MiŚ – myślenie programisty i strategiczne oderwanie dzieci od gier komputerowych – 19.09.2023 r.

Ponieważ było to mój debiut w radio, a nie mam charyzmatów, więc potrzebuje czasu by przemyśleć:)… no i chciałem dodać kilka uzupełnień, aby uwypuklić istotę nauki w rzeczywistości.
1) przykład pojemnika zjadanego przez inflację, jest bardzo dobrym przykładem, dlaczego tak ważny jest np.: j. polski, który służy do jednoznacznego opisu rzeczywistości. My w studio byliśmy zanurzeni w rzeczywistości, widzieliśmy pojemnik, mogliśmy go dotknąć, obrócić, zajrzeć do środka. Słuchacze nie mieli dostępu do rzeczywistości w studio i musieli zbudować model pojemnika bazując na naszym opisie słownym. Każdy z nas sobie ten pojemnik inaczej wyobraził, ale z opisu słownego żaden słuchacz nie byłby w stanie odpowiedzieć, jakiego smaku był jogurt:), bo ta informacja nie padła – to był brak.
2) Kolejnym uzupełnieniem powinno być pokazanie jak doskonałym narzędziem jest ludzka dłoń, która wytrenowana potrafi pięknie malować, pisać, grać na instrumentach, budować dom, pielić ogródek, obierać ziemniaki i miliony innych rzeczy. I ta doskonała dłoń w trakcie digitalizacji jest redukowana przez komputery do prostych kliknięć w klawiaturę, czy myszkę. W tym procesie tracimy nieodwracalnie niesamowitą ilość informacji. Widzimy tutaj, że nauka czegokolwiek w świecie gier jest niemożliwa… komputery nawet z matematyką sobie nie radzą:)… 1/3 jest bardzo dokładną liczbą w rzeczywistości, natomiast w komputerze zawsze będzie obcięta do kilku miejsc po przecinku – w zależności od możliwości procesora.
3) Możemy też zaobserwować, że wszystko co człowiek robi goni za rzeczywistością, ale nigdy jej nie dogoni:)… np.: jak mamy przejście dla pieszych ze światłami i światło jest zielone dla pieszego, to nie oznacza ono, że nie uderzy w nas samochód, bo kierowca samochodu może np.: zasłabnąć, być oślepiony przez inny samochód itp.. Zielone światło oznacza jedynie tyle, że teraz my możemy przejść, ale nadal trzeba uważać.
Dlatego właśnie uczymy w całej rzeczywistości, a nie w jej wąskim wycinku. Wspólnie budujemy programy w rzeczywistości, a część z nich zamieniamy na kod programu, bo takie podejście pozwala zaoszczędzić czas i tworzyć tylko wartościowe i potrzebne aplikacje.