Czy Autonomia Palestyńska zostanie rozwiązana? Kogo jeszcze obchodzi los Palestyńczyków? Co na Bliskim Wschodzie robią Chiny? Odpowiada Paweł Rakowski.
Autonomia Palestyńska została powołana do życia między innymi dlatego, że zwalcza palestyński islamski ekstremizm.
Paweł Rakowski komentuje oświadczenie prezydenta Palestyny Mahmouda Abbasa ogłaszające zerwanie przez Autonomię wszelkich zawartych z USA i Izraelem umów. Jest to, jak wskazują także izraelskie media, raczej gest polityczny. Zachowanie honoru jest bowiem bardzo ważne w świecie arabskim. Korespondent zaznacza, iż Autonomia Palestyńska jest sojusznikiem Izraela w walce z Hamasem, więc Tel-Awiw jej potrzebuje. Nie sądzi też, by „wieloletni działacze Autonomii Palestyńskiej mieliby doprowadzić do samorozwiązania się struktury, która de facto ich utrzymuje”.
Nie ma już takiej powszechnej zgodności w świecie arabskim, żeby wspierać Palestyńczyków.
Ekspert ds. Bliskiego Wschodu zauważa, że poza Katarem, który finansuje Hamas, wśród Arabów panuje marazm, jeśli chodzi o kwestię palestyńską. Nie widać zapowiadanych inwestycji w tym kraju. Trwa wyczekiwanie na rozwój wypadków, czyli prawdopodobną aneksję części Terytoriów Okupowanych przez Państwo Izreal. Rakowski zauważa, że
Izrael się nie liczy z Palestyńczykami, ale Autonomia Palestyńska spełnia dla Izraela bardzo ważną funkcję, jaką jest kontrola, jak i też administrowanie ludnością palestyńską,czyli arabską na Zachodnim Brzegu Jordanu.
Przypomina, że po zajęciu tych terytoriów przez wojska izraelskie w 1967 r. proponowano początkowo ich podział między Izrael i Jordanię, do czego jednak nie doszło. Wprowadzono za to administrację lokalną sprawowaną przez miejscowych i opłacaną przez Amman. W 1988 r. król Jordanii Husajn oficjalnie zrzekł się praw do Zachodniego Brzegu Jordanu. Wówczas „wytworzyła się próżnia polityczna”.
Chiny już od czterech dekad są mocno zaangażowane w Bliski Wschód.
Rozmówca Jaśminy Nowak stwierdza, że media dopiero w ostatnich latach zaczęły zwracać uwagę na aktywność Państwa Środka w tym regionie. Tymczasem w ciągu ostatniej dekady relacje gospodarcze Chin i Izraela wzrosły o 400%. Chińczycy rozwijają swoją infrastrukturę w Hajfie, co oznacza dla portu dodatkową ochronę. Bowiem
Szyicki Hezbollah jest w stanie uderzyć w skład azotu w Porcie Hajfa i tym samym sposobem uszkodzić trzecie największe miasto izraelskie.
Hasan Nasrallah nie zaryzykuje jednak konfliktu z Chinami, które współpracują z Iranem. Ten ostatni cieszy się zainteresowaniem Chińczyków ze względu na swe surowce naturalne:
Chiny są mocno zainteresowany dywersyfikacji u z węglem gaz a Iran z Katarem mają największe złoża eksploatowane już od wielu lat w Zatoce Perskiej.
W celu ominięcia kontrolowanej przez Amerykanów Cieśniny Ormuz planowana jest budowa gazociągu biegnącego z Iranu przez Pakistan do Chin. Islamskiej Republice zależy na sprzedaży swych surowców, gdyż potrzebuje ona pieniędzy, ze względu na wydatki związane z koronawirusem, realizowane projekty i korupcji w Gwardii Rewolucyjnej.
Jak ewakuować 20 mln ludzi, żeby ich nie narazić na zarażenie? Krzysztof Zalewski o zmagających się cyklonem Indiach i Bangladeszu w dobie koronawirusa i ich przygotowaniu na zmiany klimatyczne.
