Najbardziej znany i pieniący się pięknie stout na świecie ważony jest w Irlandii. Nie byłoby jednak tego trunku bez pewnej rodziny. Zapraszamy do poznania historii browaru Guinness.
Dla Irlandczyków mała czarna w pintowym kuflu to ich chluba i powód do dumy! Okna Studia 37 Radia WNET dają malowniczy widok na browar, który został wynajęty w 1759 przez Arthura Guinnessa. Wynajęty na najecznie długi czas, bo … 9000 lat za 45 funtów rocznie.
Symbolem Guinnessa jest złota harfa, która jest także symbolem Irlandii. Jest jednak pewien haczyk. Na produktach Guinnessa jest ona odwrócona.
Dubliński St. James’s Gate od zawsze był miejscem produkcji piwa Guinness. W 1838 stał się największym browarem w Irlandii, a w 1914 największym browarem na świecie. To browarniczy hegemon i potentat, gdy mowa o produkcji piwa stout, które również leczy:
Piwo Guinness ma działanie zbliżone do aspiryny. Zapobiega ono również powstawaniu zakrzepów i przeciwdziała zawałom serca.
Nasze wakacyjne opowieści o niezwykłych trunkach rodem z Irlandii rozpoczynamy właśnie od przypomnienia historii browaru w Dublinie i niezwykłościach tego brązowego złota Irlandii, jakim jest Guinness.
Guinnessa należy precyzyjnie nalewać do pintowego kufla dokładnie przez 119,5 sekundy. Jeśli nastąpi to szybciej lub wolniej, to zniszczona zostanie słynna Guinnessowa piana.
Naszym przewodnikiem po atlasie irlandzkich trunków, browarów i destylarni jest Olga Zubrzycka mistrzyni browarnictwa i bimbrowniczka. Olga jest także sędzią podczas konkursów piwnych, ale i nagradzaną złotą medalistką.
Złoto wywalczył jej limonkowy stout dla mikrobrowaru we wschodniej części Londynu. Ale nie zwalnia ona nawet na chwilę tempa!
Właśnie teraz otwiera swój biznes w Polsce. Na szczęście znajduje czas dla ekipy Studia 37 Dublin i Radia WNET.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Olgą Zubrzycką:
Guinness jest piwem ważonym w opraciu o cztery bazowe składniki:
jęczmień, woda, chmiel i drożdże.
Swój oryginalny kolor oraz charakterystyczny wyrazisty smak zawdzięcza dodatkowi palonego słodu jęczmiennego. Zdaniem smakoszy najważniejszą cechą Guinnessa jest owa baśniowa, gęsta, kremowa piana. To zasługa przy napełnianiu beczek z irlandzkim trunkiem dodania dwutlenku węgla i azotu w odpowiednich proporcjach.
Guinness stosuje autorską metodę chłodzenia piwa. Polega to na umieszczeniu w puszcze piwa kulki wypełnionej ciekłym azotem, który uwalnia się podczas otwierania opakowania. Dzięki temu powstaje gęsta, chłodna piana.
Zapraszamy do wysłuchania opowieści Olgi Zubrzyckiej i Studia 37:
W „Kurierze w Samo Południe” gości blogerka i autorka książki „Gruzja. Jak się żyje Polce w kraju wina, gościnności i drogowych absurdów”, Martyna Kaczmarzyk, która mówi o życiu w Gruzji.
Redaktor Adrian Kowarzyk zapoznaje słuchaczy z kolejnym odcinkiem swojego audio-dziennika z ostatniej podróży po Gruzji. Tym razem dziennikarz Radia WNET miał okazję porozmawiać z Polką mieszkającą w Gruzji. W wywiadzie blogerka i autorka książki „Gruzja. Jak się żyje Polce w kraju wina, gościnności i drogowych absurdów”, Martyna Kaczmarzyk, opowiada o swoich pierwszych doświadczeniach z Gruzją:
Przyjechałam do Gruzji w 2013 r. i dokładnie pierwszego dnia poznałam mojego męża, Mirzę. Był trzecią osobą, którą poznałam na lotnisku i tak to trwa do dziś – wspomina Martyna Kaczmarzyk.
