Bernard Margueritte mówił o wydarzeniach w USA, trudnej sytuacji we Francji i kryzysie spowodowanym pandemią.
Bernard Margueritte oceniając ostatnie wydarzenia pod waszyngtońskim Kapitolem stwierdził, że były one „godne pożałowania”.
Bernard #Margueritte w #PopołudnieWNET: Z drugiej strony to co się działo na Kapitolu jest godne pożałowania, nierespektowanie parlamentu jest rzeczą nie do wybaczenia.#RadioWNET
Wskazywał również, że kwestia wyniku wyborów w USA nie jest jednoznaczna.
Szczerze mówiąc, miałem mieszane uczucia – te oskarżenia prezydenta Trumpa o to, że może nie do końca te wybory były uczciwe nie tak łatwo odrzucić, trzeba głębiej zbadać sprawę.
Bernard #Margueritte w #PopołudnieWNET: Szczerze mówiąc, miałem mieszane uczucia – te oskarżenia prezydenta Trumpa o to, że może nie do końca te wybory były uczciwe nie tak łatwo odrzucić, trzeba głębiej zbadać sprawę. #RadioWNET
Publicysta zwraca uwagę na socjalny zwrot w politycznej retoryce prezydenta Francji Emmanuela Macrona. Odnosząc się do kwestii pandemii koronawirusa podkreśla, że znalezienie właściwych środków jej zwalczania na poziomie państwowym jest szalenie trudne.
Sytuacja jest tragiczna nie tylko z powodu pandemii, ale również z powodu sytuacji społecznej i braku jedności, braku porozumienia, to jest ten kraj który niestety dryfuje – powiedział Margueritte.
Bernard #Margueritte w #PopołudnieWNET: Sytuacja jest tragiczna nie tylko z powodu pandemii, ale również z powodu sytuacji społecznej i braku jedności, braku porozumienia, to jest ten kraj który niestety dryfuje.#RadioWNET
Ludzie przeżywają ten okres, to daje im nie tylko okazję ale i potrzebę do przemyślenia sensu życia, jak żyją, co robią – stwierdził.
Bernard #Margueritte w #PopołudnieWNET: Ludzie przeżywają ten okres, to daje im nie tylko okazję ale i potrzebę do przemyślenia sensu życia, jak żyją, co robią.#RadioWNET
Kryzys ekonomiczny jest i będzie wiele głębszy niż zdajemy sobie sprawę teraz. Widziałem analizę pewnego speca który mówi, że trzeba będzie 15 lat aby odbudować sytuację gospodarczą Europy Zachodniej – podkreślił.
Bernard #Margueritte w #PopołudnieWNET: Kryzys ekonomiczny jest i będzie wiele głębszy niż zdajemy sobie sprawę teraz. Widziałem analizę pewnego speca który mówi, że trzeba będzie 15 lat aby odbudować sytuację gospodarczą Europy Zachodniej.#RadioWNET
Bernard Margueritte o tym, jakim politykiem był Jacques Chirac, jak wspomina się go we Francji i co z polityką, którą niegdyś prowadził, ma wspólnego ta prowadzona obecnie przez rząd Polski.
Bernard Margueritte wspomina zmarłego w czwartek byłego premiera i prezydenta Francji Jacques’a Chiraca:
On był po prostu 100-procentowym politykiem. Takim jak Charles de Gaulle; działał podobnymi środkami. Oczywiście nie zajął w historii Francji takiej pozycji jak de Gaulle […] Jest na razie ostatnim wielkim prezydentem Francji. Po nim było znacznie gorzej.
Stwierdza, że „reakcje po jego śmierci bardzo wyjątkowe”. O czasach, w których Chirac był prezydentem Margueritte mówi, że„to był okres, po którym te 30 wspaniałe lata rozwoju były widoczne”. Wówczas nie było jeszcze tylu problemów z imigracją ani neoliberalizmu forsowanego przez Brukselę.
[Chirac ] chciał żeby Francja była na stojąco, nie na kolanach.
Dziennikarz podkreśla prowadzenie przez Chiraca walki o pozycję międzynarodową Francji, w której uciekał się czasem do wypowiedzi niedyplomatycznych, takich jak te wypowiedziane pod adresem polskiego rządu w 2003 r. Zdaniem Francuza polityka obecnego polskiego rządu przypomina tą prowadzoną niegdyś przez francuskiego prezydenta. Polska obecnie pragnie pełnić podmiotową, a nie przedmiotową rolę w Europie. Dodaje, że nasz kraj jest punktem odniesienia dla reszty Europy, gdyż wbrew bonzom unijnym udowadnia, że można łączyć rozwój gospodarczy z szacunkiem dla wartości.
[Chirac ] zawsze mnie ciągnął do siebie i rozmawialiśmy o Polsce.
Margueritte dodaje, że Jacques Chirac był jednym „z niewielu polityków francuskich interesujących się Polską”. Jeszcze jako mer Paryża był zainteresowany tym, co może mu powiedzieć korespondent francuskich mediów w Polsce.
