Ks. Boguszewski: Liban cofnął się w rozwoju o 30 lat. Dostarczamy żywność, ale potrzebna jest także nadzieja

Ks. dr Mariusz Boguszewski opowiada o pomocy polskiego Kościoła dla poszkodowanych Libańczyków, najbliższym transporcie środków antywirusowych, planowanej zbiórce ubrań, a także potrzebie pokoju.


Ks. dr Mariusz Boguszewski z międzynarodowej organizacji katolickiej Pomoc Kościołowi w Potrzebie, opowiada o sytuacji w Libanie i zwraca uwagę, że w wyniku wybuchu w Bejrucie zginęło ok. 150 osób, co przy tej sile wybuchu jest zaskakujące.

Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie, natychmiast po eksplozji przystąpiło do przygotowania pomocy żywnościowej dla poszkodowanych, a w najbliższych dniach do Libanu trafią także środki antywirusowe.

Wylot odbędzie się 27 sierpnia. Będzie to transport ze środkami antywirusowymi. Będą to środki do dezynfekcji […] Od razu po wybuchu zaczęliśmy przygotowywać również transport żywnościowy. Szczególnie mleko w proszku, które przygotowaliśmy z grupą Fundacji PKP.

Rozmówca Marty Niźnik podkreśla, że wielu Libańczykom grozi śmierć głodowa, a w przeciągu najbliższych miesięcy potrzebne będą także ubrania w związku ze zbliżającą się zimą.

Kiedy skończymy te transporty, trzeba będzie dowozić ubrania […] Ta pomoc najbardziej potrzebna, absolutnie nie skończy się przed zimą. Prognozy są takie, że Liban cofnął się w rozwoju o 30 lat.

Ks. Boguszewski zwraca uwagę na przykładną postawę młodych Libańczyków, którzy przyjeżdżają do stolicy, by pomagać w odbudowie i sprzątaniu po katastrofie. Silnie zaangażowany w pomoc poszkodowanym jest także tamtejszy Kościół, a szczególnie Maronici, którzy wykazują się niezwykłą przedsiębiorczością.

Oni (Maronici-przyp. red.) są bardzo otwarci, bardzo żywi i przedsiębiorczy […] Pamiętajmy, że Bliski Wschód to wielki dynamizm. Tam nie ma takiej stateczności. Tam bez przerwy ktoś się porusza i coś organizuje, a więc dynamika Kościoła na pewno jest większa od naszej i myślę, że możemy uczyć się od nich zaangażowania.

Gość Kuriera w samo południe przypomina, że tamtejsza ludność potrzebuje zarówno pomocy materialnej, jak i nadziei, która pozwoli im odczuć, że świat o nich nie zapomniał.

Pamiętam taką historię z jednym z biskupów na Bliskim Wschodzie, który mówił mi „dziękujemy za wasze modlitwy i pieniądze, ale przede wszystkim dziękujemy za waszą obecność”.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.K.

Gajowy: Wybuch sprawił, że świat zainteresował się Libanem

Kazimierz Gajowy komentuje wizytę wysokiego przedstawiciela rządu USA w Bejrucie. Amerykanie dążą do zwiększenia aktywności sił ONZ w Libanie.

Wybuch sprawił, że świat choć na chwilę zainteresował się Libanem. Żadna rewolucja nie pomoże sobie sama, zwłaszcza z położeniem tego państwa. „Wiemy, że Ameryka zdecydowała się na poważne kroki kierowane w stronę Libanu. Miałaby ona zyskać możliwość, a wręcz obowiązek kontrolowania granicy z Syrią” – mówi.

Kazimierz Gajowy omawia dzisiejszą prasę podkreślając, że dzisiejsza libańska prasa poranna ukazuje możliwy konflikt między Francją a Stanami Zjednoczonymi.

Gospodarz „Studia Bejrut” mówi o działaniach fundacji Fenicja na rzecz poszkodowanych przez wybuch w Bejrucie. Wytypowano już 4 rodziny potrzebujące wsparcia. Kazimierz Gajowy stwierdza, że Polacy wykazują się dużą hojnością na rzecz Libanu.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.N.

