Slava Varsovia to polska marka torebek, która powstała w 2013 roku. Naszą główną filozofią jest minimalizm i prostota form. Projekty powstają wyłącznie z wyselekcjonowanych tkanin i naturalnej włoskiej skóry premium, które z biegiem czasu nabierają niepowtarzalnego charakteru i szlachetności.
Wszystkie produkty Slava Varsovia wykonane są z wielką czułością i starannością przez najlepszych polskich rzemieślników. Od lat szyjemy torebki w lokalnej fabryce z wieloletnią tradycją. Tutaj dzieje się prawdziwa magia. Serce i zaangażowanie można poczuć na każdym etapie produkcji, dlatego efektem są produkty dopracowane w najmniejszym szczególe.
Inspiruje nas sztuka, architektura i harmonijna forma. Właścicielka marki i dyrektor kreatywna Sonia Esz łączy wieloletnie doświadczenie pracy architekta z zamiłowaniem do mody. W każdym projekcie jest nuta wyjątkowości. Sonia czerpie również inspirację ze swoich gruzińskich korzeni, nadając każdemu projektowi niepowtarzalny charakter. To niezwykłe skrzyżowanie kultur sprawia, że tworzone przez nią produkty są odpowiedzią na potrzeby kobiet.
W naszych akcjach wzięli udział: Kasia Warnke, Piotr Stramowski, Anja Rubik, Mary Komasa i Anna Jagodzińska. zródło https://www.slavavarsovia.com/
Dom mody Balenciaga spotyka społeczny i środowiskowy lincz za kampanię reklamową, która nie tyle szokuje i przyciąga uwagę, co jest w bardzo złym smaku i kompletnie nie na miejscu.
Zdjęcia, wykonane przez znanego fotografa National Geographic – Gabriele Galimbertiego, które wywołały burzę oskarżeń i pozostawiły internet i świat mody z grymasem zgorszenia, przedstawiają małe dzieci, które trzymają pluszowe misie. Wystarczy jednak rzucić na fotografie okiem i jasne staje się, że coś nie jest w porządku. Przytulane przez dzieci misie-torebki mają na sobie uprzęże, harnessy, obroże… Wesołe kolorowe zwierzaczki są spętane skórzanymi pasami. Dzieci stoją na łóżkach, przed nimi – stoliki, na których widać – na jednym zdjęciu – puste kieliszki po alkoholu, na drugim – akcesoria BDSM. Na osobnej fotografii – torebka, a pod nią – ukryty dokument sądowy dotyczący wirtualnej dziecięcej pornografii…
Nie dziwi fakt, że marka została posądzona o seksualizację dzieci. Balenciaga w odpowiedzi na całą, o tyle głośną, co niestosowną sytuację, wycofała natychmiast kampanię i wystosowała oświadczenie z przeprosinami. Przyznaje, to, co zdaje się być oczywistością, że torebki w kształcie zdominowanych przytulanek nie powinny były pojawić się na fotografiach w kontekście dzieci i zobowiązuje się podjąć odpowiednie kroki w stosunku do osób odpowiedzialnych za umieszczenie w kampanii skandalizujących dokumentów.
„Mocno potępiamy każdą formę przemocy wobec dzieci. ‘Opowiadamy się za bezpieczeństwem i dobrem dzieci’ – pisze Balenciaga na Instagramie, starając się naprawić sytuację i robić dobrą minę do gry bez smaku, którą sama zaczęła.
Balenciaga jest znana z kampanii starających się zrobić wrażenie przez wyolbrzymienie, pomieszanie porządków i kontrowersje. Tym razem nie tylko przekroczona została delikatna linia dobrego wyczucia stylu, ale marka znalazła się po budzącej odrazę stronie bariery moralnej, która zdawałoby się, nie pozostawia pola do dyskusji. Prawdopodobne jest jednak, że nie odbije się to większym echem na reputacji domu mody, a może nawet umocni go jako markę z pogranicza głównego nurtu.
W rozmowie z red. Elą Mazzoll: Paulina Chmielewska – autorka #cochcenosze – kampanii promującej noszenie tego, w czym czujemy się dobrze; Marcela Cierkosz – „Królowa Vintage”
Gościniami audycji były:
Marcela Cierkosz – jak mówi o sobie, „Królowa Vintage” – opowiadała o rosnącym trendzie second handów i vintage shopów oraz różnicach między nimi.
