Insurekcja warszawska 17 kwietnia 1794 roku / Gawęda historyczna Krzysztofa Jabłonki

W trakcie jej przebiegu doszło do całego ciągu licznych potyczek i bitew, w których na przestrzeni dwóch dni wyparto wojska rosyjskie z Warszawy i wzięto do niewoli około czterech tysięcy żołnierzy.

 

Powstanie Kościuszkowskie, które miało swój początek w Krakowie  24 marca 1794 roku, znalazło swoją kontynuację w szeregu lokalnych insurekcji, do których należała insurekcja warszawska z 17 kwietnia 1794 roku. O jeden dzień poprzedziła ją insurekcja żmudzka, a po niej nastąpiły dalsze insurekcje: ruska, wołyńska, białoruska i kurlandzka oraz najszerzej znana insurekcja wielkopolsko-pomorska zwana też pierwszym powstaniem wielkopolskim. Efektem insurekcji warszawskiej było nagłe oswobodzenie stolicy siłami własnymi powstańców, w tym słynnego pułku Działyńczyków. W trakcie jej przebiegu doszło do całego ciągu licznych potyczek i bitew, w których na przestrzeni dwóch dni wyparto wojska rosyjskie z Warszawy i wzięto do niewoli około czterech tysięcy żołnierzy. W wyniku pomyślnych walk zajęto budynek ambasady rosyjskiej na ul. Miodowej, w dokumentach której znaleziono listy płatnych zdrajców. Posłużyły one jako materiał dowodowy w szybkim procesie i publicznym powieszeniu niektórych z nich. Zemstą Rosjan za walki uliczne i poniesione w nich straty była rzeź niewinnej Pragi 4 listopada 1794 roku.

Komentarze