W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, 8 grudnia, papież Franciszek przyjął rezygnację biskupa warszawsko-praskiego abp. Henryka Hosera, który skończył 75 lat i przechodzi na emeryturę – poinformowała Nuncjatura Apostolska w Polsce. Tego samego dnia ma miejsce kanoniczne objęcie diecezji warszawsko-praskiej przez dotychczasowego koadiutora bp. Romualda Kamińskiego, którego ingres do katedry jest planowany na 20 stycznia 2018 r.
Abp Hoser posiada bardzo bogaty życiorys: to lekarz, misjonarz, pallotyn, były sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów Stolicy Apostolskiej. Jest przewodniczącym Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski, członkiem Komisji Duszpasterstwa, Rady ds. Rodziny KEP i Rady Stałej.
Arcybiskupem tytularnym Tepelte mianował go Jan Paweł II 22 stycznia 2005 roku. Benedykt XVI mianował abp. Hosera biskupem diecezji warszawsko-praskiej, którą objął on 28 czerwca 2008 r. Jego zawołanie biskupie brzmi: Maior est Deus (Bóg jest większy). Papież Franciszek w jednym z wywiadów określił biskupa warszawsko-praskiego jako „un bravo vescovo” (zdolny, dobry biskup) i uczynił swoim wysłannikiem do Medjugorie.
„Chciałbym serdecznie podziękować wszystkim za to, co przeżyłem jako biskup warszawsko-praski. Nie zapominam o mojej diecezji ani o tych wszystkich, którym służyłem. Będziemy pozostawać w jedności modlitewnej, a jednocześnie cieszyć się tym, co Pan Bóg da nam jako nowe zadania i nowe cele. Wszystkich serdecznie pozdrawiam. Szczęść Boże” – powiedział abp Henryk Hoser, przechodząc na emeryturę.
Biskupowi warszawsko-praskiemu zawsze bliska była sprawa ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Jako lekarz w jasny, fachowy i precyzyjny sposób zabierał głos w dyskusji publicznej w kwestiach bioetycznych, m.in. in vitro. Zespół ekspertów, którym kieruje abp Hoser, wśród licznych publikacji przygotował Dokument Bioetyczny KEP.
Abp Hoser wielokrotnie proponował systemowe i profesjonalne leczenie niepłodności zamiast programów in vitro, które – jak zaznaczał – nie leczą niepłodności. „Jestem za tym, aby w Polsce stworzyć narodowy program zapobiegania i leczenia niepłodności” – mówił w jednym z wywiadów. „Przekaz medialny dotyczący zapłodnienia pozaustrojowego jest zawężony, jednostronny, często uproszczony i manipulowany. Konieczne jest przedstawienie tego problemu w całościowym ujęciu” – wskazywał.
Biskup warszawsko-praski w swojej pracy kładł nacisk na aktywne zaangażowanie świeckich w życie Kościoła, ewangelizację i duszpasterstwo młodzieży. To on jest inicjatorem wielkich spotkań modlitewnych, które od kilku lat odbywają się na Stadionie Narodowym w Warszawie. Docenia również rolę mediów jako środka ewangelizacji i promocji Dobrej Nowiny.
Rzecznik Episkopatu ks. Paweł Rytel-Andrianik podkreśla, że abp Hoser był zawsze blisko ludzi, także w ich codziennych problemach. „Tak było na misji w Afryce, gdzie założył Centrum Zdrowia Gikondo w Kigali, a także Rwandyjską Akcję Rodzinną. Był tam też przewodniczącym Związku Stowarzyszonych Ośrodków Medycznych w Kigali i kierownikiem Centrum Monitoringu Epidemii AIDS oraz sekretarzem komisji ds. zdrowia oraz komisji ds. rodziny rwandyjskiego episkopatu” – przypomina.
Abp Hoser urodził się 27 listopada 1942 roku w Warszawie. Jest synem Janusza (rozstrzelanego na Woli podczas Powstania Warszawskiego) i Haliny z Zabłońskich. W 1944 r. rodzina tymczasowo przeniosła się do Pruszkowa, gdzie ks. Henryk ukończył szkołę podstawową. Następnie ukończył liceum im. Tomasza Zana w Pruszkowie. Podjął studia na Akademii Medycznej, uzyskując – w 1966 r. – dyplom z medycyny. Po ukończeniu studiów otrzymał stanowisko asystenta na Akademii Medycznej.
„Ujawniła się wówczas cała różnica między wyborem zawodu a powołaniem. Do pierwszego dochodzi się przez porównawczą analizę różnych alternatywnych możliwości, z uwzględnieniem upodobań, zdolności, talentów i przykładów. Powołanie do kapłaństwa i życia konsekrowanego przychodzi zaś z zewnątrz, z góry i staje się wewnętrznym imperatywem – życiową koniecznością. Można ją odrzucić, ale intuicja podpowiada, że odmowa ta nie byłaby szczęściodajna” – podkreślał arcybiskup warszawsko-praski.