Rządy Indii i Bangladeszu się do tego przygotowywały.
Rozmówca Jaśminy Nowak zauważa, że na subkontynencie indyjskim tajfuny to nie nowość. W obecnym cyklonie wiatr wieje z prędkością 200 km/h wwiewając morze na brzeg do 50 km wgłąb. Dzięki masowej akcji ewakuacyjnej udało się ograniczyć liczbę ofiar śmiertelnych. W Bengalu Zach. i Bangladeszu zginęło ok. 22 osób.
Pół Polski w ciągu paru dni trzeba było ewakuować. […] Ludzi trzeba schować w schronach.
Krzysztof Zalewski zauważa, że oprócz mierzenia się z żywiołem kraje te muszą uwzględniać trwającą pandemię koronawirusa. Stwarza to dodatkową trudność, jeśli chodzi o ewakuację aż 20 mln ludzi, którym trzeba zapewnić schronienie, a jednocześnie zabezpieczyć ich przed zarażeniem się.
Trzeba oddać hołd żołnierzom, którzy ludziom pomagają. […] Wszyscy koncentrują się na doraźnej pomocy ofiarom cyklonów.
Ekspert Instytutu Boyma zauważa, że rządy Indii i Bangladeszu od lat rozwijają programy „climite resilianse” – działania, które mają uchronić ich kraje przed negatywnymi dla nich skutkami zmian klimatycznych.
Po co startuje Rafał Trzaskowski? Czy opozycji grozi „orbanizacja”? Wojciech Biedroń o nowym kandydacie KO, tym, komu odbierze on głosy, kto zyska na kryzysie gospodarczym i o wyborze I Prezesa SN.
Wojciech Biedroń mówi, że po tym, jak Rafał Trzaskowski został nowym kandydatem na prezydenta, kampania wyborcza stała się znacznie ciekawsza.
Nie jest to kandydat, który może pokonać Andrzeja Dudę.
Zmiana kandydata KO może doprowadzić do jeszcze większego rozproszenia głosów na kandydatów opozycyjnych. Rafał Trzaskowski, jak ocenia publicysta tygodnika „Sieci”, nie ma szans na zwycięstwo z urzędującym prezydentem Polski, za to może odebrać część wyborców Szymonowi Hołowni i liderowi PSL-u. Rezultatem może być „orbanizacja” opozycji, czyli jej rozdrobnienie. Zdaniem publicysty, prezydentowi Dudzie może zaszkodzić „sztuczny” konflikt wokół radiowej Trójki. Ten zaś w dość nieudolny sposób próbowano załagodzić:
Ktoś próbował gasić ten pożar benzyną wysokooktanową.
Wojciech Biedroń wyraża opinie, że „obóz władzy skupia się w 100% na walce z pandemią”, przez co „kuleje przekaz co dalej”. Zjednoczona Prawica powinna, nie ignorując problemu epidemii, poświęcić też więcej uwagi kampanii wyborczej:
Wypadałoby wzmocnić przekaz. […] Mniej pompy, więcej spotkania ze zwykłym człowiekiem.
Gość „Popołudnia WNET” zwraca uwagę, że Rafał Trzaskowski wrócił do twardego przekazu, konsolidującego najbardziej lojalny elektorat Platformy. Zaznacza, iż trafienie przez gospodarza stolicy do mieszkańców wielkich miast, czyli 30% elektoratu nie wystarczy:
Polska powiatowa się zmieniła. To są ludzie aspirujący, którzy w 2015 r. poczuli, że mogą coś zmienić.
Prognozuje, że na kłopotach gospodarczych państwa może zyskać raczej Władysław Kosiniak-Kamysz niż kandydujący do najwyższego urzędu w państwie prezydent Warszawy.
Wojciech Biedroń komentuje ostrzeżenia Samuela Pereiry z TVP Info, który stwierdził, że druga kadencja prezydenta Dudy jest zagrożona. Rozmówca Łukasza Jankowskiego wyraża opinię, że taki głos otrzeźwienia może się partii rządzącej przydać.