Paulina Chmielewska – wielodzietna mama, projektantka sukienek – opowiadała o wielomacierzyństwie, prowadzeniu własnego biznesu i akcji #cochcenosze
Rodzina Rotszyldów 200 lat temu odkryła, że pewność dają interesy ubezpieczane przez państwo. Państwu nie grozi bankructwo, w razie niepowodzenia operacji obciąża obywateli nowymi podatkami.
Piotr Witt
W ruletce wysokość wygranej pociąga, lecz prawdopodobieństwo straty jest 36 razy większe. Od kasyna bardziej niebezpieczna jest tylko spekulacja giełdowa. Ale i tutaj istnieją recepty niezawodne. Rodzina Rotszyldów 200 lat temu odkryła, że pewność dają interesy ubezpieczane przez państwo. Państwu nie grozi bankructwo, w razie niepowodzenia operacji obciąża obywateli nowymi podatkami.
Dla tych, co nie są Rotszyldami, pozostają inwestycje w akcje. Do niedawna istniały walory murowane. Dawały ogromny dochód i były całkowicie pewne, bo murowane. (…)
I oto teraz, po powrocie z wakacji odkrywam informację, której nie znajdziecie na pierwszych stronach gazet. Ani nawet na drugich. Ani – zwłaszcza – w raporcie notariuszy i handlarzy nieruchomości, który wymownie zachęca do kupna. „Pożyczajcie na krechę! Nigdy kredyt nie był równie tani!” (…)
Obecna taniość kredytu wynika głównie z nadmiaru pieniędzy. Bankierzy mogą je wyprodukować w dowolnych ilościach, gdyż produkują z niczego. Profesor Allais nazwał ich fałszerzami pieniędzy. Dotąd napiętnowane przez uczonego fałszerstwo funkcjonowało doskonale. Młodzi oddawali się w niewolę bankom na 35–45 lat. Małżeństwo, które cztery lata temu nabyło mieszkanie wartości miliona, dzisiaj miałoby z tego pewnie 20% zarobku. Tyle, że mieszkanie należy wciąż do banku, chyba że bank zdążył się go pozbyć.
Marszand Leonce Rosenberg w latach 1920. sprzedawał malarstwo nowoczesne drogą ogłoszeń w prasie: „Obraz, który kupujesz dzisiaj, za tydzień będzie droższy o 25%”. Nie trzeba było oglądać dzieła ani uczyć się dobrego gustu. Anonse inwestorów mieszkaniowych późniejsze o sto lat dziwnie przypominają tamte sprzed Wielkiego Kryzysu. (…)
Bernard Arnault powiększył swoje imperium luksusu, zakupując amerykańską świątynię zbytku Tiffany za 15 mld €. Dla damy LVMH – w sukience letniej od Diora-Dioraura (6500 €) albo w półkrótkiej (6900 €) i bieliźnie (biustonosz 980, majteczki 880), pachnącej legendarnym „Shalimar” Guerlaina, w sandałkach od Yvesa Saint-Laurenta 695 albo 995, skarpetki 350, body 1550, dodatki, akcesoria (torebka-kuferek 4050) – prawdziwym luksusem jest dyskretna bransoletka od Tiffany’ego – 53 000 €.
Ale tu także wiele się zmieniło. Oficjalnie mówi się, że Minister SZ, Jean-Yves Le Drian, wymusił na panu Arnault’cie odstąpienie od transakcji w imię wojny handlowej ze Stanami. Francja zamierza ściągnąć zaległe podatki od amerykańskich gigantów informatyki i dystrybucji, więc prezydent Trump zapowiedział w odwecie obłożenie dodatkowym wysokim cłem francuskich towarów luksusowych. To cios w tradycję. Już przecież damy lekkich obyczajów sprowadzały frou-frou z Paryża do westernowych salonów, na udrękę dzielnych żon kowbojów.
