Jako krytyk literacki Tomasz Burek zadebiutował w 1957 roku recenzją z przedstawienia „Don Juan” Moliera zatytułowaną „Nie ma Moliera”. Jest współautorem syntezy przygotowanej w Instytucie Badań Literackich PAN „Literatura polska 1918-1975”, opracował też wiele sylwetek do wydawnictwa „Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku”. Autor opracowań „Utworów poetyckich” i „Poezji wybranych” Stanisława Młodożeńca, tomu szkiców literackich Ryszarda Zengla, tekstów krytycznych Andrzeja Kijowskiego, dzieł Stanisława Brzozowskiego, esejów Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, listów Wincentego Burka i Jarosława Iwaszkiewicza.
[related id=”8445″]
Opublikował m.in. „Zamiast powieści”, „Dziennik kwarantanny”, „Niewybaczalne sentymenty”.
Był laureatem m.in. nagrody im. Stanisława Piętaka oraz nagrody krakowskiego „Życia Literackiego”.
W czasach PRL był zaangażowany w działalność opozycji demokratycznej. W 1976 r. podpisał protest przeciwko wpisaniu do Konstytucji PRL sformułowań o kierowniczej roli PZPR i „nierozerwalnej przyjaźni z ZSRR”. Prowadził wykłady niezależnego od państwa Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1980 r. wstąpił do NSZZ „Solidarność”.
W latach 1977–1981 współpracował z wychodzącymi poza cenzurą czasopismami literackimi i kulturalnymi: „Zapis”, „Kultura Niezależna”, „Almanach Humanistyczny” oraz londyńskim „Pulsem”. W 1987 r. opublikował w Londynie zbiór szkiców „Żadnych marzeń”. Od 1988 roku należał do polskiego PEN Clubu.
W 1989 r. był członkiem Komitetu Założycielskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w latach 1991-1996 – wiceprezesem SPP. Współpracował z Radiem Wolna Europa, TVP i Polskim Radiem, w tym z Programem II.
PAP/JN