Stefanik: W przeciwieństwie do francuskiej, finansowa pomoc Chin dla Libanu, może nie być obarczona żadnymi warunkami

Zbigniew Stefanik mówi o ataku islamistów na francuską organizację humanitarną w Nigerze, francuskiej oraz chińskiej ofercie pomocy finansowej dla Libanu i groźbie powrotu ISIS do tego kraju.


Korespondent polskich mediów z Francji, Zbigniew Stefanik opowiada o ataku grupy motocyklistów na francuską organizację humanitarną pracującą w południowo-zachodnim Nigerze, w której zginęło 8 osób. Potencjalnymi sprawcami ataku byli członkowie jednej z trzech grup: islamistów z GSMI, Al-Kaidy lub Boko Haram.

Atak na organizację humanitarną, która w oczach islamistów symbolizuje okupację państw zachodnich, jest z pewnością odwetem za operację „barkhane” i sygnałem przesłanym w świat, że w państwach Sahelu nie ma miejsc bezpiecznych dla przedstawicielstw państw Zachodu.

Gość Kuriera w samo południe zwraca także uwagę na sytuację w Libanie i wskazuje, że francuska pomoc dla tego państwa dotrze do tego kraju niezależnie od wczorajsze decyzji o dymisji rządu. Głównym problem pozostaje jednak sposób dostarczenia wsparcia finansowego, aby trafiło ono do naprawdę potrzebujących.

To Emanuel Macron był organizatorem konferencji darczyńców […] Był pierwszym przywódcą, który odwiedził Liban po katastrofie w Bejrucie i to on również stawia warunki […] O Liban zabiegają jednak różne mocarstwa, w tym Chiny, a ich wsparcie być może nie będzie uwarunkowane żadnymi warunkami.

Redaktor Stefanik podkreśla, że na Liban należy patrzeć przez pryzmat wielu płaszczyzn, jak choćby podatności na działania islamistów.

Hezbollah wrogo patrzy na poszerzenie wpływów przez Państwo Islamskie, które zostało wyparte i z pewnością chciałoby skorzystać z tej trudnej sytuacji, aby stworzyć przyczółki w Libanie i niejako powrócić na Bliski Wschód.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.K.

Kazimierz Gajowy: Fundacja Fenicja przekazuje środki najbardziej potrzebującym rodzinom

Kazimierz Gajowy relacjonuje, że społeczeństwo libańskie traktuje dymisję rządu jako pierwszy krok niezbędnych zmian. Wspomina również, że Liban w przeszłości był odbudowywany 17 razy.

Dymisja libańskiego rządu to swego rodzaju zwycięstwo, ale jednocześnie młodzież dała do zrozumienia, że jest to dopiero pierwszy krok wykonany we właściwą stronę.

Emmanuel Macron dał do zrozumienia społeczeństwu libańskiemu, że wróci tam 1 września. Ludzie mówią, że prezydent Francji chciałby powrotu Saada Haririego. „W tym „złym koszyku różnych wyborów”, wybór Haririego byłby najlepszy” – zaznacza rozmówca.

Kazimierz Gajowy mówi również o tym, że fundacja Fenicja we współpracy z miejsowym biskupem poszukuje odbiorców pomocy finansowej. W związku z tym Fundacja Fenicja przekazała wszystkie środki do rodzin, którym nikt nigdy nie pomagał. Pierwszą osobą, która otrzymała środki jest wdowa, która mieszka bardzo blisko portu. Druga rodzina straciła dom oraz ma w banku dług. Wyselekcjonowaliśmy również dwie parafie rzymskokatolickie, którym przeznaczymy pieniądze.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.N.

Gajowy: Rząd w Libanie podał się do dymisji. Ludzie przestali się bać i wolą zginać, niż żyć jak teraz

Kazimierz Gajowy komentuje na gorąco wydarzenia w Libanie i dymisję tamtejszego rządu. Wskazuje na brak autorytetów i rozgniewane społeczeństwo, które nie ma nic do stracenia po niedawnej katastrofie.

Premier Libanu, Hassan Diab wraz z wszystkimi ministrami podali się do dymisji. Przyczyną był niedawny wybuch w porcie w Bejrucie, w którym zginęło ponad 200 osób, a ponad 6 tys. zostało rannych.

Gorące protesty, które wybuchły w odpowiedzi na zaniechania władzy oskarżanej o doprowadzenie do tej tragedii nadal trwają, a społeczeństwo domaga się głębokich zmian i wymiany całego skorumpowanego parlamentu. Na ulicach Bejrutu protestujący wywiesili szubienice i nie chcą słyszeć o kompromisie.

