Sadowski: może dojść do sytuacji, w której niemieckie firmy będą szukać konkurencyjnych zastępstw po stronie polskiej

Gościem „Kuriera w samo południe” jest Andrzej Sadowski – prezydent centrum im. Adama Smitha, który mówi o sytuacji gospodarczej w Niemczech i jej potencjalnych konsekwencjach w Polsce.

Andrzej Sadowski uważa, że silne wyhamowanie ożywienia gospodarczego za naszą zachodnią granicą, wywołane m.in. przez inflację i zaburzenia łańcuchów dostaw, może być zjawiskiem w pewien sposób dla Rzeczpospolitej sprzyjającym.

Takie wyhamowanie może być dla nas niezwykle korzystne. (…) Może dojść do sytuacji, w której niemieckie firmy będą poszukiwały konkurencyjnych zastępstw po stronie polskiej.

Gość „Kuriera w samo południe” zaznacza również, że znamienne dla bieżącej sytuacji gospodarczej są postępujące trudności ze znalezieniem rąk do pracy – jest to skutkiem niżu demograficznego.

Coraz mniej osób jest chętnych do pracy – mamy do czynienia z kryzysem demograficznym.

Głównym problemem wydaje się być jednak postępująca inflacja. Andrzej Sadowski zaznacza, że stanowi ona coś na kształt niewidzialnego podatku.

Ekspert poruszył również problem wzrastającej akcyzy na alkohol – może dojść do sytuacji, że Polacy będą udawać się za zachodnią granicę w celu jego zakupu.

Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy!

P.K.

 

Dr Kwieciński: Proponowany wzrost płacy minimalnej nie jest wcale tak raptowny

Dlaczego Polsce potrzebny jest wzrost płacy minimalnej? W czym Polska jest przykładem dla innych krajów UE? Jak przebiegają negocjacje ws. wielkości budżetu unijnego? Odpowiada dr Jerzy Kwieciński.

Dr Jerzy Kwieciński mówi o możliwości połączenia w jednych rękach tek ministra finansów i ministra inwestycji i rozwoju.

Najważniejsze jest to, by była dobra współpraca ministrów gospodarczych.

Nie odrzuca takiego rozwiązania, ale stwierdza, że wszystko zależy od tego, kto wygra najbliższe wybory i kto będzie po nich premierem. Podkreśla, że „zawsze obszarów, które nachodzą na pracę wielu resortów, będzie sporo”, stąd potrzeba, żeby ministrowie potrafili współpracować ze sobą.

Minister inwestycji i rozwoju mówi o uszczelnianiu luki VAT-owskiej, które określa mianem fenomenu.

To, co się stało w Polsce, jest pewnym fenomenem. Żadnemu krajowi nie udało się, tak tej luki ograniczyć. Jesteśmy podawani jako przykład w UE.

Jak dodaje, inne kraje stawiają nas za przykład, szczególnie w ramach Unii Europejskiej. Jeszcze 3 lata temu Polska była krajem z jedną z największych luk VAT-owskich, dziś natomiast zalicza się do grona państw z najmniejszą luką.

Ta decyzja była absolutnym zaskoczeniem dla wielu ekonomistów. To była bardzo odważna decyzja.

Jak zaznacza gość „Poranka WNET”, większość z naszych zachodnich sąsiadów boryka się ze spowolnieniem gospodarczym. W takiej sytuacji o zrównoważony budżet nie będzie łatwo, ale może on jednocześnie stanowić zabezpieczenie. Stwierdza, że nie ma ogólnej zasady co, do tego, czy budżet powinien być zbilansowany, czy powinien uwzględniać deficyt, aby pobudzać gospodarkę przez inwestycje publiczne. Przyjęcie jednego z tych rozwiązań zależy od sytuacji gospodarczej danego kraju. Podaje przykład Niemiec, gdzie od lat notuje się nadwyżki budżetowe, a obecnie gospodarka stoi na granicy recesji, o ile już w nią nie wpadła.

Polemizowałbym ze stwierdzeniem, że to raptowne zwiększanie płacy minimalnej.

Jerzy Kwieciński tłumaczy również pomysł zwiększania wielkości płacy minimalnej na poziomie 15% rocznie. Stwierdza, że ok. 1996/1997 r. płaca minimalna wzrosła o 25%, a w 1999 r. o rekordowe 35%. W odpowiedzi na zarzut, że wynikało to z rosnącej w tych latach inflacji, stwierdza, że także w 2008/2009 r. płaca minimalna wzrosła o 20%. Powołuje się także na przykłady WęgierRumunii, gdzie płacę minimalną zwiększono o ponad 52%.