Polka znana z bloga „Martyna z Gruzji” mówi również o długich i intensywnych gruzińskich weselach, którego miała okazję osobiście doświadczyć. Jak podkreśla Martyna Kaczmarzyk, bardzo ważnym elementem tej tradycji jest wino:
To celebracja wielodniowa i pochłaniająca niezliczone ilości wina. My na wesele przygotowaliśmy tysiąc litrów wina na 120 osób. Mamy czaczę, mamy też jeszcze wspaniały prezent, jednak z marek wina podarowała mi 240 butelek wina – komentuje blogerka.
Martyna Kaczmarzyk przybliża też swoje doświadczenia z nauką gruzińskiego. Porównuje gruziński alfabet do nitek makaronu i punktuje trudności związane z jego nauką:
Gruziński alfabet jest bardzo trudny do nauczenia się, nauka trwa lata. Właściwie, osoba wychowana w Europie nie jest w stanie go opanować w stu procentach – stwierdza blogerka.
Rozmówczyni Adriana Kowarzyka skupia się na tym, co urzeka ją w Gruzji. Podkreśla różnice w mentalności Gruzinów i Polaków oraz opowiada o niebagatelnym znaczeniu pięknych krajobrazów oraz kuchni:
Gruzja jest wolnością i to sobie trzeba bardzo wyraźnie powiedzieć. Mnie w Gruzji zafascynowała wolność osobista i energia tych ludzi. W Gruzji wszystkim chce się poznawać, eksplorować gruzińskie bezdroża, więc ta energia mnie urzekła. Oczywiście nie bez znaczenia jest też wino i wyśmienita kuchnia.
Jak zaznacza Martyna Kaczmarzyk, gruzińska kuchnia to wachlarz tradycyjnych i pysznych potraw, z któego trudno wybrać najlepsze. Mimo to, blogerka robi przegląd swoich ulubionych gruzińskich smaków:
Moje trzy faworyty to oczywiście chinkali, czyli gruzińskie pierożki z mięsem i bulionem w środku. Absolutny majstersztyk. Numer dwa to lobio, czyli potrawka z fasoli. (…) Danie jest wyśmienita, zaskakuje smakiem. Numer trzy to znany Polakom chaczapuri, czyli pasterski placek z serem w środku. Gruzja ma też wspaniałe sery – mówi Martyna Kaczmarzyk.
Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy w formie podcastu!
W „Kurierze w Samo Południe” właściciel polsko-gruzińskiej winnicy Chateau Napareuli mówi o starej, gruzińskiej metodzie wytwarzania win, która została wpisana na listę dziedzictwa UNESCO.
W południowej audycji redaktor Adrian Kowarzyk kontynuuje audio-dziennik ze swojej muzycznej podróży. Tym razem słuchacze Radia WNET mogą zapoznać się z opowieścią polskiego producenta win z winnicy Chateau Napareuli w Gruzji. Jakub Łuczak wprowadza Adriana Kowarzyka w świat gruzińskich win oraz swojej miłości do Gruzji:
Ta historia z Gruzją zaczęła się u mnie już w dzieciństwie. Jako mały chłopiec, mając 8 lat byłem z rodzicami w Gruzji na wakacjach. Wówczas była to jeszcze Gruzińska Socjalistyczna Republika Radziecka. (…) Zawsze wspominałem Gruzję jako krainę radosnych dziecięcych wakacji – mówi Jakub Łuczak.
Polski producent win opowiada o swojej drugiej podróży do Gruzji, po której zdecydował się zamieszkać w kraju swoich dziecięcych wakacji. Jak zaznacza Jakub Łuczak, przez prawie dwie dekady jego nieobecności Gruzja prawie się nie zmieniła:
Gdy 20 lat po tej dziecięcej podróży, w 2007, pojawiła się możliwość powrotu do Gruzji nie wahałem się ani chwili. Co ciekawe, pomimo upływu tych 20 lat, nie poczułem tam żadnej czasowej bariery. Poczułem się jak gdybym nigdy stąd nie wyjeżdżał – opowiada Jakub Łuczak.