Jak za Sobieskiego, znowu bijecie się za własną i naszą wolność, za waszą i naszą godność. Musicie wygrać, nie tylko dla siebie, ale dla Francuzów, dla Włochów, Niemców, dla wszystkich narodów Europy.
Bernard Margueritte
Nowa Bitwa Warszawska
Proszę się nie przejmować, Drodzy Przyjaciele, okrzykami protestu wewnętrznej „partii zagranicy” ani tym bardziej żałosnych liderów unijnych, pozbawionych skrupułów i wszelkiej moralności, typu Timmermansa, Junckera czy też Tuska. W ich ślepej służalczości wobec wielkiego biznesu europejskiego i międzynarodowego nie wiedzą, co czynią, a mianowicie w służbie EU zabijają wspaniałą ideę, tak mi drogą, prawdziwej europejskości.
Wobec tego Polacy musza być świadomi, iż walka, która się toczy nad Wisłą, jest w istocie walką o Europę, o Europę wierną swoim korzeniom chrześcijańskim, o Europę Solidarności, sprawiedliwości społecznej i praworządności. Znowu – jak nierzadko w swej historii – Polska jest przedmurzem nie tylko chrześcijaństwa, ale autentycznej cywilizacji europejskiej. Tak, tu rozegra się walka o przyszłość Europy! Wasi przeciwnicy o tym dobrze wiedzą.
Bądźcie też pewni: bijecie się teraz nie tylko o wizerunek Polski, ale o wizerunek całej Europy! Bijecie się nie tylko o własną wolność, ale również o naszą! Bijecie się nie tylko o własną godność, ale i o naszą! Musicie wygrać, nie tylko dla siebie, ale dla Francuzów, dla Włochów, Niemców, dla wszystkich narodów Europy. Chodzi nie tylko o to, aby Polska była Polską, ale i o to, aby Europa była Europą! Jak za czasów Sobieskiego, znowu bijecie się za własną i naszą wolność, za waszą i naszą godność.
Nie chce mi się wierzyć, że wszyscy, którzy tu paktują z zagranicą, płaszcząc się przed panią Merkel i żałosnymi liderami Brukseli – tak jak kiedyś komuniści wykonywali rozkazy Kremla – tylko bronią utraconych przywilejów albo są po prostu płatnymi najemnikami „układu”. Wśród nich jest wielu, którzy zostali ogłupieni, zatracili orientację, widzenie prawdy. Czy to tylko ich wina?
Wielka szkoda, że na początku władzy PIS-u nie został opublikowany globalny audyt Polski po rządach PO. Wówczas byłoby, wierzę, mniej krzyków w kraju i, tym bardziej, za granicą.
Nie mam pretensji, aby tego tu dokonać, ale pragnę pokrótce i w wielkich zarysach przypomnieć, jaki był i jest bilans rządów Tuska i PO. Mając obraz ogromnej dewastacji Polski, każdy uczciwy człowiek zrozumie, dlaczego był konieczny rząd odnowy Polski, wręcz rząd ocalenia narodowego.
Przypomnijmy więc w kilku punktach:
Polska przestała na dobrą sprawę być niezależna. Większość przemysłu polskiego została wyprzedana i oddana kapitałowi zagranicznemu. 80% banków należy do wielkiego kapitału międzynarodowego. Tak samo 80% mediów nie jest w polskich rękach i 90% mediów lokalnych należy do kapitału niemieckiego.
W dodatku w tamtym okresie rząd kontrolował również media publiczne. Ówczesna pisowska opozycja miała wielkie trudności, aby się wypowiadać w mediach publicznych. Właściwie jeden tylko program (emitowany skądinąd z przerwami), Jana Pospieszalskiego, był kierowany przez człowieka sympatyzującego z opozycją!
Upadek moralny był tak głęboki, że skandale i afery miały miejsca co chwila (bynajmniej nie tylko Amber Gold). Korupcja była regułą. Potężni nowego układu mogli zabezpieczyć majątki w Szwajcarii czy w bankach „off shore”, a inwestorzy zachodni płacili bardzo ograniczone podatki i kierowali zyski uzyskane w Polsce do swoich macierzystych centrali.
To wszystko mogło mieć miejsce, bo władza działała w porozumieniu ze służbą sądowniczą, wywodzącą się w dużym stopniu z okresu komunistycznego. Nie było państwa prawa! Często sądy okazywały się surowe dla małych winowajców, a bardzo „wyrozumiałe” dla aferzystów i gangsterów. Nawet policja się załamała, widząc, jak zatrzymani z dużym ryzykiem przestępcy byli potem wypuszczani na ulicę przez różne sądy. Pełna demoralizacja!
Ten okres było w dodatku okresem nowego, potwornego zjawiska znanego jako „samobójstwa seryjne”.
15% narodu (ci, którzy głosowali „dobrze”) żyło znakomicie, nawet lepiej niż ich odpowiednicy na Zachodzie, podczas gdy połowa rodzin miała trudności, aby dotrwać do końca miesiąca! Bezrobocie wzrosło, i to mimo że 2,5 miliona młodych Polaków, często z ciężkim sercem, musiało szukać szczęścia za granicą.
