Medycyna Hildegardy z Bingen – 27.04.2020 r. – zaprasza Elżbieta Ruman via Studio 37 Dublin

Tym razem w kolejnym odcinku programu „Medycyna Hildegardy z Bingen” panią Elżbietę Ruman podpytywałem o średniowieczne eliksiry, które znakomicie wspomagają układ odpornościowy każdego organizmu.

Dzięki owym średniowiecznym eliksirom organizm pozbywa się najcięższych chorób W rolach głównych w tym odcinku napój z rzęsy wolnej (zalecany na choroby nowotworowe i choroby płuc), eliksir z tarniny (znakomicie pomaga na stwardnienie rozsiane , chorobę Parkinsona) i napój z majowego piolunu (zbawienny wpływ na wątrobę, wytrącanie toksyn z organizmu i wszelkie braki odpornościowe).

Tutaj do wysłuchania najnowszy odcinek programu:

Hildegarda z Bingen była frankońską anachoretką (ascetką udającą się w odosobnienie, aby pędzić ascetyczne życie w samotności, modląc się, umartwiając i kontemplując). Św. Hildegarda była wizjonerką i mistyczką, kompozytorką, ale nade wszystko uzdrowicielką i reformatorka religijna. Wiodła życie zakonne w zakonie benedyktynek.

Hildegarda została uznawana za świętą przez Kościoły anglikańskie, ewangelickie, starokatolickie i Kościół Rzymskokatolicki, zaś od roku 2012 została ogłoszona doktorem Kościoła rzymskokatolickiego. 

Św. Hildegarda była także poetką. Oto jedno z jej poetyckich przemyśleń:

Gwiazdy pozwalają czasem ujrzeć w sobie wiele znaków, zależnie od tego, co ludzie właśnie czynią i jak się przy tym zachowują. Ale nie ujawniają one ani przyszłości, ani ludzkich myśli, lecz tylko to, co człowiek oznajmił już jako swój zamiar, lub co ujawnia w słowach i czynach, to bowiem wchłania atmosfera. Ona przekazuje to gwiazdom, a te ujawniają w ten sposób natychmiast czyny ludzi.

                               ZAPROSZENIE NA PIERWSZY HILDEGARDOWY POST

Z radością zapraszam na pierwszy tegoroczny post według Hildegardy z Bingen. Zachowując wszelkie zasady obowiązujące w tym czasie (noszenie maseczek, zachowanie odległości i dezynfekcja) przyjmiemy grupę w dozwolonej liczbie osób. Turnus odbędzie się. taką mamy nadzieję – w pięknym hotelu, który mieści się w Zamku Biskupim w Janowie Podlaskim. – mówi Elżbieta Ruman.

Elżbieta Ruman, autorka programu „Medycyna Hildegardy z Bingen”.

Początek już w niedzielę 24 maja,zaś zakończenie w sobota 30 maja. W tych szczególnych warunkach stanu epidemii, hotel w Janowie Podlaskim zapewnia nam idealne warunki, tak związane z rygorem epidemicznym, jak wymogami naszego projektu.

W bezpiecznych warunkach, z zachowaniem właciwych odległości pomiędzy uczestnikami, w wygodnej i przestrzennej sali wykladowej, restauracji, sali ćwiczeń i miejscach do rehabilitacji będzie można spędzić tydzień, poznając medycynę Hildegardy z Bingen, oczyszczając organizm z toksyn, i kosztując potraw orkiszowo warzywnych z hildegardowymi ziolami.

Nieodłączna gimnastyka i spacery będa odbywały się w przestrzeni parku otaczającego zamek / hotel, a wykwalifikowana kadra poprowadzi nordic walking po pięknych okolicach Janowa Podlaskiego.
Wykłady prowadzi Elżbieta Ruman i dr. Małgorzata Stępińska. W trakcie tygodnia postu jak zwyklę będzie możliwość korzystania z konsultacji u pani dr Małgorzaty Stępińskiej. Ilośc miejsc ograniczona. O udziale decyduje kolejność zgłoszeń. Zapisy:

Centrum Hildegardy w Józefowie:
tel. 500403358, 501767378
mail: [email protected]
Hotel/Zamek w Janowie Podlaskim
recepcja: (+48) 83 379 08 50

opracował: Tomasz Wybranowski

Medycyna Hildegardy z Bingen – 4 listopada 2019 r. – prowadzi Elżbieta Ruman

Elżbieta Ruman rozmawia z lek. med. Małgorzatą Stępińską o menopauzie, leczniczych właściwościach języcznika i fiołka oraz o naturalnych sposobach walki z depresją.