Ponadto, rozmówca Adriana Kowarzyka opowiada o swojej decyzji przebranżowienia się. Porzucił wówczas pracę w turystyce by kontynuować rodzinną tradycję produkcji trunków:
Zamieszkaliśmy w Tibilisi, gdzie zajmowaliśmy się turystyką, natomiast zaczęło do mnie dochodzić to, że chcę kontynuować tradycję winiarską mojej rodziny, która zaczęła się od mojego śp. dziadka, Janka. Kiedy byłem małym chłopcem uczył mnie produkować wino w Rzeszowie. Decyzja zajęła nam raptem 3 dni – stwierdza Jakub Łuczak.
Jakub Łuczak mówi o tym jak nabył swoją pierwszą winnicę w Napareuli oraz o tym, jak produkuje swoje wino. Do produkcji używa starej, gruzińskiej metody kachetyjskiej:
Wino produkujemy w dwóch dużych kwewri, które mają od 2 do 4 tys. litrów pojemności. Jedno specjalne ma 250. Gdy wino jest gotowe chowamy je w tym jednym miejscu i czekamy na dzień Św. Jerzego kiedy je otwieramy.
Rozmówca Adriana Kowarzyka przybliża również słuchaczom wnet tajniki kachetyjskiej metody wytwarzania wina. Jak podkreśla polski producent, liczy ona aż 8 tys. lat:
Oni mają w kachetyjskiej metodzie robienia wina dużo więcej doświadczenia, bo przekazują je sobie od pokoleń. To metoda wytwarzania win wpisana na listę światowego dziedzictwa ludzkości, która liczy sobie 8 tys. lat – zaznacza Jakub Łuczak.
Cudowne spotkanie po latach. Do Radio Aktywnych wróciła, co prawda tylko na jedną audycję, Marta Blanquez; kreatorka i pomysłodawczyni naszego programu.
Powspominaliśmy na antenie o trudnych początkach naszej radiowej przygody, Hiszpanii, życiu obcokrajowca w Polsce no i oczywiście nie mogło się obyć bez muzyki, tym razem na iberyjską nutę, rzecz jasna. Adios.
Radio Aktywni, od lewej: Seba, Psycholo, Marta, Natka, Radek.
2 czerwca, w tym ważnym dla Włochów dniu, rozmawialiśmy o tradycjach, kulturze, mieszkańcach kraju półwyspu apenińskiego. Oczywiście nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy zrobili to w standardowy sposób.
Rozmowa z Magda Hueckel o Klątwie Ondyny i niezwykłym, dwupłytowym wydawnictwie Ondinata. Songs for Ondine.
Klątwa Ondyny czyli zespół wrodzonej hipowentylacji to rzadka choroba genetyczna, której czoła stawia każdego dnia Leo – syn Magdy. Artystka od wielu lat angażuje się w projekty, które mają na celu finansowanie badań nad lekiem na klątwę Ondyny. I tak zrodził się wyjątkowy projekt, absolutne wydarzenie muzyczne ostatnich miesięcy, Ondinata. Songs for Ondine. https://www.facebook.com/ondinata.songs
Już dziś możecie wesprzeć Leo i wielu innych z Ondyną „związanych”, kupując tę niezwykłą, pięknie wydaną płytę https://ondinata.bandcamp.com/
Jerzy Majcherczyk o momencie, w którym odkrył Kanion Colca, przebiegu wyprawy i tym, co ma do niej zamach na Jana Pawła II.
