Milton Friedman urodził się 31 lipca 1912 roku w Nowym Jorku. Dorastał na wschodnim wybrzeżu, rozpoczął studia na Uniwersytecie Stanowym Rutgersa, gdzie studiował matematykę i ekonomię. W roku 1932 rozpoczął studia doktoranckie w dziedzinie ekonomii na uniwersytecie w Chicago, a doktorat obronił w 1946 roku. W tym czasie Friedman pracował w Narodowym Biurze Badań Ekonomicznych, gdzie analizował rozkład dochodów w Stanach Zjednoczonych. Po zakończeniu prac nad badaniem nierównomiernych dochodów zajął się badaniami podatków i analizą statystyczną. Po otrzymaniu tytułu doktorskiego rozpoczął pracę na wydziale ekonomii uniwersytetu w Chicago, gdzie dokonał swoich najwybitniejszych odkryć.
Swojego pierwszego przełomu w dziedzinie ekonomii dokonał Friedman w 1957, gdy ogłosił teorię dochodu permanentnego. Zgodnie z tą teorią wielkość konsumpcji w danym okresie zależy od poziomu przeciętnego dochodu, czyli długookresowego dochodu gospodarstw domowych, nie zaś od wysokości ich dochodu w konkretnym okresie. Friedman twierdził, że chwilowe zmiany dochodu obywateli nie powodują wzrostu ich konsumpcji. Ludzie, planując swoją konsumpcję, kierują się przeciętnym dochodem, dlatego też wzrost konsumpcji w danym okresie może być tylko wynikiem zmiany dochodu, która będzie postrzegana przez konsumentów jako stała. Teoria ta stała w opozycji do keynesowskiej teorii konsumpcji, której podstawą była liniowa funkcja konsumpcji.
Nowatorski wkład Friedmana do dziedziny ekonomii miał miejsce dzięki jego analizie dominujących teorii makroekonomicznych. W czasie gdy był profesorem, makroekonomia była w posiadaniu ekonomistów keynesowskich. Przedstawiciele tej szkoły myśli ekonomicznej, której pionierem był John Maynard Keynes, byli przekonani, że polityka fiskalna jest ważniejsza od polityki monetarnej; że wydatki państwa powinny być wykorzystywane do przeciwdziałania zmienności cykli koniunkturalnych.
Friedman sprzeciwiał się keynesowskim poglądom makroekonomicznym, przedstawiając własną teorię wolnorynkowego monetaryzmu. Friedman podkreślał wagę polityki monetarnej i wskazywał, że wzrost podaży pieniądza wpływa na poziom cen.
W roku 1976 Milton Friedman otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za dokonania w zakresie analizy konsumpcji, historii i teorii monetarnej oraz za pokazanie złożoności polityki stabilizacji.
Friedman był członkiem zespołu doradców ekonomicznych prezydentów Nixona oraz Reagana.
Milton Friedman zmarł 16 listopada 2006 roku w szpitalu w San Francisco.
Projekt „Pieniądz – historia i teraźniejszość. Zarządzanie finansami – zagrożenia i szanse” – jest realizowany z Narodowym Bankiem Polskim w ramach programu edukacji ekonomicznej.