Została wprowadzona polityka promowania wszystkiego co zachodnie (nawet różne deprawacje etyczne), z jednoczesnym potępieniem i polskich tradycji narodowych – co wyrażało się również wolą zredukowania nauki historii w szkołach do minimum – i nawet wartości chrześcijańskich.
Last but not least – upadek przyzwoitości doprowadził do tego, że premier ówczesnego rządu, pan Tusk, wolał porozumieć się z szefem państwa rosyjskiego, Putinem, niż z prezydentem własnego kraju, co miało znane, tragiczne konsekwencje pod Smoleńskiem.
Nie ulega wątpliwości, że po okresie takiego upadku była potrzebna nie tyle „dobra zmiana”, co gruntowna odnowa państwa polskiego i odrodzenie kraju. Naród, w swojej mądrości zbiorowej, mimo masowej propagandy „układu” to zrozumiał i powołał do władzy prezydenta Dudę i rząd pani Szydło. W krótkim czasie wyniki stały się wymierne. Wszyscy, a szczególnie młodzi, którzy tak bardzo tego pragnęli, odzyskali dumę z bycia Polakami. Wartości chrześcijańskie i patriotyczne mogły na nowo być proklamowane i afirmowane.
Ale nawet w dziedzinie ekonomicznej sytuacja się odwróciła. Akcent został położony na sprawiedliwość społeczną i na obronę rodziny. Program 500+ jest wielkim sukcesem; poprawił życie milionów rodzin i już ma pozytywny wpływ na sytuację demograficzną kraju. Okazało się, że to, co wcześniej było niemożliwe („nas na to nie stać!”), stało się możliwe.
Wystarczyło ukrócić korupcję, wywóz majątków poza Polskę i bardziej energicznie domagać się od firm zachodnich, aby zapłaciły bardziej uczciwe podatki – i już znalazły się fundusze na program 500+ i, wkrótce, na społeczny program mieszkaniowy. Jednocześnie gospodarka się rozwija bardziej dynamicznie niż kiedykolwiek. Więcej nawet, władza rozpoczęła mozolną i kluczową operację „repolonizacji” biznesu. Już jeden z ważniejszych banków został odkupiony i wkrótce tak samo będzie z „Electricité de France”.
Oczywiście nie wszystko, co czyniły nowe władze, było udane i godne pochwały. W dziedzinie mediów opozycja ma jakieś 30% czasu antenowego w programach politycznych publicznych mediów, aby wyrazić swoje poglądy. To na pewno za mało. Ale to dwa razy więcej niż miała ówczesna opozycja pod rządami Tuska!
Aliści media prywatne są w dalszym ciągu w rękach obcego kapitału, zwłaszcza niemieckiego. O dziwo, ci którzy krzyczą teraz w Polsce i za granicą, że media publiczne są za mało demokratyczne, siedzieli wówczas cicho i nie domagali się, aby PiS miał większy dostęp do mediów publicznych pod rządami PO. Demokracja tak, ale wybiórcza, jak pewna gazeta.
Skądinąd, kto słyszał w poprzednim okresie o zatroskaniu Brukseli z powodu ogólnej korupcji, upadku państwa prawa i braku wszelkiej sprawiedliwości społecznej w Polsce? Wówczas „nasi” grzecznie wykonywali polecenia i byli na usługach wielkiego biznesu. Jak można było to krytykować? Natomiast kiedy nowe siły chcą odbudować godność Polski, jej niezależność i oczekują poszanowania cywilizacji europejskiej opartej na wartościach chrześcijańskich, to już nie może być tolerowane i odzywają się Junckery i Timmermansy…
Jednym z kluczowych elementów walki o odbudowę kraju było i jest dążenie o uzdrowienie sądownictwa. To jest teraz wielka batalia. Od początku urzędowania prezydenta Dudy skądinąd. Opozycja, tracąc grunt pod nogami, zrobiła wszystko, aby najpierw Trybunał Konstytucyjny stał się tamą przed odnową. Miał zablokować wszelkie działania nowej władzy. Nie udało się. Ale opozycja ma jeszcze Sąd Najwyższy i KRS. Należy ich bronić do upadłego.
Tu, niestety, są widoczne negatywne skutki Okrągłego Stołu i umowy ugodowej między częścią Solidarności a częścią komuny. Przecież elementem kluczowym owego porozumienia było, że przeszło połowa nowego biznesu będzie w rękach byłych działaczy partyjnych i że 2/3 (w latach 90) administracji i sądownictwa to będą byli partyjni działacze. To pokutuje do dziś. Broni się układ części Solidarności i części byłej PZPR, tych, którzy w gruncie rzeczy podzielili się łupem w teoretycznie niepodległej Polsce.
I znowu w czasach PO nikt w Brukseli nie wyrażał zaniepokojenia faktem, że tylu byłych aparatczyków odgrywało kluczową rolę w nowej Polsce! Przecież szybko stali się częścią „układu” i pracowali nad tym, aby Polska stała się kolonią, wasalem wielkiego kapitału zachodnioeuropejskiego, a zwłaszcza niemieckiego, który dyktuje działanie bonzów unijnych. Widać dziś jeszcze lepiej, dlaczego ci nowi władcy lat 90., tacy wielcy obrońcy demokracji jak prof. Geremek, walczyli zacięcie, aby lustracja nie mogła się odbyć. To było jednym z punktów zwrotnych. Gdyby lustracja się odbyła i Sąd Najwyższy, i KRS wyglądałyby dziś zupełnie inaczej.
