Prof. Piotr Kostyło, filozof edukacji, Zauważa, że świat wokół nas się zmienia, zwłaszcza w Europie, gdzie po okresie pokoju następuje przesilenie – zwiększają się ograniczenia wolności jednostki.
Zachęcamy do wysłuchania całej audycji już teraz!
Agnieszka Siewiereniuk-Maciorowska: kryzys na granicy będzie się zaostrzał
Julie Cousins przez 35 lat zajmowała się sprzątaniem banków. Na odchodne zdecydowała się zostawić pracownikom banku ważną radę. Jej przesłanie obiegło Internet.
List 67-letniej byłej sprzątaczki, Julie Cousins , stał się już internetowym wiralem. Kobieta, która przez 35 lat pracowała jako osoba sprzątająca, odchodząc z pracy postanowiła przekazać pracownikom banku w Southampton kilka słów od siebie.
Ostatniego dnia kwietnia Julie Cousins odeszła z pracy w jednym z oddziałów banku HSBC w Southampton na Wyspach Brytyjskich. Na odchodne zostawiła w banku zwięzły list, w którym wyjaśniła powód swojego odejścia.
W swoim liściku Cousins wyjaśniła, że powodem jej rezygnacji z pracy było publicznie „zbesztanie” jej przez menadżerkę banku. Jak pisze w swojej wiadomości Julie Cousins:
To było bardziej niż okrutne i agresywne, ale to odzwierciedlenie twojego charakteru, nie mojego. (…) Idąc dalej, proszę was, pamiętajcie, że w świecie, w którym możecie być kimkolwiek chcecie, bądźcie mili, bo nie jesteście lepsi od sprzątaczy – pisze Cousins.
Medialny przekaz potwierdził syn sprzątaczki, Joe, który zamieścił na Twitterze treść listu i życzył matce „udanej emerytury”. Na chwilę obecną wiadomo, że bank HSBC odmówił komentarza w tej sprawie. Jak podają media, instytucja zaręcza, że zamierza ustalić co tak naprawdę wydarzyło się w oddziale w Southampton.
N.N.
Źródło: Business Insider Polska
Naprawdę, nie wiem jaki tytuł ma mieć ten tekst, żeby nikogo nie zdenerwować. Może niech to będzie: felieton organizacyjny bez tytułu. Tym samym mam nadzieję już nikomu się nie narazić.
Zwłaszcza tym osobistościom, które nie czytają tekstów. Ale za to w pełni korzystają z konstytucyjnego prawa do wolnej wypowiedzi. I wypowiadają się słusznie i zasadniczo, i nie na temat.
Może to cena coraz większej popularności portalu Wnet? Bo kiedyś tego nie było. Czytelnicy czytali cały tekst i dopiero po tym pisali komentarze. Czasem niezbyt pochlebne, ale na temat. A teraz? Po ostatnim moim felietonie (Dymisja to za mało. Marszałek Kuchciński powinien popełnić – co najmniej –seppuku!), w fejsbukowej dyskusji objawił się jeden jedyny głos rozsądku. Pewien czytelnik zaapelował do redakcji, „żeby nie dawać takich podtytułów, bo czytający tylko tytuły odniosą mylne wrażenie co do intencji artykułu”.
Wydawało mi się, że nie piszę zbyt długich tekstów. A tu okazuje się, że pokolenie wychowane nie na pełnych lekturach szkolnych, ale na brykach, podbija właśnie Internet. I żąda streszczeń nawet krótkich tekstów. Jak odpowiedzieć na takie wyzwanie? Odpowiem tak: nie zgadzam się! Nie i jeszcze raz nie! Jeżeli ja mogę się męczyć kilka godzin przy pisaniu krótkiego tekstu, to czytelnik powinien ten kilkuminutowy tekst przeczytać cały. Jeżeli oczywiście chce go zrozumieć. A jeżeli nie chce, to niech w ogóle nie czyta, nawet tytułu. A już w żadnym wypadku niech go nie komentuje, bo naraża się na ośmieszenie. A to nie jest to samo co sława.