Tiffany wykopał tomahawk i zaskarżył pana Arnaulta o złamanie umowy. Pan A. odpowiedział pozwem o oszustwo i odgraża się, ze wygra przed sądem w Delaware. Ale wiemy, komu zazwyczaj przyznaje rację sąd amerykański w sprawie przeciwko cudzoziemcowi. Za rozsypany puder zapłaci pewnie państwo francuskie, czyli podatnik. (…)
Wścibscy dziennikarze ujawnili, że obroty LVMH na świecie zmalały o 70% i końca tego krwotoku nie widać. Więc winne nie jest oszustwo, ale spadek popytu. Chodzi naprawdę o ciężką forsę. W gotówce transakcja na 15 mld € przedstawiałaby dwie i pół tony banknotów po 500 €.
A może zaczęły się sprawdzać przewidywania profesora Allaisa, który za stan rzeczy winił „obrońców ideologii nadmiernie uproszczonej i destrukcyjnej, heroldów gigantycznej mistyfikacji”?
Cały artykuł „Krach?!” Piotra Witta, stałego felietonisty „Kuriera WNET”, obserwującego i komentującego bieżące wydarzenia z Paryża, można przeczytać w całości w październikowym „Kurierze WNET” nr 76/2020, s. 1 i 3 – „Wolna Europa”.
Piotr Witt komentuje rzeczywistość w każdą środę w Poranku WNET na wnet.fm.
Od lipca 2020 r. cena wydania papierowego „Kuriera WNET” wynosi 9 zł.
Ten numer „Kuriera WNET” można nabyć również w wersji elektronicznej (wydanie ogólnopolskie, śląskie i wielkopolskie wspólnie) w cenie 7,9 zł pod adresem: e-kiosk.pl, egazety.pl lub nexto.pl.
Czytelnicy gazety za granicą mogą zapłacić za nią PayPalem lub kartą kredytową na serwisie gumroad.com.
Prenumerata 12-miesięczna wersji elektronicznej: 87,8 zł.
Mieszkający w Szczawnicy Bracia Polaczykowie zdradzają, jak „za kulisami” wygląda kajakarstwo i droga do osiągnięcia zawodowstwa w tej dziedzinie: Dużo krwi, łez, wyrzeczeń, ale warto.
Mateusz i Henryk Polaczykowie to bracia mieszkający w Szczawnicy, która słynie z kajakarstwa. Od pokoleń cała ich rodzina uprawia tę dyscyplinę sportową, a co więcej odnosi w niej wielkie sukcesy. Ojciec Polaczyków był również kajakarzem i zaszczepił tę pasję w swoich dzieciach.
Bracia wspominają Igrzyska Olimpijskie, w których uczestniczyli. Sami z przyczyn organizacyjnych nie mieli okazji brać udziału w pochodach sportowców otwierających Olimpiady, jednak ich brat Grzegorz, który był na Olimpiadzie w Atenach, przyznaje, że było to bardzo emocjonujące wydarzenie.
Polaczykowie przyznają, że kajakarstwo to bardzo wymagający sport, równie pod względem fizycznym, ale również finansowym.
Poza sercem i mięśniami trzeba mieć również zaplecze techniczne.
Obecnie coraz więcej ludzi interesuje się sportem, ruch stał się modny, przybywa również infrastruktury sportowej np. w Krakowie, został wybudowany tor kajakowy, a w Szczawnicy organizowane są zawody kajakarskie.
Mateusz i Henryk Polaczykowie podkreślają, że bardzo ważnym aspektem jest wsparcie Ministerstwa Sportu, a także samorządów terytorialnych.
Wsparcia potrzebują szczególnie kluby sportowe.
Kajakarstwo górskie, które uprawiają bracia Polaczykowie, wymaga od nich dobrego przygotowania fizycznego, dlatego podczas treningów dużo biegają i pływają, a także ćwiczą gimnastykę. Często istotną przeszkodą jest również pogoda, która nieraz utrudnia treningi. Osiągnięcie zawodowstwa jest bardzo czasochłonne.
Trzeba latami trenować. Małymi krokami do przodu.
Mateusz i Henryk Polaczykowie działają także jako popularyzatorzy sportu. W Krościenku nad Dunajcem organizowane są szkolenia kajakowe dla dzieci.
Najtrudniej jest zacząć, potem jest coraz łatwiej.