Bądźcie z nami w każdy poniedziałek o 20!

Jeśli interesują Cię inne audycje z tego cyklu, zajrzyj tutaj.

Medycyna Hildegardy z Bingen – 11 lipca 2019 r. – prowadzi Elżbieta Ruman

Elżbieta Ruman rozmawia z lek. med. Małgorzatą Stępińską o zdrowotnych właściwościach pigwy i selera w walce z zakwaszeniem organizmu i nie tylko.

Jeśli interesują cię inne audycje z cyklu, zajrzyj tutaj.

Synonimem szczęścia były dla niego wartości materialne. Z domu nie wyniósł wzorców związanych z wiarą katolicką

Przez dłuższy czas żył z daleka od Boga, dopóki nie poznał swojej przyszłej żony, która zaczęła prowadzić go w stronę Kościoła. Wciąż jednak była to wiara martwa, nie znał Boga żywego.

Pewnego razu mama żony Kuby opowiedziała im o mszy, na której dzieją się niesamowite rzeczy. Powiedziała, że koniecznie muszą to zobaczyć. Pojechali więc, zobaczyli modlitwę o uzdrowienie. Było też namaszczenie olejami św. Charbela. ,,Podchodzimy do księdza Jarosława. Ksiądz namaszcza mnie olejem i wtedy doświadczam spotkania z Jezusem. Teraz wiem, że nazywa się to spoczynek w Duchu Świętym. Padłem na ziemię. Gdy otworzyłem oczy, to zacząłem tak strasznie płakać. To był płacz oczyszczający. Płacz po doświadczeniu wielkiego Miłosierdzia.”

Uwierzył urzędnik królewski i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei

Powiedział do Niego urzędnik królewski: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko. Rzekł do niego Jezus: Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł.

Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. [related id=”8736″]A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający. Jezus rzekł do niego: Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie. Powiedział do Niego urzędnik królewski: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko. Rzekł do niego Jezus: Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka. Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: Syn twój żyje. I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

J 4,43-54

Jezus, przychodząc do Ojca, przybywa do domu ludzkości, na naszą ziemię i znajduje ludzkość pogrążoną w chorobie i gorączce. Jest to gorączka ideologi, bałwochwalstwa i zapomnienia o Bogu. Pan podaje nam swoją dłoń, podnosi nas i uzdrawia. I dzieje się tak przez wszystkie wieki; chwyta nas za rękę poprzez swoje Słowo i w ten sposób rozprasza mgły ideologii i bałwochwalstwa.

Benedykty XVI, homilia 5.02.2006

Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia.

Fragment z przemówienia Benedykta XVI za „Benedykt XVI. Myśli o Słowie Bożym. Rozmawiając z Bogiem” wyd. eSPe

Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, ale ponieważ mówicie: „Widzimy”, grzech wasz trwa nadal

Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę. Rzekli więc do niego: Cóż ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy? Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, a wy nie słuchaliście.

Jezus, przechodząc, ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia.
Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: «Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy – on czy jego rodzice?» Jezus odpowiedział: «Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże. Trzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata».
To powiedziawszy, splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloam» – co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił, widząc.
A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?» Jedni twierdzili: «Tak, to jest ten», a inni przeczyli: «Nie, jest tylko do tamtego podobny». On zaś mówił: «To ja jestem».
Mówili więc do niego: «Jakżeż oczy ci się otworzyły?»
On odpowiedział: «Człowiek, zwany Jezusem, uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: „Idź do sadzawki Siloam i obmyj się”. Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem». Rzekli do niego: «Gdzież On jest?» Odrzekł: «Nie wiem».
Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: «Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę».[related id=”8686″]
Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: «Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki?» I powstał wśród nich rozłam. Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: «A ty, co o Nim mówisz, jako że ci otworzył oczy?» Odpowiedział: «To prorok».
Żydzi jednak nie uwierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, aż przywołali rodziców tego, który przejrzał; i wypytywali ich, mówiąc: «Czy waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomy urodził? W jaki to sposób teraz widzi?» Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: «Wiemy, że to jest nasz syn i że się urodził niewidomy. Nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi; nie wiemy także, kto mu otworzył oczy. Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, będzie mówił sam za siebie». Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wyłączony z synagogi. Oto dlaczego powiedzieli jego rodzice: «Ma swoje lata, jego samego zapytajcie».
Znowu więc przywołali tego człowieka, który był niewidomy, i rzekli do niego: «Oddaj chwałę Bogu. My wiemy, że człowiek ten jest grzesznikiem». Na to odpowiedział: «Czy On jest grzesznikiem, tego nie wiem. Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę». Rzekli więc do niego: «Cóż ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy?» Odpowiedział im: «Już wam powiedziałem, a wy nie słuchaliście. Po co znowu chcecie słuchać? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?»
Wówczas go obrzucili obelgami i rzekli: «To ty jesteś Jego uczniem, a my jesteśmy uczniami Mojżesza. My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś, to nie wiemy, skąd pochodzi».
Na to odpowiedział im ów człowiek: «W tym wszystkim dziwne jest to, że wy nie wiecie, skąd pochodzi, a mnie oczy otworzył. Wiemy, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników, ale wysłuchuje każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby nic uczynić».
Rzekli mu w odpowiedzi: «Cały urodziłeś się w grzechach, a nas pouczasz?» I wyrzucili go precz.
Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go, rzekł do niego: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» On odpowiedział: «A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?» Rzekł do niego Jezus: «Jest nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie». On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon.
A Jezus rzekł: «Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, żeby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się niewidomymi». Usłyszeli to niektórzy faryzeusze, którzy z Nim byli, i rzekli do Niego: «Czyż i my jesteśmy niewidomi?» Jezus powiedział do nich: «Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, ale ponieważ mówicie: „Widzimy”, grzech wasz trwa nadal».