Jerzy Majcherczyk wspomina swoją wyprawę do Peru, którą podjął wraz z Andrzejem Piętkowskim, Piotrem Chmielińskim, Stefanem Danielskim, Krzysztofem Kraśniewskim, Jackiem Boguckim oraz Zbigniewem Bzdakiem. W 1981 r. przepłynęli oni jako pierwsi kanion rzeki Colca. Jak wspomina, w dolinie Colci zastała ich wiadomość o zamachu na Jana Pawła II. Postanowili wówczas zdobyć kanion dla papieża. Spływ, jak się złożyło, rozpoczęli 18 maja, czyli w urodziny Ojca Świętego. Po 11 dniach dotarli do wodospadów.
Postanowiliśmy nadać tym wodospadom imię Jana Pawła II, wierząc, że on żyje.
Uczestnicy wyprawy nadali w Kanionie Colca kilka nazw, zatwierdzonych następnie przez Instytut Geograficzny w Peru: Wodospady Jana Pawła II, Kanion Polaków czy Kanion Czekoladowy.
Jurek #Majcherczyk w #PoranekWNET: Ostatni odcinek kanionu nazwaliśmy Kanionem Polaków – dlatego, aby każdy kto kiedyś się do niego dostanie zrozumiał, jaki wysiłek musieliśmy włożyć aby się tam dostać. #RadioWNET
Cała wyprawa trwała 33 dni. Majcherczyk podkreśla, że próbuje wypromować to odkrycie Polaków, które jest przez świat zapominane.
Jurek #Majcherczyk w #PoranekWNET o odkryciu kanionu Colca: Od 10-15 lat czujemy konkretny brak informacji. A wydaje nam się, że jest to warte przypomnienia chociażby dlatego, że jest to odkrycie żywe. #RadioWNET
Inicjatywa założenia Instytutu Polskich Odkrywców nie znalazła odzewu. Nasz gość wskazuje, że
Jurek #Majcherczyk w #PoranekWNET: Jeszcze przed pandemią koronawirusem było tam 400 000 turystów. A jest to doskonałe miejsce do pokazywania tego, że odkrycia dokonali Polacy.#RadioWNET
W najnowszym „Kurierze w Samo Południe” ekspertka ds. Bliskiego Wschodu z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, dr Agnieszka Bryc, mówi o bieżącej sytuacji w Izraelu.
W poniedziałkowym „Kurierze w Samo Południe” dr Agnieszka Bryc przybliża słuchaczom temat eskalującego konfliktu Izraela z Hamasem. Jak podkreśla ekspertka ds. bliskowschodnich bieżąca sytuacja stanowi kolejną odsłonę typowego scenariusza:
Możemy się spodziewać dosyć oczywistych schematów, bo póki co konflikt rozwija się według typowych scenariuszy dla wcześniejszych konfliktów między Izraelem a Hamasem – komentuje dr. Agnieszka Bryc.
Rozmówczyni Jasminy Nowak analizuje dotychczasowy przebieg działań Sił Obrony Izraela. Zgodnie z prognozą ekspertki, póki co, Izrael powinien dążyć przede wszystkim do wykorzystania sił powietrznych:
Mieliśmy też moment zawahania – czy dojdzie do operacji lądowej. Ona zawsze jest „opcją na stole”. Na razie jednak powinniśmy mieć świadomość, że strona izraelska będzie wykorzystywać do maksimum siły powietrzne – relacjonuje dr. Agnieszka Bryc.
Jak wskazuje gość „Kuriera w Samo Południe” wzajemne bombardowania mogą potrwać jeszcze jakiś czas. Cezurą w atakach ze strony Izraela ma być moment, w którym dojdzie do opanowania potencjału rakietowego Hamasu:
Na odcinku Izrael-Gaza będą trwały bombardowania w obie strony. (…) Eskalacje potrwają dopóki rakietowy potencjał Hamasu nie zostanie ograniczony do satysfakcjonującego poziomu. Być może wtedy rozpoczną się mediacje – tłumaczy dr. Agnieszka Bryc.