Dlatego też reforma sądownictwa jest kluczowa. Nie ukrywam, że byłem, jak wielu, bardzo rozczarowany, kiedy usłyszałem o wetach pana Prezydenta. Teraz myślę jednak, że w końcu będzie dobrze i że na jesieni Polska będzie miała wymiar sprawiedliwości godny państwa prawa.
Nie jest źle, jeśli w obozie władzy jest – jakby powiedzieli Amerykanie- i „good cop” i bad cop” (dobry i zły policjant), czyli zarówno prezydent Duda, jak i prezes Kaczyński. Oczywiście należy działać szybko, aby oczyścić stajnie Augiasza, ale faktem jest, że te ustawy nie były dopracowane do końca.
Dobrze jest też, że opozycja i w Brukseli, i w kraju, nie uspokoiła się po działaniach pana Prezydenta. Odwrotnie, nabrała animuszu, sądząc widocznie, bardzo błędnie, że Prezydent zaczyna się wahać i że należy dwoić się i troić w atakach na Polskę. Tym samym potwierdziła (jakby to było potrzebne…), że nie jest w niczym merytoryczna, a ma wyłącznie za cel obronę własnych przywilejów.
Doprawdy władza pisowska ma ogromne szczęście, że ma opozycję, która nawet nie wyczuwa, jak bardzo obrzydliwe dla większości Polaków są działania „partii zagranicy”, która jest tylko koniem trojańskim bonzów brukselskich. Jak dobrze też, że pan Timmermans czy pan Juncker nie zdają sobie sprawy z tego, iż im bardziej atakują władzę w Warszawie, tym więcej zyskuje ona zwolenników! Polacy nie znosili sługusów Breżniewa; nie znoszą sługusów biurokracji brukselskiej i pani Merkel. Nie tędy droga, panowie i panie! Nie w kraju, który słusznie jest dumny z tego, że nie miał żadnego Kislinga czy żadnego Petaina!
Jakiś czas temu zwiedzałem różne gospodarstwa rolne niedaleko Krakowa. W pewnym momencie spotkałem się z gospodynią, która opowiadała mi o trudnościach z normalnym sprzedawaniem swoich produktów z powodu różnych absurdalnych przepisów unijnych. Ale na koniec, ni stąd ni zowąd, oświadczyła: „wie pan, nie mamy powodów do obaw – przeżyliśmy okupację niemiecką, przeżyliśmy komunę, przeżyjemy i Unię Europejską!”
Bez wątpienia miała rację. Bo Europa jest ważniejsza od Unii Europejskiej. Właśnie dlatego, że drogie są nam wartości europejskie, musimy walczyć z Brukselą Junckera i Tuska. Nie możemy pozwolić na to, aby zostały zniszczone piękne ideały europejskie, wartości moralne i duchowe ugruntowane w naszych chrześcijańskich korzeniach.
Decydująca bitwa ma miejsce teraz, nie w Wiedniu tym razem, ale w Warszawie. Wy, drodzy Polscy Przyjaciele, zadecydujecie o losie Polski i Europy. Za naszą i waszą! Bo tak długo, jak Polska będzie Polską, jest jeszcze szansa, aby Europa była Europą!
Cały artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Nowa Bitwa Warszawska” znajduje się na s. 1 i 2 wrześniowego „Kuriera Wnet” nr 39/2017, wnet.webbook.pl.
„Kurier Wnet”, „Śląski Kurier Wnet” i „Wielkopolski Kurier Wnet” są dostępne w jednym wydaniu w całej Polsce w kioskach sieci RUCH, Kolporter i Garmond Press oraz w Empikach, a także co sobota na Jarmarkach Wnet w Warszawie przy ul. Emilii Plater 29 (na tyłach hotelu Marriott), w godzinach 9–15.
Wersja elektroniczna „Kuriera Wnet” jest do nabycia pod adresem wnet.webbook.pl. W cenie 4,5 zł otrzymujemy ogólnopolskie wydanie „Kuriera Wnet” wraz z regionalnymi dodatkami, czyli 40 stron dobrego czytania dużego (pod każdym względem) formatu. Tyle samo stron w prenumeracie na www.kurierwnet.pl.
Artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Nowa Bitwa Warszawska” na s. 1 wrześniowego „Kuriera Wnet” nr 39/2017, wnet.webbook.pl
Władza pisowska ma szczęście, że ma opozycję, która nawet nie wyczuwa, jak bardzo obrzydliwe dla większości Polaków są działania „partii zagranicy”, która jest koniem trojańskim bonzów brukselskich.