Publicysta analizuje również zawirowania wokół wyboru kandydatów na I Prezesa Sądu Najwyższego. Przewiduje, że SN może wkrótce stać się prawdziwie niezależną instytucją:
Sąd Najwyższy stanie się na powrót sądem niezależnym, w którym mają miejsce osoby o różnych poglądach.
Waldemar Sługocki o zapowiedzi Trzaskowskiego odnośnie TVP, ocenie prezydentury Andrzeja Dudy, kampanii nowego kandydata KO, jego kompetencjach i tym, co różni go od Szymona Hołowni.
Bardzo się cieszę, że startuje prezydent Warszawy. Kampania jeszcze formalnie się nie zaczęła.
Waldemar Sługocki jest zadowolony, że Rafał Trzaskowski stał się kandydatem na prezydenta Polski z ramienia Koalicji Obywatelskiej. Komentuje jego zapowiedź likwidacji programów informacyjnych w TVP, po tym, jak zostanie Prezydentem RP. Nasz gość uważa, że były istotniejsze tematy, które włodarz Warszawy poruszył, a które nie zainteresowały tak mediów. Zwracając się do dziennikarzy mówi, że
Za państwa sprawą ta kwestia wysunęła się na plan pierwszy.
Przyznaje, że kwestia mediów publicznych leży bardziej w kompetencjach rządu niż prezydenta. Podkreśla jednocześnie, że w ten sposób
Rafał Trzaskowski pokazuje, że jest wiele pól do aktywności głowy państwa.
Poseł KO przypomina, że pięć lat temu Andrzej Duda oskarżał ubiegającego się o reelekcję prezydenta, że jest „strażnikiem żyrandola”. Okazało się zaś, że
Większego strażnika żyrandola od prezydenta Dudy nie było.
Sługocki krytykuje urzędującego prezydenta Polski za brak własnej inicjatywy. Odnośnie się także do kandydatury Szymona Hołowni. Zaznacza, że w przeciwieństwie do celebryty Rafał Trzaskowski jest doświadczonym politykiem, który był deputowanym do PE, posłem na Sejm i ministrem, a obecnie jest samorządowcem. To ostatnie doświadczenie jest szczególnie ważne, jak mówi.
To inny sztab, jednostkowe osoby mogą się powtórzyć.
Polityk informuje, że kampania Trzaskowskiego to „nowa kampania i nowy leitmotiv”. Oznacza to też innych ludzi przy niej pracujących niż byłoby to w przypadku kampanii Małgorzaty Kidawy-Błońskiej.
Czy zadłużanie się UE jest zgodne z traktatami? Kto i w jaki sposób miałby spłacać zaciągnięty dług? Odpowiada Jacek Saryusz-Wolski.
Austria, Dania, Holandia uważają, że ten plan idzie za daleko.
Jacek Saryusz-Wolski komentuje francusko-niemiecką deklarację ws. funduszu europejskiego w wysokości 500 mld euro. Stwierdza, że pokonany został „wielki opór Niemiec na emisję długu i transfery pieniężne, a nie pożyczki”. Europoseł przypomina, że
Zaciągnięty dług należy spłacić.
Zauważa, że niejasne jest jakie kryterium miałoby obowiązywać w dzieleniu się spłacaniem długu. Istnieje propozycja by każdy kraj spłacał proporcjonalnie do swojej składki. Przy takim rozwiązaniu Północ zostałaby, jak mówi nasz gość, odciążona pod względem pomocy dla Południa na rzecz Europy Środkowej. Lepszym rozwiązaniem z punktu widzenia naszego regionu jest to, by spłatę rozłożyć „proporcjonalnie do tego, co kraj dostał”.
Są zapisy w traktatach mówiące o zakazie emisji długów.
Polityk wskazuje, że były wcześniej precedensy z emitowaniem długu przez UE, ale nigdy na taką skalę. Przyznaje, że proponowane rozwiązanie to duże wzmocnienie Komisji Europejskiej, „pierwszy krok federalny”. Jednocześnie jednak oznaczałoby to „zwiększenie siły ognia budżetu, kiedy to jest potrzebne” .
