Parki narodowe są instytucją obecną na całym świecie, również i w Ameryce Łacińskiej. Pierwszy z nich, Nahuel Huapi, założono już w 1903 roku jako obszar chroniony, zaś w 1922 roku stał się on oficjalnie częścią Parku Narodowego Południa (Parque Nacional del Sud).
Same parki narodowe są częścią większego systemu stref ochrony przyrody, obejmującego również rezerwaty przyrody. Ich celem ma być ochrona dziekiej flory i fauny. Jak podaje Sieć Współpracy Technicznej w zakresie Parków Narodowych, innych obszarów chronionych, dzikiej fauny i flory Ameryki Łacińskiej, Redparques, na terenie Ameryki Łacińskiej 8,8 milionów km2 stanowią obszary chronione.
Czy jednak spełniają one swoją rolę? Jak wygląda teoria, a jak praktyka w poszczególnych krajach, jeżeli chodzi o ochronę przyrody? I czy w przypadku takich wyzwań lokalnych, jak zmiana klimatu, możemy w ogóle mówić o lokalnej ochronie przyrody? Czy też czy może należałoby zdegradować rolę parków narodowych jedynie do bycia atrakcją turystyczną?
W dzisiejszym wydaniu República Latina opowiemy o formalnych narzędziach ochrony przyrody, jakimi są obszary chronione. Odpowiemy na pytanie, czy ilość przechodzi w jakość. Jednym słowem, czy duży areał obszarów chronionych rzeczywiście sprzyja ochronie przyrody. A także jaką rolę odgrywa ludność zamieszkała na okolicznych terenach, w tym ludność rdzenna. Opowiemy o zagrożeniach czyhających na obszary chronione. Wreszcie przedstawimy najciekawsze parki narodowe na terenie Ameryki Łacińskiej. Zarówno pod względem ochrony flory i fauny, jak i krajobrazów.
Zapraszamy do wysłuchania już dziś o godz. 22H00!