Stosunek wynagrodzeń w Polsce do produktu krajowego brutto jest na naprawdę niskim poziomie.

Ocenia się, że ten stosunek to ok. 48%, podczas gdy w krajach zachodnich ok. 55/56%. Oznacza to, jak podkreśla minister, że „to, co nasza gospodarka wypracowuje, w mniejszym stopniu trafia do ludzi aniżeli na Zachodzie i na to powinniśmy zwrócić uwagę”. Odpowiadając na pytanie, czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby proponowane przez PO dopłacanie przez rząd do najniższych wynagrodzeń, stwierdza, że Platforma jest zupełnie niewiarygodna. Proponowała program 3 razy 15, który PiS uznawał wówczas za nierealny i który faktycznie nie został zrealizowany.

Nie mieści się w głowie, że tak wielka organizacja ma tak mały budżet.

Polityk mówi także o przebiegu negocjacji nad wielkością budżetu unijnego. Jak mówi, „Komisja Europejska zaproponowała budżet w wysokości 1,114% PKB”. Polscy negocjatorzy chcieliby, żeby było to 1,2%, natomiast sprawująca prezydencję Finlandia przekonuje, że powinno to być 1,03-1,06%. Stwierdza, że „na takie propozycje z naszej strony nie będzie zgody”. Dodaje, że politykom spoza UE „nie mieści się w głowie, że tak wielka organizacja ma tak mały budżet”. Większe pieniądze z Unii nie oznaczają jednak, jak zauważa, większego rozwoju, co pokazuje przykład Grecji i Portugalii, które licząc od 2006 r., otrzymały więcej pieniędzy w przeliczeniu na mieszkańca od Polski, a tymczasem są przez Polskę stopniowo gospodarczo przeganiane.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

A.M.K./A.P.

Bogatko: Niemiecka gospodarka zdrętwiała przez brak inwestycji w innowacje

O tym, czy niemieccy turyści faktycznie nie chcą już jeździć do Polski i o stagnacji gospodarki RFN mówi Jan Bogatko.

Jan Bogatko o artykule „Die Welt”, który dotyczy niechęci Niemców do wizytowania Polski. Według niemieckiego dziennika Niemcy omijają nasz kraj, ponieważ „narodowo-konserwatywny” rząd PiS posługuje się retoryką antyuchodźczą i homofobiczną, a na dodatek podnosi kwestie reparacji za II wś od Niemiec dla Polski.

Pojechałem na granicę polsko-niemiecką, żeby zobaczyć, skąd się biorą te korki na drodze ze Zgorzelca. W Karpaczu na ulicy słyszy się niemiecki, w restauracjach. Bardzo dziwna historia o tym, jak to strasznie Polska jest omijana.

Jan Bogatko jednak na sprawę spogląda inaczej. Jak podaje Niemiecko-Polska Izba Handlowa, coraz więcej niemieckich turystów wybiera Polskę jako miejsce spędzenia swego urlopu.

W Niemczech sytuacja gospodarcza nabawia wielu ekonomistów obawami.

Ponadto nasz korespondent mówi także o coraz słabszej niemieckiej gospodarce. Eksperci stwierdzili, że Brexit, wojna handlowa i polityka Donalda Trumpa wpływa na kondycję ekonomiczną Niemiec. Wszakże 3/4 problemów jest winą samych naszych sąsiadów. Polityka prowadzona przez niemiecki rząd sprawiła, iż gospodarka się schładza i niebawem być może będziemy świadkami recesji. Jak mówi Bogatko, „w Niemczech od dawna nie inwestowało się w innowacje, Niemcy były zdrętwiałe w obliczu tego wszystkiego”. Przywołuje artykuł Lisy Nienhaus w „Die Zeit”, w którym autorka wskazuje na gospodarcze „zdrętwienie” Niemiec i zestawia wzrost niemieckiego PKB z danymi innych europejskich krajów. Wśród przytoczonych przykładów na pierwszym miejscu jest Grecja z 2,4% wzrostu.

Jak komentuje korespondent, Niemcy są obecnie niczym „bogaty dom starców”. Jednak, jak dodaje, istnieje szansa na to, że się to zmieni, gdyż od kilku lat w RFN rodzi się więcej dzieci niż wcześniej. Bogatko, stwierdza, że być może jest to wynikiem „niemieckiego 500+”, czyli dodatku na dziecko w wysokości 200 euro, co stanowi „bardzo duży zastrzyk finansowy nie tylko dla rodzin z przedmieść i rodzin islamskich”.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

K.T./A.P.

Niemieckie społeczeństwo w szponach ideologii multi-kulti zderza się z twardą rzeczywistością

Niemcy, niekwestionowana największa potęga Starego Kontynentu, usiłuje narzucić ton całej Unii Europejskiej. Siła tego państwa sprawia, że i jego „niedomagania” także są eksportowane na cały obszar UE

Powojenne dekady w Niemczech to stopniowe dźwiganie się ze zniszczeń wojennych, powolny wzrost gospodarczy, a wraz z nim rosnące wpływy polityczne. Rozpędzającej się niemieckiej gospodarce brakowało jednak jednego solidnego fundamentu – odpowiedniej liczby rąk do pracy. Wojenna depopulacja narodu niemieckiego miała swoje dalekosiężne skutki. W sukurs tej palącej potrzebie przyszli Turcy, którzy także ze względu na uwarunkowania historyczne sojuszy niemiecko-tureckich mieli sprzyjający „krajobraz polityczny”, aby masowo wyjeżdżać do bogacących się Niemiec. Szczególnie lata 60. ubiegłego wieku, to prawdziwy boom inwestycyjny powstających nowoczesnych autostrad i wielu innych znaczących przedsięwzięć infrastrukturalnych.

Rozrastająca się stopniowo mniejszość turecka w Niemczech, ale także przedstawicieli innych narodowości odmiennych kulturowo od tradycji europejskiej, zaczęła stawać się coraz bardziej widoczna w dość jednolitym „krajobrazie narodowościowym” Niemiec.

Społeczeństwo multi-kulti

Państwo niemieckie, które po II wojnie światowej było określane przez wielu mianem „państwa poza historią” potrzebowało radykalnej zmiany wizerunku po bestialstwach reżimu hitlerowskiego. Ideologiczne otwarcie się na przedstawicieli innych narodowości i wyznań znakomicie wpisywało się w tę ogromną potrzebę zaprezentowania światu odmiennego oblicza Niemców. W ten to oto sposób zaczęły krystalizować się podstawy społeczeństwa wielokulturowego tzw. multi-kulti. Z jednej strony było to dobrze odbierane w całym cywilizowanym świecie i stanowiło świadectwo radykalnego odejścia powojennych Niemiec od polityki rasistowskiej, deprecjonującej i niszczącej przedstawicieli innych narodowości i wyznań, z drugiej zaś ideologia multi-kulti była także stworzona na potrzeby polityki wewnętrznej Niemiec. Stanowiła doskonałe wytłumaczenie coraz liczniejszej obecności obywateli niemieckich obcego pochodzenia.

Rewolucja kulturalna

Mechanizm ten może i przetrwałby próbę czasu, ale na zmieniającą się strukturę społeczną Niemiec nałożył się kolejny problem. Rok 1968 zaznaczył się silnym wstrząsem kulturowym, którego udziałem było także społeczeństwo niemieckie. Niczym nie ograniczona wolność, którą piewcy rewolucji kulturalnej mieli na swoich sztandarach, stała się nośnym hasłem oddziałującym szczególnie na młode pokolenie, które nie pamiętało już czasów wojny. W praktyce obróciło się to jednak przeciwko jego wyznawcom. Zamiast swobody i nieprzebranego szczęścia, masa młodych ludzi uwikłała się w sieć nieuporządkowanych pragnień i pożądań, a porzucenie odpowiedzialności za skutki swojego postępowania zaczęło przekładać się na narastający od końca lat 60. kryzys rodziny i podstawowych wartości, które ukształtowały kontynent europejski. W konsekwencji przyniosło to lawinowo wzrastającą liczbę tzw. związków partnerskich degradujących instytucję małżeństwa i wartość rodziny. Kolejnym następstwem takiego stanu rzeczy była spadająca dzietność, z którą szczególnie boryka się państwo niemieckie. Kryzys małżeństwa i demograficzna zapaść zbiera w Niemczech tak duże „żniwo”, ponieważ rewolucja kulturalna znalazła tam wyjątkowo sprzyjające podłoże.