Bernard Margueritte
Bądźcie też pewni: bijecie się teraz nie tylko o wizerunek Polski, ale o wizerunek całej Europy! Bijecie się nie tylko o własną wolność, ale również o naszą! Bijecie się nie tylko o własną godność, ale i o naszą! Musicie wygrać, nie tylko dla siebie, ale dla Francuzów, dla Włochów, Niemców, dla wszystkich narodów Europy. Chodzi nie tylko o to, aby Polska była Polską, ale i o to, aby Europa była Europą! (…)
Wielka szkoda, że na początku władzy PiS-u nie został opublikowany globalny audyt Polski po rządach PO. Wówczas byłoby, wierzę, mniej krzyków w kraju i, tym bardziej, za granicą. Nie mam pretensji, aby tego tu dokonać, ale pragnę pokrótce i w wielkich zarysach przypomnieć, jaki był i jest bilans rządów Tuska i PO. Mając obraz ogromnej dewastacji Polski, każdy uczciwy człowiek zrozumie, dlaczego był konieczny rząd odnowy Polski, wręcz rząd ocalenia narodowego. (…)
Przypomnijmy więc w kilku punktach:
Polska przestała na dobrą sprawę być niezależna. Większość przemysłu polskiego została wyprzedana i oddana kapitałowi zagranicznemu. 80% banków należy do wielkiego kapitału międzynarodowego. Tak samo 80% mediów nie jest w polskich rękach i 90% mediów lokalnych należy do kapitału niemieckiego.
W dodatku w tamtym okresie rząd kontrolował również media publiczne. Ówczesna pisowska opozycja miała wielkie trudności, aby się wypowiadać w mediach publicznych. Właściwie jeden tylko program (emitowany skądinąd z przerwami), Jana Pospieszalskiego, był kierowany przez człowieka sympatyzującego z opozycją!
Upadek moralny był tak głęboki, że skandale i afery miały miejsca co chwila (bynajmniej nie tylko Amber Gold). Korupcja była regułą. Potężni nowego układu mogli zabezpieczyć majątki w Szwajcarii czy w bankach „off shore”, a inwestorzy zachodni płacili bardzo ograniczone podatki i kierowali zyski uzyskane w Polsce do swoich macierzystych centrali.
To wszystko mogło mieć miejsce, bo władza działała w porozumieniu ze służbą sądowniczą, wywodzącą się w dużym stopniu z okresu komunistycznego. Nie było państwa prawa! Często sądy okazywały się surowe dla małych winowajców, a bardzo „wyrozumiałe” dla aferzystów i gangsterów. Nawet policja się załamała, widząc, jak zatrzymani z dużym ryzykiem przestępcy byli potem wypuszczani na ulicę przez różne sądy. Pełna demoralizacja!
Ten okres było w dodatku okresem nowego, potwornego zjawiska znanego jako „samobójstwa seryjne”.
15% narodu (ci, którzy głosowali „dobrze”) żyło znakomicie, nawet lepiej niż ich odpowiednicy na Zachodzie, podczas gdy połowa rodzin miała trudności, aby dotrwać do końca miesiąca! Bezrobocie wzrosło, i to mimo że 2,5 miliona młodych Polaków, często z ciężkim sercem, musiało szukać szczęścia za granicą.
Została wprowadzona polityka promowania wszystkiego co zachodnie (nawet różne deprawacje etyczne), z jednoczesnym potępieniem i polskich tradycji narodowych – co wyrażało się również wolą zredukowania nauki historii w szkołach do minimum – i nawet wartości chrześcijańskich.
Last but not least – upadek przyzwoitości doprowadził do tego, że premier ówczesnego rządu, pan Tusk, wolał porozumieć się z szefem państwa rosyjskiego, Putinem, niż z prezydentem własnego kraju, co miało znane, tragiczne konsekwencje pod Smoleńskiem.
(…) Jakiś czas temu zwiedzałem różne gospodarstwa rolne niedaleko Krakowa. W pewnym momencie spotkałem się z gospodynią, która opowiadała mi o trudnościach z normalnym sprzedawaniem swoich produktów z powodu różnych absurdalnych przepisów unijnych. Ale na koniec, ni stąd ni zowąd, oświadczyła: „wie pan, nie mamy powodów do obaw – przeżyliśmy okupację niemiecką, przeżyliśmy komunę, przeżyjemy i Unię Europejską!”
Bez wątpienia miała rację. Bo Europa jest ważniejsza od Unii Europejskiej. Właśnie dlatego, że drogie są nam wartości europejskie, musimy walczyć z Brukselą Junckera i Tuska. Nie możemy pozwolić na to, aby zostały zniszczone piękne ideały europejskie, wartości moralne i duchowe ugruntowane w naszych chrześcijańskich korzeniach.
Decydująca bitwa ma miejsce teraz, nie w Wiedniu tym razem, ale w Warszawie. Wy, drodzy Polscy Przyjaciele, zadecydujecie o losie Polski i Europy. Za naszą i waszą! Bo tak długo, jak Polska będzie Polską, jest jeszcze szansa, aby Europa była Europą!
Cały artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Nowa Bitwa Warszawska” znajduje się na s. 1 i 2 wrześniowego „Kuriera Wnet” nr 39/2017, wnet.webbook.pl.