Na gorąco z Libanu sytuację komentuje Kazimierz Gajowy:

Stefanik: Liban pogrążony jest w chaosie, co grozi wybuchem wojny domowej

Zbigniew Stefanik opowiada o wizycie francuskiego prezydenta w Libanie oraz napadzie na bank we francuskim Hawrze.


Emmanuel Macron przybył do Bejrutu, aby spotkać się tam nie tylko z przedstawicielami władz państwa, ale również z Libańczykami. Macron obiecał logistyczne wsparcie Francji. Prezydent obiecał również wsparcie gospodarcze, które uzależnił od zmian politycznych, jakie jego zdaniem powinny nastąpić w tym państwie.Wsparcie powinno obejmować przebudowę państwa libańskiego.

Wiemy, iż Liban podatny jest na różnego rodzaju działania grup radykalno-islamistycznych. Do wzmocnienia pozycji radykalnych ugrupowań islamistycznych może z pewnością przyczynić się brak zaufania do libańskich władz, a także doświadczenia związane z głębokim kryzysem – zaznacza rozmówca.

Od października w Libanie trwają protesty społeczne, a francuskie władze obawiają się, że pomoc gospodarcza może trafić w ręce skorumpowanych polityków, a nie potrzebujących obywateli – mówi gość „Popołudnia WNET”.

Jak podkreśla: Przekazywanie kwot finansowych wiąże się z bardzo dużym ryzykiem, gdyż nie wiadomo, czy pieniądze trafią do właściwych rąk.

Dziennikarz ocenia, że kraj pogrążony jest w chaosie, co grozi wybuchem wojny domowej, a migracja wykształconej klasy średniej utrudni odbudowę Libanu.

Rozmówca Jaśminy Nowak wspomina też o napadzie na bank we francuskim Hawrze, w którego czasie napastnik zażądał uwolnienia palestyńskich dzieci niesłusznie przetrzymywanych w więzieniach i pozwolenia osobom poniżej 40. roku życia na dostęp do meczetu Al Aksa w Jerozolimie. 34-letni mężczyzna miał już w swojej kartotece napad na bank, a także stwierdzono u niego problemy psychiczne.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.N.

Kazimierz Gajowy: Eksplozja całkowicie zmieniła stolicę Libanu

Kazimierz Gajowy mówi o swoim powrocie do Bejrutu.

Przed wyjazdem gospodarza „Studia Bejrut” do Polski stolica Libanu tętniła życiem. Eksplozja całkowicie to zmieniła.

Jak mówi Kazimierz Gajowy: Kiedy wróciłem do Bejrutu, widziałem dziwny świat. Tam, gdzie kiedyś był port, nie ma nic.

Rozmówca dodaje, że kiedy wyszedł z lotniska zobaczył, że w Bejrucie pada deszcz, który ma być również skutkiem wybuchu. Wybuch bowiem mógł zachwiać atmosferą.

Jest pewna nadzieja. Dwóch ministrów podjęło dymisję. Ma również odbyć się próba doprowadzenia do przedterminowych wyborów – zaznacza Gajowy.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.N.

Gajowy: W Libanie ludzie przestali nazywać prezydenta prezydentem. Nowy ruch musi wziąć sprawy w swoje ręce

Kazimierz Gajowy i Maja Outayek o sprzątaniu Bejrutu, pomocy dla jego mieszkańców, wizycie Emmanuela Macrona w Libanie i tym, co muszą zrobić protestujący.

Kazimierz Gajowy pyta się Maja Outayek, o sytuację w Bejrucie. Rozpoczęło się sprzątanie w mieście. Podkreśla, że Bejrut nigdy czegoś takiego dotąd nie doświadczył. Odnosi się do wizyty prezydenta Francji w Libanie.

Były premier Sad al-Hariri prosił prezydenta Francji by nie przekazywał żadnej pomocy instytucjom rządowym.

Emmanuel Macron odpowiedział, że nie przekaże im nic. Kazimierz Gajowy stwierdza, że tragedia Bejrutu to „okazja do rozbudzenia sumienia”, podkreślając, że czas by kraje takie jak Liban przestały być areną wojen. Zauważa, że zaszła zmiana w podejściu protestujących przeciwko rządzącym:

Ludzie przestali nazywać prezydenta prezydentem, […] mówią pan Aoun.