W 1968 r. wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni), składając 8 września 1970 r. pierwszą profesję zakonną. W Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, jako alumn, był współtwórcą Grupy Misyjnej, istniejącej nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. W latach 1969-1974 odbył studia z filozofii i teologii w Wyższym Seminarium Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Ołtarzewie. 16 czerwca 1974 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Władysława Miziołka.
Jako pallotyn pełnił przez kilka lat funkcję delegata prowincjała Polskiej Prowincji Księży Pallotynów, a następnie przez 10 lat funkcję przełożonego Regii Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, jak również Przełożonego Konferencji Wyższych Przełożonych Instytutów Zakonnych i Stowarzyszeń Życia Konsekrowanego w Rwandzie (COSUMA). W 1994 r. został powołany jako ekspert w zakresie rodziny i rozwoju na Synod Specjalny Biskupów dla Afryki.
Po wojnie domowej w 1994 r. w Rwandzie, na czas nieobecności nuncjusza apostolskiego, Stolica Apostolska mianowała go wizytatorem apostolskim na Rwandę. Posiadając prawa przysługujące nuncjuszowi, abp Hoser wizytował diecezje, mianował administratorów apostolskich na diecezje wakujące, pomagał biskupom i kapłanom organizować na nowo pracę duszpasterską.
„Insynuacje podnoszone wobec abp. Hosera, jakoby miał przebywać w Rwandzie podczas ludobójstwa, to fake news i oszczerstwo. Raz nas zawsze trzeba skończyć z przekazywaniem tej fałszywej informacji. W czasie ludobójstwa w Rwandzie w kwietniu i lipcu 1994 r. abp Hoser przebywał najpierw na rekolekcjach w Jerozolimie, później na stażu w Szpitalu Bródnowskim w Warszawie, a następnie był na kursie językowym w Rzymie i na Synodzie poświęconym Afryce. Do Rwandy wrócił miesiąc po ludobójstwie ”- zaznaczył ks. Rytel-Andrianik.
Nowym biskupem warszawsko-praskim będzie bp Romuald Kamiński
Bp Kamiński urodził się 7 lutego 1955 r. w Janówce. Święcenia kapłańskie przyjął 7 czerwca 1981 r. Był wikariuszem w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Otwocku, administratorem w Domu Arcybiskupów Warszawskich oraz referentem w Sekretariacie Prymasa Polski i kapelanem kard. Józefa Glempa w latach 1983-1992. Od 1992 r. pełnił funkcję kanclerza Kurii Warszawsko-Praskiej, był też członkiem Kolegium Konsultorów i Rady Kapłańskiej. 8 czerwca 2005 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji ełckiej. Jego konsekracja odbyła się 23 czerwca 2005 r. w katedrze ełckiej. Jako zawołanie biskupie bp Kamiński obrał słowa: Sub Tuum praesidium (Pod Twoją obronę).
W Konferencji Episkopatu Polski jest przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy, członkiem Rady ds. Rodziny, Rady ds. Dialogu Religijnego, Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Zespołu ds. Kontaktów z Przedstawicielami Kościoła Greckokatolickiego na Ukrainie.
Bp Romuald Kamiński dobrze zna diecezję, do której przychodzi, ponieważ pracował w niej przez wiele lat. „Mając doświadczenie posługi kanclerza, jak mało kto miałem możliwość poznania wszystkich mechanizmów działających w diecezji. Wiedza ta jest dla mnie ogromnym atutem, ale to już nie są tamte czasy. Świat się zmienia, zmieniają się warunki życia, relacje międzyludzkie. Nie ukrywam, że tak po ludzku to bardzo się boję, ale jeśli jest to zgodne z wolą Bożą, to trzeba powiedzieć tak i poddać się Jej całkowicie. Tak też zrobiłem” – mówi dotychczasowy biskup pomocniczy diecezji ełckiej.
Pytany o priorytety swojej pracy duszpasterskiej odpowiada, że biskup przede wszystkim powinien dbać o wspólnotę kapłańską, „gdyż jest to wspólnota, która jest na pierwszej linii pracy Kościoła”. „Im będziemy mieć świętszych, bardziej zaangażowanych i duchowo oddanych kapłanów, tym nasza praca będzie wydawała lepsze owoce” – mówi. Jako drugi priorytet wskazuje zaangażowanie w pracę z laikatem. Mówiąc o ruchach i wspólnotach modlitewnych, podkreśla, że trzeba stworzyć takie podłoże duszpasterskie, takie formy, aby każdy mógł znaleźć dla siebie jak najlepsze miejsce i mógł odnaleźć się w Kościele.
WJB, źródło: Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski
