Emmanuel Hakizimana: państwa zachodnie wspierają dyktaturę w Rwandzie, istnieje międzynarodowy spisek

Źródłó: Peggy und Marco Lachmann-Anke / Pixabay.com

„Rwanda demokratyczna w ogóle nie jest. Tam panuje dyktatura. Jest międzynarodowy spisek, w którym biorą udział nawet potężne kraje” – mówi w „Poranku Wnet” emigrant z Rwandy, Emmanuel Hakizimana.

Władzę w Rwandzie sprawuje plemię Tutsi. Rozmówca Krzysztofa Skowrońskiego mówi o dyktaturze, jaką sprawują rządzący Rwandą i o prowadzonym przez nich konflikcie z Demokratyczną Republiką Konga.

Wojna jest bardziej ekonomiczna. Historia jest bardzo trudna. Od rok 1990 zaczęła się inwazja

Plemię Tutsi wygrało wojnę w Rwandzie w lipcu 1994 roku. Dwa lata po tym zaatakowali pierwszy raz Kongo.

Oni chcą utworzyć imperium i kontrolować rejony Afryki Centralnej.

Rwanda jest uznawana przez kraje zachodnie za kraj rozwijający się, w którym obowiązują pewne reguły demokratyczne.

Demokratyczny w ogóle nie jest. Tam panuje dyktatura. Jest międzynarodowy spisek, w którym biorą udział nawet potężne kraje – mówi Emmanuel Hakizimana.

USA dużo wspierali ekstremistów Tutsi, żeby przejąć Rwandę, a później Kongo. Bo Stany Zjednoczone chciały mieć kontrolę nad tymi wszystkimi surowcami.

I Francja, i Belgia, Anglia, Kanada – wszyscy finansują Rwandę. Dlatego jest rozwój. Widać, że kolonialiści nie puścili Afryki

Emmanuel Hakizimana w latach 90. stracił rodzeństwo i rodziców. Zamordowali ich członkowie Tutsimma.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

K.K.

Emmanuel Hakizimana i Krzysztof Skowroński | fot.: Radio Wnet

Zobacz także:

Paweł Jabłoński: Polska ma ogromny kapitał w relacjach z Afryką, ponieważ nie ma przeszłości kolonialnej

„Bankier ludobójstwa w Rwandzie” zatrzymany we Francji. Stefanik: Władze francuskie były oskarżane o krycie zbrodniarzy

Czemu Félicien Kabuga ukrywał się we Francji przez całe trzy lata? Jaką rolę odegrał w masakrze Tutsi? Co łączy Francję z rwandyjskimi zbrodniarzami? Komentuje Zbigniew Stefanik.

To on stworzył możliwości finansowe do zakupienia setek tysięcy ton maczek bojówkom Hutu, które dokonywały później masakry w Rwandzie.

We Francji zatrzymany został  Félicien Kabuga, zwany bankierem ludobójstwa. Zbigniew Stefanik informuje, że ten finansista i bankier zbudował zaplecze finansowe dla dokonanej w 1994 r. masakry Tutsi przez Hutu. Kierował on radiem wzywającym ludobójstwa, w którym zamordowano według szacunków ONZ ponad 800 tys. osób. Korespondent zwraca uwagę, że Paryż był oskarżany o utrzymywanie związków polityczno-gospodarczych za odpowiedzialnych za tą zbrodnię:

Już w latach dziewięćdziesiątych władze francuskie były oskarżane o to, iż przemilczały, niekiedy wręcz kryły tych zbrodniarzy.

Poszukiwany na całym świecie od ćwierćwiecza Kabuga przez trzy ostatnie lata mieszkał we Francji pod fałszywą tożsamością. Oskarżony o zbrodnie zostanie poddany ekstradycji do Hagi. Bez odpowiedzi pozostają pytania, dlaczego francuskie służby nie zareagowały szybciej.

Jego zatrzymanie jest z pewnością bardzo ważną informacją dla tych wszystkich, którzy walczą o sprawiedliwość dla ofiar ludobójstwa w Rwandzie.

Nie jest jasne, w jakich okolicznościach Kabuga został zatrzymany po tym, jak przez lata spokojnie mieszkał i leczył się we Francji.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

A.P.

Papież Franciszek przeprosił za grzechy Kościoła w Rwandzie

Papież podczas rozmowy z prezydentem Rwandy prosił o wybaczenie za grzechy ludzi Kościoła w czasie ludobójstwa Tutsi w 1994 r. Tym samym papież nawiązał do gestu Jana Pawła II z 2000 roku.

Po audiencji dla prezydenta Rwandy watykańskie biuro prasowe ogłosiło w komunikacie, że tematem rozmowy był m.in. proces pojednania i utrwalania pokoju dla dobra całego narodu.