Ponadto, ekspertka ds. bliskowschodnich porusza temat wieloaspektowości konfliktu. Dr Agnieszka Bryc sugeruje, że dużo trudniejszym do rozwiązania będzie problem skłóconych lokalnych żydowsko-arabskich społeczności:
Z drugiej strony konfliktu mamy zamieszki w samym Izraelu – i to jest sprawa bardziej skomplikowana, ponieważ mamy do czynienia z konsekwencjami polityki długoletnich zaniedbań.
W poniedziałkowym Studio 37 Sabina Poulsen mówi m.in. o rosnącej liczbie polskich imigrantów na Wyspach Owczych, a także o powstaniu Instytutu Farersko-Polskiego.
W świątecznej, bo Trzeciomajowej audycji Studia 37 gościła korespondentka Radia Wnet na Wyspach Owczych,Sabina Poulsen. W rozmowie z Tomaszem Wybranowskim Sabina Poulsen dotyka m.in. tematu zwiększającej się liczbie polskich imigrantów na Wyspach Owczych:
To prawda, że Polaków zdecydowanie przybywa – komentuje korespondentka WNET na Wyspach Owczych.
Sabina Poulsen analizuje strukturę społeczną przedstawicieli polskiej emigracji na Wyspach Owczych. Jak wskazuje, większość spośród naszych rodaków przyjechała tam powodowana przymusem ekonomicznym:
Na Wyspach Owczych nie odczuwa się światowej pandemii Covid-19.Tutaj jest cały czas praca, a gdy jest praca potrzeba i ludzi. Mamy tutaj wspaniałych polskich budowlańców. Mimo, że przeważający odsetek polskich imigrantów stanowią tu mężczyźni, jest i kilka kobiet.
Sabina Poulsen, głos Radia WNET z Wysp Owczych, admiratorka turystyki i kultury farerskiej, współautorka wraz z Sergiuszem Pinkwartem tego niezwykłego przewodnika. Fot. arch. własne.
Korespondentka Radia WNET wspomina również o odbywających się tam cyklicznie spotkaniach polonijnych. Ostatnie z nich odbyło się w czasie weekendu majowego:
Trzy miesiące temu zdecydowałam się rozpocząć tu cykl spotkań polonijnych i, muszę powiedzieć, że Polek nie trzeba na nie specjalnie namawiać. Ostatnie takie spotkanie miało miejsce 1 maja – relacjonuje Sabina Poulsen.
Rozmówczyni Tomasza Wybranowskiego opisuje jak wyglądają spotkania polonii na Wyspach Owczych. Jak zaznacza Sabina Poulsen, na chwilę obecną odbywają się one w kobiecym gronie:
Dwanaście wspaniałych kobiet to dwanaście zupełnie innych, fascynujących i poruszających historii. Łączą nas jednak symbole, narodowość i język. To naprawdę wartościowe, móc spędzić trochę czasu wśród swoich rodaczek i porozmawiać trochę po polsku.
Autorka przewodnika „Wyspy Owcze z pierwszej ręki”, zapytana o źródło swojej energii do realizacji tak wielu działań, odpowiada bez zawahania:
Mam na to prostą odpowiedź: polska krew. Do tego dochodzi po prostu motywacja, bo ja lubię to co robię.
Co więcej, jak informuje Sabina Poulsen, na Wyspach Owczych pojawiła się kolejna polska inicjatywa społeczna:
Mogę już poinformować, że zostałam prezesem organizacji non-profit pod nazwą Instytut Farersko-Polski. Jest to pierwsza tego typu organizacja, która ma na celu pomagać rodakom na Wyspach Owczych, a także integrować ich z Farerczykami.
Sabina Poulsen mieszka Søldarfjørður i wychowuje dwójkę dzieci. Życie na archipelagu na Morzu Norweskim uważa za spełnienie swoich marzeń, których jeszcze nie przeczuwała kiedy pora pierwszy postawiła stopę na jednej z Wysp Owczych.
Teraz, po 16 latach już nie wyobraża sobie życia poza tym skrawkiem ładu na wzburzonym i zimnym morzu.
