Architektura zaczyna się od słowa . Architektura komponowana wspólnie. Kompozycja powstająca w warunkach trwającej do niedawna społecznej izolacji stanie się głosem wspólnego życia, pytaniem o stan wspólnoty i jej przyszłość, o jej otwartość, wolność, kreatywność. Wołaniem o nadzieję w świecie, w którym nie da się już wrócić do tego, co było wcześniej, a czas, kiedy „będzie już po wszystkim” nigdy nie nadejdzie. Nie odkładajmy więc życia na później. Bądźmy i działajmy razem teraz.
Fot: Anna Mas
W ramach artystycznego działania Katarzyna Krakowiak pyta:
-
Jakie słowo chcielibyście zachować?
-
Za jakie słowo chcielibyście wziąć odpowiedzialność?
-
Jakie słowo chcielibyście wnieść do naszego wspólnego życia
Uczestnicy zapraszani są do przesłania nagrania audio wybranego przez nich słowa, a także uzasadnienia w formie pisemnej notatki. Zgłoszenia można wysyłać do 22 lipca do godziny 12:00 na adres: [email protected]
Zacierające granicę między językiem architektury i architekturą języka działanie ukazuje architekturę jako kontinuum. Jest ona czasownikiem niedokonanym – jej oddziaływanie nigdy nie ustaje. Wraz z uczestnikami projektu Krakowiak komponuje architekturę, która mówi, otwierając przestrzeń refleksji nad architekturą, językiem oraz stanem i przyszłością naszej wspólnoty. Jest to przestrzeń różnorodności i różnicy. Przestrzeń przekładu między językami uczestników projektu oraz między strukturami architektonicznymi i językowymi. Przestrzeń, której horyzont nieustannie rozszerza się w nieznanych kierunkach.
Kuratorzy projektu:
Marcin Szczelina (PL)
Ivan Blasi (ES)
Współorganizatorzy projektu:
Fundació Mies van der Rohe
Instytut Adama Mickiewicza
Partner:
Polski Instytut Kultury w Madrycie
Żródło:
Materiały prasowe projektu