Wczoraj, 29 września 2017 roku, około godziny 19 zmarł Zbigniew Lazarowicz, były żołnierz AK i WiN, działacz opozycji i konspiracji niepodległościowej w PRL.
Zbigniew Lazarowicz urodził się 27 IX 1925 w Jaśle. Od 1940 roku był uczniem podziemnego liceum Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. 1 I 1942 roku wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Od jesieni 1942 kształcił się w konspiracyjnej Szkole Podchorążych. W 1943 zdał maturę przed Państwową Tajną Komisją Egzaminacyjną „Kuźnica” w Obwodzie AK Dębica. Od marca 1944 był dowódcą plutonu, którym dowodził w czasie Akcji „Burza”.
Po wojnie, w latach 1945-1947, ukrywał się. W 1948 roku zamieszkał we Wrocławiu, był zatrudniony jako pracownik przedsiębiorstw budowlanych.
We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W grudniu 1981 przeszedł na emeryturę.
Od 13 XII 1981 roku współtworzył podziemną strukturę wydawniczą RKS „S” Dolny Śląsk. Pracował jako ważny łącznik struktur podziemnych – RKS NSZZ Solidarność, a potem Solidarności Walczącej.
W lutym 1982 został zatrzymany i internowany w ośrodku odosobnienia w Grodkowie koło Nysy. Zwolniony w listopadzie 1982 roku, ponownie podjął działalność konspiracyjną.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska (ustanowionym dekretem Prezydenta RP na Uchodźstwie w Londynie), Krzyżem Partyzanckim.
Był synem Adama Lazarowicza, zastępcy prezesa IV Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN, zamordowanego 1 III 1951 roku w więzieniu na Mokotowie, i ojcem Romualda Lazarowicza, jednej z najaktywniejszych postaci wrocławskiego podziemia, członka Solidarności Walczącej.
Cześć Jego Pamięci!