J 9, 1-41

Idź, powiedz twemu Jezusowi wszystko, co masz na sercu. Ty Go nie widzisz, ale On jest w tabernakulum – w to możesz silniej wierzyć aniżeli w swoje własne istnienie.

Św. Urszula Ledóchowska

Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia.

Otwórz się! Zaraz otworzyły się jego uszy i mógł mówić

Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka i rzekł do niego: Effatha

[related id=”3156″] Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. /Jezus/ przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I pełni zdumienia mówili: Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.
Mk 7,31-37

 

 


Nie jest naszym zadaniem ogłaszać Chrystusa Królem, lecz uznać Jego panowanie i poddać się Jego Prawu, Jego woli i zbawczej władzy, zawierzyć i poświęcić Mu naszą Ojczyznę i cały Naród, nas samych i nasze rodziny.

Bp. Andrzej Czaja – homilia wygłoszona podczas uroczystości Aktu Przyjęcia Chrystusa za Króla i Pana w Krakowie-Łagiewnikach


Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.

Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie.

Mt 11,28-30


W celebracji eucharystycznej możemy być świadkami prawdziwego dialogu między Bogiem a Jego ludem. W proklamacji czytań biblijnych ponownie bowiem przebywamy historię naszego zbawienia poprzez nieustanne dzieło miłosierdzia, które zostało ogłoszone. Bóg także dziś z nami rozmawia jak z przyjaciółmi, „przestaje z nami” (SOBÓR WATYKAŃSKI II, Konstytucja dogmatyczna, Dei verbum, 2), aby nam towarzyszyć i ukazać nam drogę życia. Jego Słowo staje się wyrazicielem naszych potrzeb i trosk oraz owocną odpowiedzią, abyśmy mogli konkretnie doświadczyć Jego bliskości.

Fragment listu apostolskiego „Misericordia et Misera” papieża Franciszka


WJB
Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia, wydanie V

Gdy Jezus wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, dotknął ich oczu mówiąc: Według wiary waszej niech się stanie!

Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy.

Gdy Jezus odchodził stamtąd, ruszyli za Nim dwaj niewidomi  którzy wołali głośno: Ulituj się nad nami, Synu Dawida! Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie! Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
Mt 9,27-31

 


„Nie znać Pisma to znaczy nie znać Chrystusa”  (św. Hieronim)

Także dla nas jest ważne, byśmy nie ograniczali się jedynie do powierzchownych opinii wielu, którzy zaledwie coś słyszeli o Jezusie – że był wielką osobowością, itd. – lecz byśmy weszli z Nim w osobistą relację i znali Go w sposób rzeczywisty. I tego wymaga od nas znajomość Pisma, przede wszystkim Ewangelii, w których Pan mówi do nas. Jego słowa nie zawsze są łatwe, lecz wchodząc w nie, wchodząc w dialog, pukając do drzwi tych słów, wołając do Pana: „otwórz mi!”, odnajdujemy w sposób rzeczywisty słowa życia wiecznego, słowa żywe aż po dziś dzień, aktualne tak samo jak wtedy, gdy były wypowiadane i jak będą aktualne także w przyszłości.
Benedykt XVI
Przemówienie 18.05.2008r.


WJB
Fot. pixabay (CC0 Public Domain)
Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia, wydanie V
Fragment przemówienia Benedykta XVI za „Benedykt XVI. Myśli o Słowie Bożym. Rozmawiając z Bogiem” wyd. eSPe