Zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj.

Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy. […] Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu! – I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga.

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść  z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek, przed Jezusa. On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy.

Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: Kimże On jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga? Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczone są ci twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do sparaliżowanego: Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu! I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga.

Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj.
Łk 5,17-26

Zobacz również:

Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki
Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie
Dlaczego Jezus uzdrowił dwóch niewidomych?
Filmy dla niewidomych i inne atrakcje REHA 2016


W celebracji eucharystycznej możemy być świadkami prawdziwego dialogu między Bogiem a Jego ludem. W proklamacji czytań biblijnych ponownie bowiem przebywamy historię naszego zbawienia poprzez nieustanne dzieło miłosierdzia, które zostało ogłoszone. Bóg także dziś z nami rozmawia jak z przyjaciółmi, „przestaje z nami” (SOBÓR WATYKAŃSKI II, Konstytucja dogmatyczna, Dei verbum, 2), aby nam towarzyszyć i ukazać nam drogę życia. Jego Słowo staje się wyrazicielem naszych potrzeb i trosk oraz owocną odpowiedzią, abyśmy mogli konkretnie doświadczyć Jego bliskości.

Fragment listu apostolskiego „Misericordia et Misera” papieża Franciszka


WJB
Cytat z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia, wydanie V

Komentarze