To nie tylko tradycyjny przewodnik po Wyspach Owczych. To książka, która na swoich stronach zwarła ducha przeszłości tych wysp. ich wierzeń, legend i niesamowitych zdarzeń. Pstrykając w okładkę przewodnika na tej fotografii, przeniesiecie się do „Owczego sklepu”.
Z wielką pasją i humorem oprowadza turystów po malowniczych zakątkach archipelagu.
Bez problemu wspina się po górach i klifach, na których lubi przesiadywać.
Prowadzi warsztaty tradycyjnej kuchni farerskiej i jest ambasadorką Wysp Owczych na międzynarodowych targach i festiwalach kulturalnych. Współprowadzi także serwis internetowy owcze.com
Sabina Poulsen prowadzi także swoje biuro podróży, uczy farerskie dzieci, propaguje piękno Wysp Owczych. Ale to nie wszystko.
W czerwcu 2020 roku ukazała się jej pierwsza książka, którą napisała wspólnie z Segiuszem Pinkwartem. Jej tytuł to „Wyspy Owcze. Z pierwszej ręki”.
W piątkowy poranek jak zwykle w Radiu WNET przenosimy się do Republiki Irlandii. W Studiu Dublin informacje, wywiady i analizy. Dzisiaj odwiedzamy także Londyn. Przed nami zaś 2 maja i Dzień Polonii.
W gronie gości Studia Dublin:
Mariola Świetlicka – prezes Stowarzyszenia Polaków w Wielkiej Brytanii – Poland Street,
Marta Luksander – redaktor naczelna miesięcznika kulturalno – informacyjnego „MiR”, który ukazuje się w Irlandii,
Dariusz Bonisławski – prezes zarządu krajowego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”,
Bogdan Feręc – szef portalu Polska-IE.com i publicysta Studia 37.
Prowadzenie i scenariusz: Tomasz Wybranowski
Redaktor wydania: Tomasz Wybranowski
Współpraca: Katarzyna Sudak i Bogdan Feręc
Oprawa fotograficzna: Tomasz Szustek
Realizator: Mikołaj Poruszek (Warszawa) i Tomasz Wybranowski (Dublin).
Bogdan Feręc, portal Polska-IE – Radio WNET Irlandia
W piątkowym Studiu Dublin łączyliśmy się tradycyjnie z Bogdanem Feręcem, szefem najważniejszego portalu irlandzkiej Polonii – Polska-IE.com.
Tym razem nie rozpoczęliśmy od opozycyjnych wypowiedzi partii Sinn Féin krytykującej irlandzki rząd w sprawie czynszów ani od szczepionkowego zawrotu głowy w Hibernii.
Z Bogdanem Feręcem rozpoczęliśmy Studio Dublin od afirmacji życia! Oto wczoraj na swoim koncie twitterowym irlandzka minister sprawiedliwości Helen McEntee doniosła, że została matką.
Helen McEntee, irlandzka minister sprawiedliwości przed szczęśliwym rozwiązaniem. Fot. z witryny irlandzkiego rządu.
Minister McEntee urodziła chłopca i jest też pierwszym ministrem w historii irlandzkiego rządu, który podczas sprawowania urzędu zaszedł w ciążę i urodził. – mówi Bogdan Feręc.
Obecnie minister McEntee jest ministrem bez teki a zastępuje ją w obowiązkach minister Heather Humphreys, natomiast Helen McEntee ponownie zostanie mianowana na stanowisko ministra sprawiedliwości po powrocie do pracy. Stanie się tak 1 listopada.
Republika Irlandia mobilizuje się by wyjść z najsurowszej blokady, jakiej doświadczyła. Premier, Micheal Martin w trakcie zaplanowanego na dzisiejsze późne popołudnie orędzia do narodu, ma zamiar ogłosić kolejne kroki jakie zostaną podjęte przez rząd irlandzki w sprawie znoszenia restrykcji w kraju.
10 maja 2021, możemy spodziewać się ponownego otwarcia drzwi do salonów fryzjerskich i kosmetycznych a w drugiej połowie miesiąca pełnego zniesienia zakazu przemieszczania się pomiędzy hrabstwami.