Prowadzący Studio Bejrut podkreśla, że Libanowi potrzebny jest „nowy ruch, który musi wciąć sprawy w swoje ręce”. Nie wystarczy bowiem odsunąć tych, którzy są u władzy, ale trzeba mieć też kogoś na ich miejsce. Rozmówca Krzysztofa Skowrońskiego zachęca do wpłat na konto Fundacji Fenicja, niosącej pomoc Libańczykom. Wskazuje na osobę św. Szarbela, która łączy ludzi ponad podziałami religijnymi.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

A.P.

Dr Bryc: Hezbollah jest państwem w państwie w Libanie. Izrael i USA są obwiniane za każdą tragedię na Bliskim Wschodzie

Dr Agnieszka Bryc mówi o wsparciu władz Izraela dla Libańczyków, niepokojach Tel-Awiwu spowodowanych rosnącą siłą Hezbollahu i trudnych stosunkach arabsko-żydowskich.


Ekspert ds. polityki bliskowschodniej, Dr Agnieszka Bryc mówi o reakcjach Izraelczyków na tragiczny wybuch, który miał miejsce w Libanie i wylicza, że prezydent Izraela złożył list kondolencyjny władzom w Libanie, premier Netanjahu zaoferował pomoc humanitarną i medyczną, a mer Tel-Awiwu oświetlił tamtejszy ratusz w kolorach flagi Libanu. Pomoc dla Libanu od władz Izraela będzie wysłana pośrednio przez zewnętrzne podmioty jak ONZ.

Wiemy, że Libańczycy przyjęli pomoc Izraelską, więc to potwierdza fakt, że zniszczenia są ogromne i nie ma znaczenia, że przyjmuje się pomoc od dotychczasowego wroga państwa. Izraelczycy poszli na układ taki, że pomoc nie ma charakteru bezpośredniego, bo to psułoby nastroje społeczne w Libanie.

Rozmówczyni Jaśminy Nowak wspomina, że Izrael jest uznawany jedynie przez Jordanie i Egipt, co odwzorowuje trudne stosunki pomiędzy państwami arabskimi, a narodem żydowskim. Od 2006 roku po wojnie z Hezbollahem, Izrael bacznie przygląda się bazom tej organizacji w południowym Libanie, a od 2012 roku, kiedy wybuchła wojna w Syrii, strach został dodatkowo spotęgowany, przez radykalne wzmocnienie militarne Hezbollahu.

Izraelczycy naprawdę bardzo obawiają się tego, że Hezbollah zdobył w Syrii niewiarygodne zdolności armijne i przekształcił się z organizacji terrorystyczno-partyzanckiej w klasyczną armię (…) Hezbollah jest państwem w państwem w Libanie.

Dr Agnieszka Bryc podkreśla, że na Bliskim Wschodzie łatwo jest zaszczepić spiskowe teorie, jak te, że za wszelkimi tragediami w państwach arabskich np. takich jak eksplozja w Bejrucie, zawsze stoją Amerykanie.

Hezbollah próbuje tworzyć wizerunek taki, że za wszystkim stoją Amerykanie albo Izraelczycy (…) Tak jest też tym razem. Izraelczycy mają problem z tym, że z jednej strony pomagają w sytuacji kryzysowej, a z drugiej strony są obwiniani, że to oni stoją za tymi tragediami państw arabskich.

Posłuchaj całej rozmowy już teraz!

M.K.

Jastrzębski: Eksplozja pochłonęła główny silos zbożowy, Libanowi pozostało pszenicy na niecały miesiąc

Wybuch strzaskał szyby w promieniu 23 kilometrów i był odczuwalny nawet na Cyprze.

Al-Jazeera

  1. Eksplozja w bejruckim porcie raniła ponad 4,000 osób

Komentując w środę wybuch w bejruckim magazynie, który we wtorek wieczorem zabił przynajmniej 100 i ranił ponad 4,000 osób, Libański Prezydent Michel ‘Aoun powiedział, że „zatrważający szok nie powstrzyma nas przed zapewnieniem ofiar i rannych, a także społeczeństwa libańskiego, że jesteśmy zdeterminowani zbadać warunki, w jakich doszło do tragedii tak szybko, jak to tylko możliwe, tak jak jesteśmy zdeterminowani, aby rozliczyć odpowiedzialne za to niedopatrzenie osoby poprzez nałożenie najwyższych możliwych kar”.