Zauważa, że Polska i Węgry są karane ostracyzmem i procedurami za opór ws. imigracji.
Mike Bruszewski o działalności dżihadystów w czasie epidemii oraz zmianach demograficznych w Afryce, w której przyrasta ludność i zwiększa się odsetek muzułmanów.
Nadal dochodzi do zamachów terrorystycznych. W Kabulu zaatakowano szpital Lekarzy bez granic.
Mike Bruszewski informuje, że w ostatnim zamachu jedenaście osób zginęło, a sześć zostało rannych w atakach uzbrojonych napastników na północy i na wschodzie Afganistanu. Islamistów nie powstrzymuje więc pandemia:
W zeszłą niedzielę Boko Haram dokonała zamachu na jedną z nigeryjskich wiosek.
Afrykańska gałąź Daesh dokonuje w Nigerii czystek etnicznych i prześladuje chrześcijan. Państwo Islamskie zaś „cały czas podnosi głowę”, mimo śmierci Abu Bakra „kata chrześcijan i jazydów”. Nasz gość opowiada także o innych nakładających się na terroryzm problemach m.in. powiększająca się liczba Afrykańczyków oraz migracje:
Ludność Afryki ma się podwoić do 2050 r. […] 60% mają osiągnąć muzułmanie.
W wyniku zmian demograficznych zmieni się dotychczasowy stosunek chrześcijan i muzułmanów w Afryce. Ci ostatni zyskają przewagę liczebną nad pierwszymi.
Zastępca redaktora naczelnego portalu Energetyka24.pl mówi o przyszłości gazociągu Nord Stream 2, potencjalnych problemach gospodarczych Rosji i niemieckich planach ekspansji energetycznej.
Nord Stream 2 to projekt polityczny, pozbawiony gospodarczego sensu. Rosyjscy analitycy, którzy wyrazili taką opinię, zostali zwolnieni z pracy.
Jakub Wiech mówi o trudnościach Gazpromu w realizacji inwestycji Nord Stream 2. Projekt w zasadzie zablokowały sankcje amerykańskie oraz niezgoda niemieckiego urzędu regulacji energetyki na wyłączenie gazociągu z unijnych przepisów antymonopolowych. Dzisiaj również sąd UE odrzucił skargę rosyjskiego giganta energetycznego na nowelizację unijnej dyrektywy gazowej.
Nad niemiecko-rosyjskim gazociągiem ciąży widmo dalszych sankcji USA. Mają to być sankcje odstraszające spółki europejskie od kupowani rosyjskiego gazu.
Jak mówi wiceszef redakcji portalu Energetyka24.pl, spadek popytu na gaz w związku z pandemią powoduje, że budowa Nord Stream 2 traci ekonomiczny sens:
Być może warto pozostawić krzyżyk na Nord Stream 2 i pozostawić budowę niedokończoną. Należy zadać sobie pytanie, czy ten projekt jest Rosji jeszcze potrzebny.
Rozmówca Łukasza Jankowskiego dodaje, że:
Porażki Rosjan są oddechem dla Europy Środkowej, zwłaszcza dla Ukrainy, która mogła wynegocjować nową umowę tranzytową.
Jak mówi gość „Popołudnia WNET”, Nord Stream 2 miał służyć do wzmocnienia pozycji gospodarczej Niemiec, które planowały dystrybuować pozyskany stamtąd gaz do krajów chcących wdrażać transformację energetyczną i oprzeć się na energii odnawialnej z pomocniczą rolą gazu:
Smutna konkluzja jest taka, że USA bardziej troszczą się o energetyczne bezpieczeństwo Europy, niż Niemcy.
Za czasów tzw. komuny mogiłę otaczała opieką pamięć rodaków. Okoliczni mieszkańcy stawiali w miejscu walącego się starego krzyża nowy. Dziś miejsce to jest otoczone opieką TMZZ i osób prywatnych.