„Kurier Wnet”, „Śląski Kurier Wnet” i „Wielkopolski Kurier Wnet” są dostępne w jednym wydaniu w całej Polsce w kioskach sieci RUCH, Kolporter i Garmond Press oraz w Empikach, a także co sobota na Jarmarkach Wnet w Warszawie przy ul. Emilii Plater 29 (na tyłach hotelu Marriott), w godzinach 9–15.
Wersja elektroniczna „Kuriera Wnet” jest do nabycia pod adresem wnet.webbook.pl. W cenie 4,5 zł otrzymujemy ogólnopolskie wydanie „Kuriera Wnet” wraz z regionalnymi dodatkami, czyli 40 stron dobrego czytania dużego (pod każdym względem) formatu. Tyle samo stron w prenumeracie na www.kurierwnet.pl.
Artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Nowa Bitwa Warszawska” na s. 1 wrześniowego „Kuriera Wnet” nr 39/2017, wnet.webbook.pl
Dzień 65. z 80 / Warszawa / Poranek WNET – W rocznicę porozumień sierpniowych Bernard Margueritte wspomina wydarzenia w Stoczni Gdańskiej, których był świadkiem jako korespondent francuskich mediów.
[related id=36111]Bernard Margueritte – wieloletni korespondent mediów francuskich w Polsce, autor książki pt. „Bliżej Polski. Historia przeżywana dzień po dniu przez świadka wydarzeń” – gościł 31 sierpnia u Antoniego Opalińskiego w Poranku WNET.
Bernard Margueritte był świadkiem, a nawet uczestnikiem wydarzeń z sierpnia 1980 roku w Gdańsku. Między innymi na własne oczy widział przed słynnym budynkiem BHP w stoczni kłótnię między Lechem Wałęsą a Andrzejem Gwiazdą, po tym, jak Lech Wałęsa ogłosił koniec strajku w odpowiedzi na obietnicę władz spełnienia podstawowych materialnych postulatów strajkujących. Decyzja ta została jednak odwołana, co było momentem przełomowym tych wydarzeń i pokazało, że najważniejszym ich bohaterem był – jak twierdzi francusko-polski dziennikarz – Andrzej Gwiazda.
Początkowo młodzi robotnicy walczyli o przywrócenie do pracy Anny Walentynowicz i o podwyżki. Jednak bardzo szybko odeszli od tego i zaczęli – jak to powiedział Bernard Margueritte – marzyć o innej cywilizacji, na kolanach modlili się, mieli naukę Jana Pawła II w sercu, pragnęli cywilizacji, w której wszystko podporządkowane byłoby afirmacji godności ludzkiej. Bernard Margueritte widział wtedy w stoczni nadzieję dla Polski i dla całego świata.
[related id=36253]Swoją książkę Bernard Margueritte dedykuje tym młodym robotnikom, których niezmiernie szanuje i uważa, że nie tylko byli, ale nadal są nadzieją na przyszłość. – Ja twierdzę, że Solidarność nie jest za nami, ale ciągle jest przed nami. Jako przyjaciel Polski tylko mogę się radować, że od roku jest powrót do tych wartości, wartości stoczniowców z 1980 roku, wartości Solidarności.
W Stoczni byli też doradcy Solidarności, wywodzący się z różnych środowisk. Wielu z nich później tworzyło „Gazetę Wyborczą” i formacje liberalne. Czy to się już wtedy zapowiadało, czy wynikało z głębszych korzeni?
– Autentyczna Solidarność była od 16 sierpnia do 23, czyli do momentu przyjazdu tych doradców. Wtedy sprawa zaczęła być upolityczniona, przeintelektualizowana. To byli zacni ludzie, ale oni byli już częścią układu. To już nie był ten wspaniały, pełen ideałów zryw młodych robotników – uważa Bernard Margueritte.
Stan wojenny pamięta bardzo żywo. Sądzi, że wprowadzenie go przez Wojciecha Jaruzelskiego było aktem skierowanym zarówno przeciwko Solidarności, jak i „twardogłowym” w partii. Wąska grupa z Jaruzelskim i Rakowskim na czele obawiała się, że ci „twardogłowi” dojdą do władzy, nastąpi rozlew krwi i interwencja radziecka. Był to bardzo tragiczny moment.
Mimo wszystko była nadzieja, w tym nadzieja w Kościele, że będzie możliwy dialog. – Jeśli przyjąć, że stan wojenny był mniejszym złem, to trzeba też przyjąć, że Okrągły Stół był mniejszym dobrem. To był po prostu układ, układ polityczny, to nie był autentyczny zryw robotników Gdańska i innych miast – stwierdził dziennikarz. Zaznaczył jednak przy tym, że Solidarność została potem zdradzona, a układ Okrągłego Stołu trwa dotąd. Jego wynikiem jest to, co się dzieje w sądownictwie i w największym biznesie, które są w rękach byłych komunistów.
Z tego też wynikają postawy różnych osób, które Bernard Margueritte nazywa partią zagranicy, paktującą z Berlinem czy Brukselą.
– Całe moje życie, 50 lat prawie, jest dążeniem do polskości, szacunkiem dla polskości. Dla mnie nie ma nic lepszego, większego, bardziej godnego niż ideały Sierpnia i to, co Polska pokazała, nauka Jana Pawła II, nauka tych wydarzeń w Gdańsku. Jak więc mógłbym zrozumieć tych ludzi, którzy mają zaszczyt być Polakami, a chcą od Polski się oderwać?