W tym kontekście papież wyraził w imieniu swoim, Stolicy Apostolskiej i Kościoła głęboki ból z powodu ludobójstwa Tutsi oraz solidarność z ofiarami i tymi, którzy dalej cierpią w rezultacie konsekwencji tych tragicznych wydarzeń. Zgodnie z gestem wykonanym przez świętego Jana Pawła II w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 ponowił błaganie o Boże przebaczenie za grzechy i uchybienia Kościoła i jego członków, w tym księży, zakonników i zakonnic, którzy ulegli nienawiści i przemocy, zdradzając swoją ewangeliczną misję – głosi oświadczenie Watykanu.

Podkreślono w nim: -Papież wyraził również pragnie, by to pokorne przyznanie się do słabości w tych okolicznościach, które niestety oszpeciły oblicze Kościoła, przyczyniło się, zwłaszcza w świetle niedawnego Roku Świętego Miłosierdzia i komunikatu opublikowanego przez Episkopat Rwandy z okazji jego zakończenia, do ,,oczyszczenia pamięci”, a także promowania z nadzieją i odnowioną ufnością przyszłości w duchu pokoju-.

Eskalacja konfliktu w Rwandzie trwała przez kilka lat a w bratobójczych walkach zginęło od 800 000 do 1 071 000 ludzi. Geneza konfliktu jest bardzo złożona. Czynniki należy rozpatrywać na płaszczyznach etnicznych, ekonomicznych oraz psychologicznych. Wraz z upływem czasu różnice ekonomiczne oraz etniczne pogłębiały się coraz bardziej, nienawiść rasową podsycały władze kolonialne, najpierw Niemcy, którzy po włączeniu terenów do Niemieckiej Afryki Wschodniej, postanowili zachować dawne struktury administracyjne i utrzymać przy władzy Tutsi a następnie w 1933 Belgowie, którzy  wprowadzili karty identyfikacyjne z rubryką – „przynależność etniczna”. Kategoryzacji dokonywano zazwyczaj na podstawie tak przypadkowych cech jak: wzrost, szerokość nosa i rozstaw oczu. Wszystkie te zabiegi psychologiczne w krótkim czasie doprowadziły do zupełnej dehumanizacji osób ze słabszego plemiona Tutsi a prostym ludziom pozwoliły zracjonalizować okrutne mordy na sąsiadach.

Mówi się, że wydarzenia z tamtego okresu były jedną z największych porażek ONZ oraz krajów rozwiniętych, które wykazały się  kompletną biernością (m.in. zarzuty dotyczą stacjonujących w Rwandzie wojsk w misji ONZ, którym zakazano prób zbrojnego powstrzymania rzezi i które porzuciły tych, których miały ochraniać). O brak mocnej reakcji oskarżany był również kościół oraz Jan Paweł II.

Centrum Myśli Jana Pawła II opublikowało obszerny materiał w odpowiedzi na zarzuty dotyczące tego, jakoby pozostał on bierny wobec krwawego ludobójstwa w afrykańskiej Rwandzie w 1994 roku. Autorzy wykazują w tekście, że Papież reagował na dramat Rwandy wielokrotnie – częściej i silniej niż którykolwiek z ówczesnych przywódców religijnych, liderów mocarstw i organizacji międzynarodowych.

Według Insegnamenti di Giovanni Paolo II tylko w latach 1994-1995  Papież Jak Paweł II do sytuacji w Rwandzie odniósł się w 40 różnych tekstach. Większość z nich była dotąd trudno dostępna w polskiej wersji językowej.

Według Human Right Watch papież był pierwszym, który publicznie nazwał toczący się dramat Rwandy ludobójstwem

Przez pierwsze tygodnie zabójstw międzynarodowi przywódcy odmawiali mówienia o „ludobójstwie”, widocznie obawiając się prawnych i moralnych zobowiązań, które wyniknęłyby z uznania zbrodni. […] 27 kwietnia papież użył słowa „ludobójstwo”, potępiając przemoc. – napisano.

Ponad to  8 kwietnia – w dzień po rozpoczęciu masakr – Papież zwrócił się do biskupów i wiernych Rwandy z serdecznym i przepojonym bólem apelem:

W chwili, w której z waszego kraju docierają do mnie dramatyczne wiadomości, zwracam się do was, drodzy bracia i siostry w Kościele Katolickim, z ogromnym bólem.

Proszę Pana o przyjęcie do swojego Królestwa ofiar przemocy ludzi. Rodzinom, które straciły bliskich, wyrażam moje głębokie współczucie i polecam je opiece miłosiernego Boga.

Drodzy bracia w biskupstwie, w tych dniach zniechęcenia/desperacji, pozostańcie blisko ze swoim ludem, prowadźcie go właściwą drogą i przywróćcie mu nadzieję, aby Kościół pozostał dla całego narodu wielką siłą duchową.

 

jn