Być może te procesy były spotęgowane wzrastającą potęgą ekonomiczną Niemiec, która zapewniała coraz wyższy standard życia; poczucie sytości zaś zmniejszało wewnętrzną dyscyplinę i zdrowy osąd rzeczywistości. Koniec końców, eksperci szacują obecnie, że rozpędzonej gospodarce niemieckiej brakuje ponad 1 mln. rąk do pracy, mimo kilkumilionowej rzeszy mniejszości muzułmańskiej, głównie narodowości tureckiej.

Problem imigracji

Rząd Angeli Merkel zdecydował się przed kilku laty na podobny manewr jak to miało miejsce w przeszłości. Serdecznie witamy przedstawicieli obcych narodowości i wyznań. „Zapraszamy wszystkich” – brzmiał niezwykle nośny komunikat, który dzięki współczesnym możliwościom technologicznym dotarł do wszystkich krańców ziemi. Kanclerz Merkel uznała tę strategię za niezwykle skuteczną; Niemcy przypomną światu jak bardzo odeszli od ideologii rasistowskiej, a niemiecka gospodarka dostanie silny zastrzyk w postaci nowej siły roboczej.

Angela Merkel nie wzięła jednak pod uwagę kilku istotnych czynników. Współczesny świat, dzięki Internetowi, przekazuje informacje w sposób błyskawiczny. Narody świata też posługują się nośnikami informacji, które pozwalają im na bieżąco śledzić sytuację na świecie. Niemcy – światowy symbol potęgi gospodarczej – są niezwykle silnym magnesem przyciągającym rzesze ludzkie, które chciały poprawić swój ziemski byt.

Przerażona skalą migracji Europa, zawęziła zaproszenie kanclerz Merkel „Herzlich wilkommen” do uchodźców wojennych, głównie z terytorium Syrii. Trudno było jednak „wyłowić” z tej ludzkiej masy owych uchodźców szukających schronienia przed kataklizmem wojny.

Elity niemieckie i pozostające pod ich nieprzemożnym wpływem elity europejskie zdecydowały się, wychodząc naprzeciw skali problemu, „eksportować” nadliczbowych przybyszów na inne obszary UE, szczególnie do państw Europy Środkowo-Wschodnej. Ta jednak konsekwentnie wzbraniała się przed przymusowym „importem” zdając sobie sprawę z konsekwencji takich decyzji. Czas pokazał, że było to stanowisko słuszne, a nasz region, grając zespołowo, stworzył taką presję na europejskiej arenie międzynarodowej, że w dłuższej perspektywie czasowej ugięły się także potężne Niemcy.

Kanclerz Merkel nie przewidziała także nowego zjawiska naszych czasów, mianowicie współcześni migranci, którzy masowo szturmowali granice, aby dostać się do „niemieckiego raju”, nie przybyli z zamiarem ciężkiej pracy, jak to czynili ich przodkowie, ale ze swoich smartphonów zdobyli informacje ile wynoszą niemieckie zasiłki społeczne i okazało się to wyjątkowo skuteczną „przynętą”. Skutkiem tego jest plaga bezrobotnych przybyszów, którzy zamierzają żyć na koszt niemieckiego podatnika i ani myślą o podjęciu pracy. Brak zajęcia i poczucie wyobcowania w obcym kulturowo świecie stają się źródłem społecznych niepokojów i zagrożeń m.in. zamachów terrorystycznych.

Odzwierciedleniem nastrojów, jakie panują w społeczeństwie niemieckim, jest wzrastająca popularność antyimigranckiego ugrupowania AfD, które stało się znaczącą siłą polityczną w państwie, a niechęć wobec polityki Angeli Merkel doprowadziła do jej rezygnacji z ubiegania się o przywództwo CDU w najbliższych wyborach.

Dzisiaj Niemcy szykują odwrót od całej strategii przyjmowania migrantów. Proponują nawet przybyszom pokrycie kosztów podróży do krajów pochodzenia i dwuletnie utrzymanie. Państwo niemieckie stać na takie posunięcia, ale świadczy to o wielkiej determinacji i przeświadczeniu, że Niemcy za daleko zabrnęły w swoich „eksperymentach inżynierii społecznej”. Decydenci polityczni stoją dzisiaj przed wielkim wyzwaniem, jakie niesie przyszłość.

Anna Tokarska