W odróżnieniu od niektórych polskich polityków i intelektualistów, nie lubi mówić za granicą o własnym kraju i jego przywódcach. Jednak podpisuje się pod tym, co powiedziała polska premier, i jako Francuz przeprasza za słowa prezydenta Macrona o Polsce, jak też poprzedniego prezydenta Hollande’a.
Czy jest potencjał do odrodzenia moralnego? Bernard Margueritte pamięta zryw stoczniowców z 1980 roku. Nikt im nie dawał szans, a oni zwyciężyli. Dlatego wierzy, że „entuzjazm ludzki, ideały muszą zatriumfować. Jak długo Polska będzie Polską, jest szansa, że Europa pozostanie Europą”.
Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy w części szóstej Poranka WNET.
Macron prawdopodobnie zostanie prezydentem, ale jego sytuacja może być trudna. Francję czeka jeszcze trzecia tura wyborów – parlamentarnych. Tymczasem Front Narodowy osiąga coraz lepsze wyniki.
Powyborczy pejzaż nad Sekwaną omówił w Poranku WNET Bernard Margueritte – wieloletni korespondent prasy francuskiej w Polsce i wytrawny komentator polityki polskiej, francuskiej i europejskiej. Nasz gość uważa, że kandydat „centrystów” – idealny produkt marketingu politycznego – raczej wygra wybory. Jednak Francja wyjdzie z wyborów podzielona, a nastroje radykalne rosną. Publicysta potwierdził opinię innych komentatorów, że atak na Fillona wynikał z jego odwołań do katolickiej części francuskiej tożsamości narodowej.
Emmanuel Macron jest wspaniałym produktem technologii lansowania człowieka, która przejdzie do historii. To jest majstersztyk, co oni zrobili. Finansjera i establishment brukselski bardzo się bali tego, co może nastąpić. Wymyślili człowieka, który sprawia wrażenie, że jest całkiem nowy, chociaż przecież był doradcą Hollande’a i ministrem gospodarki; który dobrze wygląda i jest wykształcony. Socjotechnika zadziałała i prawdopodobnie zostanie nowym prezydentem. Chociaż on – nawet jeżeli jest inteligentny – to nie ma osobowości prezydenckiej. Nie można było dopuścić do wygranej Fillona, który reprezentuje prawicę chrześcijańską i katolicką – to było nie do przyjęcia dla establishmentu. Częścią tej gry było zdyskredytowanie Fillona, chociaż wszyscy wiedzą, że w parlamencie francuskim zatrudnianie rodziny jest regułą – oczywiście mało chwalebną.
Jeżeli patrzymy na mapę Francji , widzimy, że jest trochę jak w Polsce – część wschodnia głosowała na Front Narodowy i na Fillona, część zachodnia na Macrona i Mélenchona.
Zdaniem naszego gościa, prezydentura Macrona to najlepsze, co mogłoby się przydarzyć Frontowi Narodowemu, którego wyniki rosną z wyborów na wybory – coraz więcej ludzi przyzwyczaja się do głosowania na FN. Jeżeli Macron będzie rzeczywiście reprezentował interesy Brukseli i finansjery, to Front jeszcze zyska. A następną kandydatką może być Marion Le Pen, obecnie 27-letnia.
Skorumpowane elity polityczno-biznesowo-medialne nie składają się na pełny obraz kraju. Jest też ogromna masa ludzi zdolnych, twórczych, wrażliwych społecznie, którzy przodują w wielu dziedzinach.
Bernard Margueritte
Polacy – i nie tylko oni, oburzali się na wypowiedź prezydenta Hollande’a (do Polaków właśnie): „wy macie zasady – a my mamy fundusze”. Ta cyniczna uwaga była przynajmniej szczera do bólu. Została skądinąd niezauważona przez prasę francuską, co może tylko dziwić, gdyż Francuzi od samego początku jego mandatu wiedzą, że Hollande jest człowiekiem bez zasad. (…)
Orientacja laicka, która miała być sposobem na zagwarantowanie wolności wszystkich religii, stała się orędziem walki z wszelkimi zasadami etycznymi i duchowymi. Wszystko, co zdrowe, jest potępione, a dewiacje, nawet najbardziej dziwaczne, są chwalone. W taj atmosferze nie „fin de siècle” ale „début de siècle”, kraj poupada w dekadencki nihilizm.
Z drugiej strony, nie jest nawet prawdą, że jeśli już nie mamy zasad, to jednak mamy fundusze. Tak nie jest, z wyjątkiem najbogatszych, którzy stają się coraz bogatszymi. Ale bogata Francja ma prawie 3 miliony bezrobotnych i prawie 9 milionów biednych.