Natomiast ponownego otwarcia wszystkich pubów i restauracji serwujących posiłki na zewnątrz, możemy spodziewać się pomiędzy 7 a 15 czerwca. Ze szkicowych informacji z naszego brudnopisu redakcyjnego wynika, że otwarcie hoteli planowane jest na czerwiec, jednak zależeć to będzie od dalszego rozwoju sytuacji w kraju.
Co z wakacjami? Nie spodziewajmy się cudów. Branża hotelowo – rozrywkowa jeszcze musi poczekać.
Irlandia żyje środową zapowiedzią rezygnacji pierwszej premier Irlandii Północnej Arlene Foster. Sprawa to nie tylko polityczna, bo przede wszystkim związana z przyszłością całej Wyspy.
Oto bowiem może dokonać się zwrot w polityce między Ulsterem zależnym od Wielkiej Brytanii a Republiką. Ów zwrot będzie zależał od nowego przywódcy Demokratycznej Partii Unionistów DUP i północnoirlandzkiego szefa rządu.
O ile funkcję lidera i premiera obejmie osoba podobna w działaniach do Arlene Foster, jak przypuszczamy z szefem portalu Polska-IE.com Bogdanem Feręcem, w stosunkach Irlandia Północna – Republika Irlandii nie zmieni się właściwie nic.
Ale jeżeli fotel obejmie prolondyński polityk radykał i jego stronnicy, to wtedy zmiany będą bardzo widoczne.
Zwolennicy brexitu i Korony brytyjskiej rozpoczną działania, które doprowadzić mogą do zamknięcia granicy na wyspie, a i wielce prawdopodobnym będzie, że protokół irlandzki regulujący współpracę pomiędzy państwem unijnym a trzecim zostanie jednostronnie odrzucony.
To z kolei spowoduje dla Republiki Irlandii wielkie problemy a brexit przybierze wizerunek twardej formy.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Bogdanem Feręcem:
Dariusz Bonisławski. Fot. arch. Stowarzyszenia Wspólnota Polska.
Kolejnym gościem Studia Dublin i Tomasza Wybranowskiego był prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Dariusz Bonisławski. Rozmawialiśmy o zbliżającym się Dniu Polonii i Polaków za Granicą.
Spośród 20 milionów Polaków żyjących poza granicami Polski, jedynie milion mieszka na wschodzie.
Warto pamiętać o Polonii z Ameryki Południowej, którą wspiera także Stowarzyszenie Wspólnota Polska.
Dariusz Bonisławski mówił o działaniach Wspólnoty Polskiej na rzecz Polonii na całym świecie. Mój gość przypomniał, że przez wiele lat po 1989 r. pomoc świadczona była Polakom głównie za wschodnią granicą.
Ta pomoc ta wciąż jest realizowana, jednak spośród 20 mln Polaków, żyjących poza granicami naszego kraju, tylko 1 mln mieszka na wschodzie. Reszta rodaków zamieszkuje obie Ameryki i Zachodnią Europę.
Zbliża się wielkie święto Polonii i Polaków za Granicą, które przypada 2 maja. Z tej okazji Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” i Polonijna Agencja Informacyjna SWP ogłaszają drugą już edycję konkursu „Polska to dla mnie…”.
Dzień Polonii i Polaków za Granicą to dobry moment aby zastanowić się czym dla mnie jest Polska i jak budować solidarność między rodakami.
WARSZAWA DZIEŃ FLAGI RP OBCHODY Autor: PAP/Leszek Szymański
Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” organizując obchody tego ważnego święta zachęca do wzięcia udziału w drugiej już edycji konkursu „Polska to dla mnie…”, który przybliży nam rozumienie polskości wśród rodaków rozsianych po całym świecie.
Może to być również okazja do wyrażenia solidarności z Polakami żyjącymi na Wschodzie, którzy potrzebują naszej pomocy. Pamiętajmy o nich w duchu solidarności, tak bliskiej naszej polskiej tradycji.
