swoją ojczyznę historyczną. Krajem sentymentów moich dziadków. Babci, która była przeszczęśliwa, kiedy wyjechałem do Polski na studia. Cieszę się z jednej strony, że nie ma już jej z nami, ponieważ znając ją, po prostu wiem jak bardzo by przeżywała. Ponieważ tak jak Polska potraktowała Polaka jest trudne do zrozumienia.”
„Gościliśmy w „Studio Wilno”:
dr Paweł Juszkiewicz – wykładowca Uniwersytetu WSB Merito
O zapisie nielitewskich imion i nazwisk w dokumentach oficjalnych w odniesieniu do decyzji Sądu Konstytucyjnego.
„My nazywamy to decyzją Salomonową – Sąd Konstytucyjny dał zielone światło dla Sejmu RL, powiedział w jakim kierunku musicie iść. A my (przyp. wł. Polacy na Litwie) powinniśmy się starać podejmując wszelkie działania ukazujące, że chcemy to osiągnąć”.
„Dla Polaków to jest bardzo ważne, ponieważ te nazwiska, które są na tych terenach, są taką solą Wileńszczyzny – to znaczy one byłyprzekazywane przez wiele pokoleń ludzkich (…) Dla nas to jest wielkie dobro, dobro prywatne i państwo tu nie może wkraczać, narzucać, jak to nazwisko ma być zapisane.”
Gościliśmy w „Studio Wilno”:
dr hab. Jarosław Wołkonowski – historyk i politolog, prezes Forum Wileńskiego
Ze stolicy dziewiczej Puszczy Rudnickiej, nieopodal Wilna, gdzie teraz powstaje poligon wojskowy, opowieść o miejscowości oczami pasjonata, fotografa i zmianach, które w Puszczy dostrzec można.
O działalności Komitetu Opieki nad Starą Rossą, o akcjach komitetu w tym o tytanicznej pracy jego członków realizowanej w czynie społecznym. Jest odnowionych 205 pomników, a w tym roku odnowiono 15 po
Od momentu pochówku powstańców styczniowych Stara Rossa nabiera znaczenia jednoczącego Polaków, Litwinów i Białorusinów. „Moje serce bardzo się skłania ku temu, żeby, mimo że jest w dobrym stanie nagrobek Euzebiusza Słowackiego czy Augusta Bécu, żeby więcej uwagi też zwrócić na te związane z literaturą i z historią kultury polskiej na Litwie. Bardzo bym chciała, żeby jeszcze również te napisy zostały jakoś tak odrestaurowane, żeby z daleka można było dostrzec je. Ktoś kto wie w którym miejscu jest pomnik Euzebiusza Słowackiego to niewątpliwie odczyta też wiersz, który jest który jest napisany na tym pomniku jako inskrypcja nagrobna, natomiast kto nie wie no to może tylko się dowiedzieć z przewodnika”.
Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Dr Kinga Geben – członkini Komitetu Opieki nad Starą Rossą, językoznawczyni z Uniwersytetu Wileńskiego
O zachowaniu polskości na Wileńszczyźnie, a podstawą polskie szkolnictwo; o trudnościach, z którymi się zmaga, od ponad roku, dyrektor Gimnazjum im. Longina Komołowskiego w Połukniu.
Gościliśmy w „Studio Wilno”:
Renata Krasowska – dyrektor Gimnazjum im. Longina Komołowskiego w Połukniu, finalistka w plebiscycie „Kuriera Wileńskiego” — „Polak Roku 2022”
Prowadząca: Agata Antoniewicz Realizator: Mikołaj Poruszek