W celu opanowania posteksplozyjnego krajobrazu Ministerstwo Obrony ogłosiło dwutygodniowy stan wyjątkowy, zrzekając się obowiązków związanych z utrzymaniem bezpieczeństwa na rzecz wojska.


Komentarz:  w historii tej jest i polski wątek. Ratownicy Państwowej Straży Pożarnej oraz Polskiego Centrum Pomocy Międzynarodowej trafili już do Bejrutu. Ponadto, Premier Mateusz Morawiecki ogłosił, że rząd wyśle także zasoby medyczne, aby pomóc poszkodowanym Libańczykom.


Na chwilę obecną przyczyny wybuchu dopatruje się w niestabilności lub przypadkowym podpaleniu materiałów wybuchowych przed laty sprowadzonych do i zgromadzonych w magazynie w bejruckim porcie.


Komentarz: coraz głośniej mówi się, że lawina katastrofalnych wydarzeń znajduje swój początek w zajęciu się fajerwerków składowanych w tym samym magazynie portowym. Pożar rozprzestrzenił się na materiały wybuchowe, które dziś identyfikuje się jako azotan amonu (NH4NO3). Jest to nieorganiczny związek chemiczny z grupy saletr, sól kwasu azotowego i amoniaku, stanowiący z jednej strony, w połączeniu z lodem, bardzo dobrą substancję chłodzącą, z drugiej strony, niezwykle niszczycielski materiał wybuchowy. Siedemset kilogramów azotanu amonu użyto, np. w nieudanym zamachu na WTC w 1993.

Eksplozja w Bejrucie nie jest też jedyną katastrofą spowodowaną przez wybuch tej substancji. Do eksplozji azotanu amonu doszło także 21 września 1921 w Oppau, w Niemczech, gdzie wybuchło ok. 450 ton mieszaniny saletry amonowej i siarczanu amonu w fabryce nawozów azotowych zabijając 561 osób.

Szesnastego kwietnia 1947 roku w Texas City doszło do eksplozji ok. 2300 ton azotanu amonu, w wyniku czego odnotowano ok. 570 ofiar śmiertelnych.

Jednak już dziś możemy powiedzieć, że eksplozja w Bejrucie była większa pod względem masy zdetonowanej substancji od pozostałych, albowiem w bejruckim porcie doszło do eksplozji aż 2750 ton azotanu amonu.

Myśl, że można było zezwolić na przechowywanie fajerwerków w tym samym miejscu co niezwykle wybuchowy materiał, zdaje się niedorzeczna dla Europejczyka. A jednak taki jest właśnie Bliski Wschód. Żeby lepiej przedstawić stan umysłu, który przyczynił się do tejże przerażającej katastrofy, pozwolę sobie zacytować Głównego Zarządcę Portu w Bejrucie Hassana Koraytema, który powiedział, że „materiały były przetrzymywane w magazynie numer 12 zgodnie z nakazem sądowym. Wiedzieliśmy, że są niebezpieczne, ale nie że aż tak”.

Wybuch, który miał nie mieć miejsca, zniszczył siedzibę głównego producenta elektryczności w Libanie Electricity of Lebanon. W wyniku eksplozji w porcie zniszczony został również główny silos zbożowy w kraju. To bardzo bolesna strata, zwłaszcza, że w jej konsekwencji ilość pszenicy pozostała Libanowi wystarczy nie więcej niż miesiąc, jak poinformował libański Minister Gospodarki Raoul Nehme.

A brak pszenicy może wywołać dalsze zamieszki w niebotycznie zadłużonym Libanie, gdzie już mówi się o czyhającym głodzie i niewystarczającym dostępie do żywności.


Al-Arabiya i Al-Ahram

  1. Egipt podpisze z Grecją umowę wyłącznej strefie ekonomicznej

Egipt i Grecja są gotowe wyznaczyć granice morskie, poinformowała najstarsza egipska gazeta Al-Ahram, dodając, że grecki Minister Spraw Zagranicznych Nikos Dendias przebywa w czwartek (to jest dziś) w Kairze, aby wznowić rozmowy na ten temat. Na spotkaniu ma być obecny jego egipski odpowiednik Samih Shoukry. Prawdopodobnym jest też podpisanie umowy o wyłącznej strefie ekonomicznej pomiędzy Egiptem a Grecją.