Tadeusz Loster
22 marca 1863 roku nieduży oddział pułkownika Teodora Cieszkowskiego dotarł od strony Blanowic do Zawiercia, gdzie powstańcy spalili dwa mosty kolejowe, pozrywali linie telegraficzne i rozkręcili tory. Oddział z Zawiercia podążył drogą wzdłuż toru kolejowego w stronę Łaz. Koło Kuźnicy Masłońskiej powstańcy zniszczyli trzeci most kolejowy, nad rzeką Czarną Przemszą. Za oddziałem Cieszkowskiego została wysłana z Częstochowy kolumna wojsk rosyjskich pod dowództwem majora Leo, w sile 2 rot piechoty i 15 kozaków.
Do spotkania doszło 22 marca 1863 roku około godziny 5 po południu. Miejsce potyczki, w pobliżu toru kolejowego, pod Lasem Rokickim było oddalone od zniszczonego mostu ponad kilometr w stronę Zawiercia. W miejscu tym oddział prawdopodobnie, po zniszczeniu mostu, rozłożył się obozem. Powstańcy mogli czuć się pewnie, obozując pomiędzy dwoma zniszczonymi mostami kolejowymi, co uniemożliwiało zaatakowanie oddziału przez wojska rosyjskie dowiezione szybko drogą żelazną. Na przygotowujący się do posiłku oddział powstańczy napadło około 200 żołnierzy rosyjskich.
Ksiądz Benwenuto Mańkowski | Fot. ze zbiorów autora
Jednym z pierwszych, który zginął w potyczce, był kapelan oddziału Cieszkowskiego ks. Benwenuto Mańkowski, w momencie kiedy „krzyżem błogosławił Polaków, padł kulą przeszyty”. W potyczce tej zginął również obywatel ziemski Henryk Wodziński, który „nie mogąc ocalić powierzonej sobie amunicji podpalił proch, na którym siedział i tym sposobem wyrzucony w powietrze, wkrótce żyć przestał”. (…)
Zaskoczony oddział pułkownika Teodora Cieszkowskiego walcząc wycofał się w stronę Siewierza przez Porębę. „Plac boju został przy nieprzyjacielu, który według zwyczaju poobdzierał wszystkich trupów i zostawił niepogrzebanych na polu”. Po odejściu Moskali zwłoki księdza Mańkowskiego zostały rozpoznane. Złożone do drewnianej skrzyni, zostały odwiezione do Przyrowa pod Częstochową, gdzie uroczyście pochowano je w grobowcu pod kaplicą św. Anny. Daty pogrzebu kroniki i zapiski nie podają.
Ksiądz Benwenuto Mańkowski był w okresie powstania styczniowego nie byle jaką postacią. Urodził się w 1816 roku w rodzinie chłopskiej, w powiecie konińskim. W roku 1838 został wyświęcony na kapłana.
Zasłynął jako znany kaznodzieja warszawski – Popiełuszko tamtych czasów. W roku 1850 został aresztowany przez władze carskie i osadzony w warszawskiej cytadeli. Po długim i głośnym śledztwie, oskarżony o „podburzanie przeciw władzy ludu”, zesłano go na Syberię do guberni wołogodzkiej.