Wiem, żyjemy w czasach, gdy coraz mniej ludzi czyta, a coraz więcej pisze. Pisze, bo może. Zwłaszcza durne, nic nie wnoszące komentarze pod nieprzeczytanymi tekstami. Opamiętajcie się ludzie. Bierzcie przykład z tych, od początku czytelników portalu Wnet, którzy czytają ze zrozumieniem. Rozważają w duchu sens zawarty w tekście i najczęściej nie piszą żadnego komentarza.
A teraz wyjaśnienie, po co napisałem ten tekst. Uważam, że każdy człowiek zasługuje na szacunek, bo jest dzieckiem bożym. Ja, autor, bardzo staram się pisząc swoje teksty, bo tego wymaga szacunek dla czytelnika. Ale z drugiej strony wymagam tego samego. Możecie nie zgadzać się z tym co piszę. Proszę bardzo, nie zgadzajcie się. Ale szacunek dla mnie, też dziecka bożego, wymaga przynajmniej jednego – przeczytajcie cały tekst, zanim zaczniecie go komentować.
Jan A. Kowalski
Starosta powiatu Kędzierzyńsko-Kozielskiego M. Tudaj odpowiada na zarzuty ze strony Platformy Obywatelskiej dotyczące przyjęcia przez nią zaproszenia od Prezydenta Andrzeja Dudy do Belwederu.
Małgorzata Tudaj starosta powiatu Kędzierzyńsko-Kozielskiego mówi o życiu samorządowca i o tym, iż w jego pracy najważniejsze jest robić wszystko dla dobra mieszkańców, niezależnie od ich poglądów. Gość Poranka odpowiada również na zarzuty, jakie pod jej adresem kierują przedstawiciele Platformy Obywatelskiej. Jakiś czas temu pani Małgorzata została zaproszona do pałacu prezydenckiego na rozmowę z Prezydentem Andrzejem Dudą. Jak sama jednak zaznacza:
Moją jedyną partią jest samorząd i ludzie, dla których to wszystko robię.
Zapytana o kwestię dotyczącą wychowania dzieci, Pani Starosta odpowiada, że dla niej najważniejsza jest rodzina, która to powinna być pierwszym elementem, kształtującym młodego człowieka. To właśnie w rodzinie dziecko uczy się patriotyzmu, stosunku do pracy czy szacunku do innych osób:
Szacunek dla drugiej osoby trzeba wynieść właśnie z domu.
Pani Małgorzata Tudaj odpowiada również na pytanie o swoje korzenie. W przeszłości jej matka pracowała dla III Rzeszy, a ojciec był więźniem obozu jenieckiego w okolicach Kędzierzyna. To właśnie tam się poznali. Rodzice pani Małgorzaty dostali surowy zakaz, aby ze sobą rozmawiać, jednak to nie powstrzymało jej matki przed codziennym dostarczaniem ukochanemu kromki chleba:
Jestem potomkiem rodziny mieszanej. To nauczyło mnie tolerancji.
W drugiej części rozmowy, gość Poranka mówi o sytuacji ekonomicznej miasta, która jest dobra. Czasy, w których zakłady Azotowe zatrudniały 5000 osób, już się skończyły:
Wiadomo, że był to okres w którym wszyscy musieli pracować.
Obecnie na tym terenie miejsca pracy tworzą głównie mali i średni przedsiębiorcy. Jak zaznacza, niedawno nawiązano współpracę z koreańskim inwestorem, który odpowiadać będzie za tworzenie jonowych akumulatorów do samochodów elektrycznych.
Ponadto pani Małgorzata Tudaj podkreśla, iż obecnie żegluga śródlądowa jest ogromną szansą dla dalszego rozwoju miasta, choćby ze względu na możliwość transportu węgla, stali, materiałów sypkich czy produktów rolniczych:
Jest to doskonały moment, aby powoli wracać do transportu drogą wodną.
Posłuchaj całej rozmowy już teraz!
A.K./M.K.