Jak stwierdził wcześniej Minister Nikos Dendias, umowa o wyłącznej strefie ekonomicznej jaką zawarł w imieniu Grecji z Włochami, „z pewnością rozsierdziła Prezydenta Turcji Recepa Tayyipa Erdogana”. Minister dodał, że Turcja forsuje jedynie „swoją jednowymiarową wizję”.

 

Sputnik News Arabic

  1. Kobieta po raz pierwszy w historii Iraku zasiada na rządowym krześle

Podczas spotkania z Radą Ministrów, iracki Premier Mustafa Al-Kadhmii ustąpił miejsca w swoim fotelu dziewczynce z przedstawicielstwa jazydzkiego, która urodziła się w niewoli Państwa Islamskiego. Tym samym młodziutka Jazdyka imieniem Ghariba, co po arabsku znaczy „Obca” lub „Inna”, stała się pierwszą w historii kobietą, która zasiadła na fotelu rządowym podczas oficjalnego posiedzenia irackiego organu państwowego. Wraz ze swoją matką i innymi Jazydkami, które przetrwały pod jarzmem ISIS, Ghariba przybyła w poniedziałek do Bagdadu, aby reprezentować swój lud podczas obchodów szóstej rocznicy ludobójstwa Jazydów przeprowadzonego przez Państwo Islamskie.

Ghariba urodziła się około dwa miesiące od uprowadzenia jej matki, ojca i rodzeństwa przez bojowników ISIS z jazydzkiego miasta Sandżar położonego na zachód od Mosulu. Do porwania doszło trzeciego sierpnia 2014 roku. Ciężarna matka została kupiona przez bojownika ISIS i przetransportowana do miast Tel Afar na zachód od dystryktu Niniwy, gdzie urodziła dziewczynkę.

Los jej ojca do dziś nie jest znany, tak samo jak los jej dwóch braci, którzy zostali sprzedani na targu niewolników otwartym przez ISIS w syryjskim mieście Raqqa i w irackim Mosulu.

W poniedziałek Ghariba i inne jazydki przedstawiły żądania swej społeczności, żądania, by odbudować kluczowe dla życia struktury, domy i ulice, które zniszczyło ISIS. Prosiły także podjęcie działań w celu uwolnienia pozostający we władzy swych panów i mężów, dawnych wojowników ISIS, dziś przebywających w syryjskim obozie dla uchodźców Al-Haul w Syrii.

Zapewniwszy jazydzkie przedstawicielstwo, że taka zbrodnia jest boleśnie wspominana przez cały Irak i że pozostanie zapamiętana, aby już nigdy się nie powtórzyła, Premier Al-Kadhmi powiedział Jazydom, że „Irak jest waszym krajem, rząd zaś jest gotów strzec wszystkich komponentów etnicznych irackiego ludu i chronić ich tożsamość. Różnorodność w Iraku stanowi o sile jego elementów składowych, nie o ich słabości.”


Komentarz: Ludobójstwo przeprowadzone na Jazydach przez Państwo Islamskie zaczęło się 3 sierpnia 2014. Według ONZ, do października 2014 roku ISIS zabiło do 5,000. Uprowadzeń było znacznie więcej. PLOS Medicine podało, że nawet 10,800 przedstawicieli etnosu jazydzkiego, głównie płci żeńskiej, mogło zostać uprowadzonych. Kobiety jezydzkie były brane przez bojowników ISIS w niewolę lub sprzedawane na targach niewolników. W niewoli kobiety były wykorzystywane seksualnie, często jako nagroda dla bojowników za osiągnięcia na polu walki.

Według Haleh Esfandiari z the Woodrow Wilson International Center for Scholars „starsze kobiety były natychmiast grupowane i wysyłane na sprzedaż na targu niewolników… młodsze gwałcono lub wydawano za bojowników… na podstawie tymczasowego aktu małżeństwa. Po stosunku z konkretną kobietą bojownik rozwodził się i oddawał ją swojemu towarzyszowi”.