Ze zsyłki wrócił w 1856 roku, po ogłoszeniu przez rząd carski amnestii. Chory na gruźlicę ksiądz Mańkowski z nakazu władz rządowych i za zgodą Kościoła zamieszkał w klasztorze św. Anny w Przyrowie pod Częstochową. Tam, ograniczony murami klasztoru, został skazany na polityczną bezczynność. Wypadki lutowe i kwietniowe w Warszawie 1861 roku odrodziły księdza Benwenuta. Mimo moskiewskiego rozkazu wygłaszał religijno-polityczne kazania dla pielgrzymów podążających przez Przyrów do Częstochowy. Był to okres największego rozkwitu jego kaznodziejskiego talentu. 22 stycznia 1863 roku wybuchło powstanie. Ksiądz Benwenuto czekał chwili, aby wstąpić do oddziałów powstańczych. Około 20 marca na wieść o zbliżającym się do Przyrowa oddziale Teodora Cieszkowskiego porzucił klasztorną celę i został powstańczym kapelanem. Niestety niedługo. 22 marca 1863 roku zginął. (…)
W sobotę 11 maja 1974 roku koparka zaczęła rozkopywać powstańczą mogiłę, przygotowując teren pod budowę Centralnej Magistrali Kolejowej. Zaskoczeniem dla operatora koparki oraz obecnych przy tym leśniczego Mariana Dudka i jego teścia Stanisława Jarosa było to, że łyżka koparki nie natrafiła na ślady powstańczego pochówku. Pod mogiłą ziemia stanowiła nienaruszoną caliznę. Dopiero kilkadziesiąt metrów dalej natrafiono na ludzkie kości.
Jarosowi udało się wykopać dwie ludzkie czaszki: jedna była dobrze zachowana, z pełnym uzębieniem, druga była uszkodzona i spróchniała. Stanisław Jaros zbił drewnianą skrzynkę, do której złożył szczątki i zakopał je w nowym miejscu, blisko leśnej drogi oddalonej od dawnej mogiły o około 50 metrów.
Po kilku dniach świeżo usypany kopczyk ozdobił brzozowy krzyż i stalowo-betonowe ogrodzenie przeniesione ze starej mogiły. Emerytowany kolejarz Stanisław Jaros zmarł w 1982 roku, nie doczekał się nowego „wystroju” powstańczej mogiły w Lesie Rokickim, odbudowanej w 1990 roku, w nowej polskiej rzeczywistości.
Konstanty Szulhan zainteresował się powstańczą mogiłą jeszcze w okresie, kiedy była na „starym miejscu”. Wtedy na wycieczki rowerowe pod mogiłę przyjeżdżało ich dwunastu. Trzech z nich zaczęło się nią opiekować. Konstanty, syn przedwojennego podoficera zawodowego wojska polskiego, jeździł tam na rowerze i sprzątał mogiłę powstańczą jeszcze w wieku 82 lat. Zmarł kilka lat temu. Mogiła „miała szczęście”: równocześnie z panem Konstantym opiekował się nią Adam Komenda, który oprócz tego, że sprzątał, starał się umieszczać w miejscowej prasie wiadomości o ks. Benwenucie Mańkowskim oraz o potyczce, która miała miejsce w Lesie Rokickim. Jeszcze za życia Adama Komendy znalazł się nowy opiekun grobu – Leszek Merta. Pełni on swoją rolę do dziś. Z jego to inicjatywy w 150 rocznicę Powstania Styczniowego koło symbolicznej mogiły został usypany nieduży kopiec pamięci. Nie zapominało o mogile również Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskiej – organizator rocznicowych obchodów, z Maciejem Świderskim na czele. Otoczona troskliwą opieką zawierciańskiego TMZZ oraz bezinteresownych czcicieli powstańczego zrywu, jest obecnie przykładem miejsca pamięci narodowej..
Cały artykuł Tadeusza Lostera pt. „Rocznica, której nie upamiętniono” znajduje się na s. 3 majowego „Śląskiego Kuriera WNET” nr 71/2020.
Do odwołania ograniczeń związanych z obowiązującym w Polsce stanem epidemii, „Kurier WNET” będzie można nabyć jedynie w wersji elektronicznej (wydanie ogólnopolskie, śląskie i wielkopolskie wspólnie) w cenie 7,9 zł pod adresem: e-kiosk.pl, egazety.pl lub nexto.pl.
Czytelnicy gazety za granicą mogą zapłacić za nią PayPalem lub kartą kredytową na serwisie gumroad.com.
Prenumerata 12-miesięczna wersji elektronicznej: 87,8 zł.
Grzegorz Mielec o koronawirusie w Brazylii, jego skutkach gospodarczych, życiu w São Paolo, działalności Domu Polskiego w obliczu epidemii i brazylijskiej Polonii.