Czekamy na Państwa prace – zdjęcia, filmy, piosenki, recytacje, twórczość plastyczną. Zarówno dorosłych jak i młodzieży oraz dzieci.
W ubiegłym roku na konkurs zgłoszono ponad tysiąc prac, z czego do finału zakwalifikowało się ponad 500.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z prezesem Dariuszem Bonisławskim:
Z wybiciem godziny 10:00 Tomasz Wybranowski zaprasza na serwis ze Studia 37 „Irlandia – Wyspy – Europa – Świat”.
Zdaniem irlandzkiej opozycji rząd premiera Michaela Martina musi zrobić wszystko, co w jego mocy, aby nie było powrotu do blokady
Najważniejsze jest to, że chcemy, aby firmy po otwarciu pozostały otwarte.
Podczas gdy kraj przygotowuje się do ponownego otwarcia, rząd musi zrobić wszystko, co w jego mocy, by zapewnić, że nie ma powrotu do blokady. Tak twierdzi współprzewodniczący Socjaldemokratów Róisín Shortall.
Tutaj do wysłuchania serwis Studia 37 Dublin:
W drugiej godzinie programu Studio Dublin odwiedziła Mariola Świetlicka, prezes Stowarzyszenia Polaków w Wielkiej Brytanii – Poland Street.
Fot. Pixabay
Rozmówczyni Tomasza Wybranowskiego przyznała, że z chwilá wyjazdu z kraju polskość nabrała dla niej nowego znaczenia.
„Pewne rzeczy doceniamy bowiem, kiedy jesteśmy daleko od ojczyzny.” – powiedziała Mariola Świetlicka.
Poland Street jest to Stowarzyszenie Polaków w Wielkiej Brytanii / Association of Poles in Great Britain. Organizacja powstała w roku 2005 i jest – jak mawiają rodacy w Ielkiej Brytanii – „najstarszą z najmłodszych” polskich organizacji polonijnych, które działają w Wielkiej Brytanii.
Poland Street działa na rzecz zachowania polskiej tradycji i kultury wśród polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii. Wśród rozlicznych działań stowarzyszenia są liczne warsztaty dla dzieci i młodzieży, w tym wielkanocne. W zeszłym roku warsztaty w parafiach zastąpił konkurs on-line.
Pani Mariola Świetlicka jest także solistką niezwykłej grupy wokalno – instrumentalnej Retro Singers. Wielkim echem w środowisku polonijnym Wielkiej Brytanii i Irlandii odbił się koncert poświęcony twórczości wielkiego Mariana Hemara, który po II Wojnie Światowej był związany z Londynem.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Mariolą Świetlicką:
Ukazujące się od 2010 roku w Irlandii pismo jest przede wszystkim wyrazem przywiązania redaktor naczelnej i całego zespołu tak do starej ojczyzny, ale i do kraju zamieszkania, czyli Irlandii.
Marta Luksander powiedziała w Studiu Dublin, że dla miesięcznika piszą najlepsi polscy autorzy w Irlandii. W tym gronie wymieniła Tomasza Wybranowskiego, Piotra Czerwińskiego, Macieja Webera, Krzysztofa Wiśniewskiego oraz Piotra Słotwińskiego.
W miesięczniku „MiR” czytelnicy znajdą felietony z bardziej niż niepoprawnymi punktami widzenia na rzeczywistość. Siłą pisma są porady prawne, wywiady z wybitnymi przedstawicielami irlandzkiej Polonii i rozmaitość tekstów o kulturze.
Informacji o kulturalnych wydarzeniach jest teraz mniej ze względu na sytuację pandemiczną. Wierzymy jednak, że zapowiedziane odmrożenie Wyspy zaowocuje wysypem imprez i wydarzeń kulturalnych. – powiedziała Marta Luksander.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Martą Luksander:
Partner Radia WNET
(C) Produkcja: Studio 37 Dublin Radia WNET – kwiecień 2021 roku