Rolnicy, którzy tworzą nie tylko produkty żywnościowe, ale są tkanką żyjącego krajobrazu, a zwłaszcza pewnej cywilizacji francuskiej, umierają powoli. Często nawet dosłownie, bo notujemy wśród nich falę samobójstw. (…)
Kiedy chodzi o należy obronę życia poczętego czy „mariage por tous” (ślub dla wszystkich), miliony jeszcze demonstrują na ulicach. Skorumpowane elity polityczno-biznesowo-medialne nie składają się na pełny obraz kraju. Jest też ogromna masa ludzi zdolnych, twórczych, wrażliwych społecznie, którzy przodują w wielu dziedzinach. Może przyszłość do nich należy? Ale najpierw Francja musi z powrotem być właśnie krajem zasad, a nie funduszów!
Artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Quo vadis, Francjo?” można przeczytać na s. 20 kwietniowego „Kuriera Wnet” nr 34/2017, wnet.webbook.pl.
„Kurier Wnet”, „Śląski Kurier Wnet” i „Wielkopolski Kurier Wnet” są dostępne w jednym wydaniu w całej Polsce w kioskach sieci RUCH, Kolporter i Garmond Press oraz w Empikach, a także co sobota na Jarmarkach Wnet w Warszawie przy ul. Emilii Plater 29 (na tyłach hotelu Marriott), w godzinach 9–15.
Wersja elektroniczna „Kuriera Wnet” jest do nabycia pod adresem wnet.webbook.pl. W cenie 4,5 zł otrzymujemy ogólnopolskie wydanie „Kuriera Wnet” wraz z regionalnymi dodatkami, czyli 40 stron dobrego czytania dużego (pod każdym względem) formatu. Tyle samo stron w prenumeracie na www.kurierwnet.pl.
Artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Quo vadis, Francjo?” na s. 20 kwietniowego „Kuriera Wnet” nr 34/2017, wnet.webbook.pl
Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii i wybór Donalda Trumpa oznaczają z jednej strony gwóźdź do trumny neoliberalnej globalizacji, z drugiej – obudzenie się narodów odzyskujących swą godność i tożsamość.
Bernard Margueritte
Prezydent Trump w swoim pierwszym przemówieniu po zaprzysiężeniu powtórzył dokładnie to, co mówił w czasie kampanii. Było zresztą zabawne usłyszeć naiwne, lecz wymowne rozczarowanie zachodnich polityków i dziennikarzy, twierdzących, że nic się nie zmieniło i że – o zgrozo – Trump jako prezydent mówi to samo, co mówił jako kandydat! Ci ludzie są już tak moralnie i materialnie skorumpowani, że nie mogą nawet sobie wyobrazić, iż ktoś może dotrzymać danego słowa. (…)
Zwycięstwo Trumpa w Stanach pokazało jednak, że głos mediów systemowych w Ameryce – tak, jak widzieliśmy wcześniej w Polsce – mało już się liczy. Jak mogłoby być inaczej, skoro zatraciły one swoją godność i wiarygodność! Widzimy, że „Gazeta Wyborcza” czy też „polski” „Newsweek” mogą strzelać z dużej armaty, ale to nikogo nie tylko nie przekona, ale nawet nie porusza. (…)
To wszystko, aczkolwiek radosne, nie oznacza, że Europa i Polska nie stoją przed dramatycznie poważnymi wyzwaniami. W jakim kierunku bowiem pójdzie prezydent Trump w dziedzinie polityki zagranicznej? (…)
Polska będzie musiała – można by powiedzieć: wreszcie – wybrać między szczególnym partnerstwem z Ameryką a przynależnością do UE. W kontekście przyszłej umowy między Ameryką a Rosją Polska będzie miała dwa rozwiązania: a/ wybrać (tak jak Wielka Brytania) stosunki uprzywilejowane z Waszyngtonem – ale to będzie możliwe tylko w przypadku neutralizacji Polski czy części Europy Środkowej (koniecznej wówczas dla Putina) i oczywiście wyjścia z UE; b/ zdecydować się jednak na pełniejszą integrację z odnowioną UE, już nie liberalną i biurokratyczną, posiadającą w dodatku własną armię i własny potencjał obronny.
Cały artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Po Brexicie i… Amerixicie. Nowe wyzwania dla nowych czasów” znajduje się na s. 6 lutowego „Kuriera Wnet” nr 32/2017, wnet.webbook.pl.
„Kurier Wnet”, „Śląski Kurier Wnet” i „Wielkopolski Kurier Wnet” są dostępne w jednym wydaniu w całej Polsce w kioskach sieci RUCH, Kolporter i Garmond Press oraz w Empikach, a także co sobota na Jarmarkach Wnet w Warszawie przy ul. Emilii Plater 29 (na tyłach hotelu Marriott), w godzinach 9–15.
Wersja elektroniczna „Kuriera Wnet” jest do nabycia pod adresem wnet.webbook.pl. W cenie 4,5 zł otrzymujemy ogólnopolskie wydanie „Kuriera Wnet” wraz z regionalnymi dodatkami, czyli 40 stron dobrego czytania dużego (pod każdym względem) formatu. Tyle samo stron w prenumeracie na www.kurierwnet.pl.
Artykuł Bernarda Margueritte’a pt. „Po Brexicie i… Amerixicie. Nowe wyzwania dla nowych czasów” na s. 6 lutowego „Kuriera Wnet” nr 32/2017, wnet.webbook.pl