Nasz burmistrz wprowadził zarządzenie, że będziemy mieli teraz bardzo długi weekend.
Grzegorz Mielec informuje, że mieszkańcy São Paolo mają obecnie wolne przez połączenie decyzją burmistrza wielu obchodzonych świąt. Zauważa, że w tym największym na kontynencie mieście mieszka aż 20 mln osób. Brazylia odnotowała już 17,983 zgonów w związku z koronawirusem. Na początku choroba szerzyła się głównie w centrach dużych miastach, a teraz dociera ona już także do odległych miejsc, do plemion indiańskich w sercu Amazonii. Przybywa nowych przypadków.
Choroba się rozprzestrzenia cały czas.
Zauważa, że teraz „testy robione są na potęgę” zarówno w miastach, jak i w Amazonii. W Manaus liczba wykrytych zarażonych wzrosła w ich wyniku z 20 tys. do 200 tys. Nasz gość zwraca uwagę na negatywne skutki gospodarcze obecnej sytuacji. Zauważa, że w zależności od stanu gubernatorzy wprowadzają różne zarządzenia.
Gospodarka miała szansę w tym roku znowu zacząć funkcjonować.
W Sao Paulo większość rzeczy jest pozamykana, a od dwóch tygodni jest obowiązek noszenia maseczek. Ulice powoli zapełniają się na powrót samochodami, gdyż ludzie zaczynają przyzwyczajać się do sytuacji. Na tym, że wszystko stanęło traci również kultura:
W maju miało być kilka koncertów polskich pianistów.
Koordynator wydarzeń kulturalnych w Domu Kultury Polskiej w Sao Paulo informuje, że placówka wstrzymała swoją działalność poza tą w internecie. Na poniedziałek planowana jest relacja z mszy odprawionej w związku z setną rocznicą urodzin papieża. Opowiada także o polskiej diasporze w Brazylii:
Najwięcej oczywiście tej kolonii polskiej jest na południu w São Paulo też jest prawdopodobnie kilkanaście kilkadziesiąt tysięcy osób pochodzenia polskiego to jest któreś z rzędu Popowa generacja.
Poza potomkami ludzi, którzy przyjechali do tego kraju jeszcze w XIX w. bądź w okresie międzywojennym, jest też trochę Polaków przybyłych niedawno, 10-15 lat temu.
Zbigniew Stefanik o ocenie zarządzeń francuskiego przez sąd konstytucyjny, rozłamie w partii rządzącej i nadchodzącej II turze wyborów samorządowych.
Coraz więcej liderów ugrupowania La République en marche – partii rządzącej nad Sekwaną zarzucało Macronowi autorytarne kierowanie tym ugrupowaniem.
Zbigniew Stefanik wyjaśnia czemu 17 deputowanych francuskiego Zgromadzenia Narodowego założyło własną grupę, pozbawiając swe dotychczasową formację większości w parlamencie. Rozłamowcy zarzucają En Marche brak debaty wewnętrznej, a prezydentowi Emmanuelowi Macronowi nierealizowanie obietnic wyborczych dotyczących ochrony środowiska. Korespondent zauważa, że francuska głowa państwa traci w sondażach, a jego polityka cieszy się coraz mniejszym poparciem społecznym. Prawdopodobnie dojdzie do zmiany rządu. Édouard Philippe jest kandydatem na mera Hawru, którym zapewne zostanie rezygnując ze stanowiska premiera.
We Francji rozpoczyna się debata dotycząca tego, jaką należy zapłacić cenę za swoje zdrowie.
Obecnie nad Sekwaną obowiązuje stan wyjątkowy. Jak zauważa korespondent, część decyzji rządowych związanych z reżimem sanitarnym, francuska Rada Konstytucyjna uznała za sprzeczne z Konstytucją V Republiki. Tymczasem Francja przygotowuje się do II tury wyborów samorządowych, które według opinii rady ekspertów przy prezydencie Francji powinny dobyć się 28 czerwca. W czasie głosowania w lokalach będą musiały obowiązywać właściwe normy sanitarne.
